'Geen laptop meer bij hoorcollege Utrecht' (en in Groningen en in het buitenland)

Bron 1: nos.nl/artikel/2005965-geen-laptop-meer-bij-hoorcollege-utrecht.html .
27 nov. 2014

Bij hoorcolleges van de opleiding Communicatie- en Informatiewetenschappen aan de Universiteit Utrecht wordt studenten sinds kort gevraagd om hun laptop thuis te laten. Dat meldt het Utrechtse universiteitsblad DUB. Door gebruik te maken van pen en papier zouden ze meer onthouden van de stof.

De oproep gaat tegen de trend in. Zo verschijnen op basisscholen steeds meer digitale hulpmiddelen en zijn er inmiddels al iPad-scholen. In Finland wordt in 2016 op basisscholen de schrijfles zelfs helemaal ingeruild voor typeles, meldde het Jeugdjournaal gisteren.

Thuis uitwerken

Docenten van de universiteit zeggen in DUB dat ze merken dat studenten worden afgeleid door hun laptop, bijvoorbeeld omdat ze bezig zijn met sociale media. Daar lijden hun leerprestaties onder. Door hun te verplichten weer met de hand te schrijven letten ze beter op en onthouden ze de informatie beter.

Dat laatste blijkt ook uit wetenschappelijk onderzoek, volgens een van de docenten. De gemaakte aantekeningen kunnen de studenten thuis uitwerken op de laptop of tablet. Er is geen sprake van een verbod op laptops in de collegebanken, maar van een verzoek om ze thuis te laten.

Groningen en de VS

Ook bij de cursus Communicatie in context is studenten gevraagd om de laptop thuis te laten. Het is volgens de docent een experiment dat voortkomt uit de inhoud van de cursus. De colleges gaan over de vraag hoe mensen leren en de iPad-school staat daarin centraal als casus.

Eerder deden docenten in Groningen ook al het verzoek om mobiele apparaten thuis te laten, net als sommige docenten in de VS.


Bron 2: www.ukrant.nl/nieuws/docenten-verbieden-telefoon-en-laptop .
nov. 2014

Docenten verbieden telefoon en laptop

Laptops en smartphones blijven vanaf vandaag in de tas bij het vak film studies. Docenten Annelies van Noortwijk en Julian Hanich hebben het gebruik van mobiele apparaten tijdens college verboden.
Door Saminna van den Bulk

‘Smart phones, tablets and laptops have to be turned off and kept in your bags at all times’, schrijven Annelies van Noortwijk en Julian Hanich in een e-mail aan hun studenten Film History. De mobiele apparaten zorgen voor teveel afleiding, vinden ze. In de mail verwijzen ze naar Clay Shirky, professor aan de Universiteit van New York, die hetzelfde deed. Als afsluiter verzoeken ze studenten kladblok en pen mee te nemen naar college.

Studenten komen met hun smartphone in de hand de collegezaal uit. Hoe was het? Twee uur achtereen zonder verlicht scherm? De meningen zijn verdeeld.

Facebook leidt heel erg af
Wouter Vijfhuizen (21) is blij. ‘Het leidt namelijk heel erg af als iemand zit te tikken in college of met zijn of haar telefoon zit te spelen’, zegt hij. En dan gaat het nog niet eens om zijn eigen gebruik van de apparaten. ‘Voornamelijk als iemand naast je op groot scherm Facebook open heeft staan. Dat is irritant, als je zelf wel probeert op te letten.’

Vijfhuizen merkt een duidelijk verschil in zijn concentratievermogen. ‘Ik merk ook dat ik meer onthoud als ik dingen opschrijf, dat is nog een bijkomend voordeel’, meent hij.

Terug naar de middelbare school
Maar niet iedereen is blij. Olga Makarkina (21) had meer moeite om haar telefoon in de tas te laten. Voor haar is haar telefoon de zoekmachine in college: ‘Ik heb altijd mijn telefoon bij de hand tijdens college. Niet zozeer om berichten te sturen, maar meer om achtergrondinformatie te zoeken bij wat de docent vertelt.’ De Russin vertelt dat de colleges voor haar erg snel gaan: ‘Op die momenten gebruik ik mijn telefoon om het verhaal te begrijpen.’

Makarkina begrijpt wel waarom de docenten tot deze maatregel komen. ‘Ze willen dat we alles goed en volledig meekrijgen. Dat is ook erg belangrijk’, meent ze. Maar de regel zorgt ook voor stiekem gedrag: ‘Mijn buurman in college zat net onder de tafel te Facebooken. We gaan een beetje terug naar de middelbare school.’

Eerst ervaren
Julian Hanich wil nog niet toelichten hoe de docenten tot deze beslissing zijn gekomen. Deze week staat volgens hem in het teken van het ervaren. ‘Ik wil eerst met de studenten praten over deze beslissing en kijken hoe deze maatregel in college uitpakt. Ik merk wel dat de studenten meer opletten dan wanneer ze hun smartphone of laptop op tafel hebben.’


Bron 3: www.pbs.org/mediashift/2014/09/why-clay-shirky-banned-laptops-tablets-and-phones-from-his-classroom/

Why Clay Shirky Banned Laptops, Tablets and Phones from His Classroom

I teach theory and practice of social media at NYU, and am an advocate and activist for the free culture movement, so I’m a pretty unlikely candidate for Internet censor, but I have just asked the students in my fall seminar to refrain from using laptops, tablets and phones in class.

I came late and reluctantly to this decision — I have been teaching classes about the Internet since 1998, and I’ve generally had a laissez-faire attitude toward technology use in the classroom. This was partly because the subject of my classes made technology use feel organic, and when device use went well, it was great. Then there was the competitive aspect — it’s my job to be more interesting than the possible distractions, so a ban felt like cheating. And finally, there’s not wanting to infantilize my students, who are adults, even if young ones — time management is their job, not mine.

Despite these rationales, the practical effects of my decision to allow technology use in class grew worse over time. The level of distraction in my classes seemed to grow, even though it was the same professor and largely the same set of topics, taught to a group of students selected using roughly the same criteria every year. The change seemed to correlate more with the rising ubiquity and utility of the devices themselves, rather than any change in me, the students or the rest of the classroom encounter.

Over the years, I’ve noticed that when I do have a specific reason to ask everyone to set aside their devices (“lids down,” in the parlance of my department), it’s as if someone has let fresh air into the room. The conversation brightens, and more recently, there is a sense of relief from many of the students. Multi-tasking is cognitively exhausting — when we do it by choice, being asked to stop can come as a welcome change.

So this year, I moved from recommending setting aside laptops and phones to requiring it, adding this to the class rules: “Stay focused. (No devices in class, unless the assignment requires it).” Here’s why I finally switched from “allowed unless by request” to “banned unless required.”

THE PROBLEM WITH MULTI-TASKING

We’ve known for some time that multi-tasking is bad for the quality of cognitive work, and is especially punishing of the kind of cognitive work we ask of college students.
www.npr.org/templates/story/story.php?storyId=95256794 .
blog.reyjunco.com/wp-content/uploads/2010/03/JuncoCottenMultitaskingFBTextCAE2012.pdf .

This effect takes place over more than one time frame — even when multi-tasking doesn’t significantly degrade immediate performance, it can have negative long-term effects on “declarative memory,” the kind of focused recall that lets people characterize and use what they learned from earlier studying. (Multi-tasking thus makes the famous “learned it the day before the test, forgot it the day after” effect even more pernicious.)
chronicle.com/article/Scholars-Turn-Their-Attention/63746/ .

People often start multi-tasking because they believe it will help them get more done. Those gains never materialize; instead, efficiency is degraded. However, it provides emotional gratification as a side-effect. (Multi-tasking moves the pleasure of procrastination inside the period of work.) This side-effect is enough to keep people committed to multi-tasking despite worsening the very thing they set out to improve.

On top of this, multi-tasking doesn’t even exercise task-switching as a skill. A study from Stanford reports that heavy multi-taskers are worse at choosing which task to focus on. (“They are suckers for irrelevancy,” as Cliff Nass, one of the researchers put it.) Multi-taskers often think they are like gym rats, bulking up their ability to juggle tasks, when in fact they are like alcoholics, degrading their abilities through over-consumption.
news.stanford.edu/news/2009/august24/multitask-research-study-082409.html .

This is all just the research on multi-tasking as a stable mental phenomenon. Laptops, tablets and phones — the devices on which the struggle between focus and distraction is played out daily — are making the problem progressively worse. Any designer of software as a service has an incentive to be as ingratiating as they can be, in order to compete with other such services. “Look what a good job I’m doing! Look how much value I’m delivering!”

SOCIAL MEDIA PILES ON

This problem is especially acute with social media, because on top of the general incentive for any service to be verbose about its value, social information is immediately and emotionally engaging. Both the form and the content of a Facebook update are almost irresistibly distracting, especially compared with the hard slog of coursework. (“Your former lover tagged a photo you are in” vs. “The Crimean War was the first conflict significantly affected by use of the telegraph.” Spot the difference?)

Worse, the designers of operating systems have every incentive to be arms dealers to the social media firms. Beeps and pings and pop-ups and icons, contemporary interfaces provide an extraordinary array of attention-getting devices, emphasis on “getting.” Humans are incapable of ignoring surprising new information in our visual field, an effect that is strongest when the visual cue is slightly above and beside the area we’re focusing on. (Does that sound like the upper-right corner of a screen near you?)

The form and content of a Facebook update may be almost irresistible, but when combined with a visual alert in your immediate peripheral vision, it is — really, actually, biologically — impossible to resist. Our visual and emotional systems are faster and more powerful than our intellect; we are given to automatic responses when either system receives stimulus, much less both. Asking a student to stay focused while she has alerts on is like asking a chess player to concentrate while rapping their knuckles with a ruler at unpredictable intervals.

En voor wie nog niet genoeg gelezen heeft, zie de link bovenaan naar dit artikel.



Lees verder in de categorie Voorlichting | Terug naar homepage | Lees de introductie