EHS – mijn verhaal

Ervaringsverhaal op 1 mei 2015 ontvangen

Moeilijk te zeggen hoe of wanneer het allemaal begon. Reeds enkele jaren lang had ik af en toe last van gezondheidsproblemen. De neurologe stelde migraine vast, de NKO Meunière (tinitis en duizeligheid), de toenmalige huisarts dacht aan hyperventilatie, het voos gevoel in mijn duim en pijnlijke gewrichten in polsen en handen kwam van artrose en carpaal tunnelsyndroom, hevige jeuk op benen, borst, hals en hoofd kwam door droog vel (zalfje), ... Al dit kwam en ging en ik zag geen link met wat dan ook.

Stage EBAW, onder mast !

Toen kreeg ik in de zomer van 2009 heel veelvuldig duizelingen, een ijl gevoel in het hoofd en het gevoel flauw te zullen vallen, koud zweet, slecht slapen, misselijkheid, ... De toenmalige huisarts schreef mij eerst kalmeerpillen, daarne pillen tegen angstaanvallen en slaappillen voor. De situatie ging van kwaad naar erger.

Op 12/10/09 kreeg ik de eerste “aanval” op het werk: Het begon weer met een ijl gevoel in het hoofd ... en plots ging mijn hart erg snel slaan met pijn op de borst en in de linkerarm. Een EHBO-er meette een snelle, zwakke pols. De ambulance bracht mij naar het ziekenhuis. Cardiologisch onderzoek (ECG, fietsproef, echo, RX) brachten niets aan het licht. Ook 5 dagen holter-onderzoek niet.

De maanden daarna had ik enkel nog regelmatig dat ijl en duizelig gevoel, maar was ik gerustgesteld dat mijn hart toch goed in orde was.

Tijdens vrije dagen ( die ik op de wei spendeerde) ging het beter, maar thuis en op het werk had ik meestal last: bovengenoemde symptomen en ook een warm, drukkend gevoel in de borstkas en linkerarm. Vooral toen ik aan de PC zat of eten maakte thuis. Aangezien de arts van hyperventilatie sprak, dacht ik dat het door ongeduld kwam omdat de PC te traag werkte en eten maken te lang duurde, al had ik helemaal geen symptomen van hyperventilatie en deed ik ademhalingsoefeningen om het te voorkomen (4 tellen in ademen, 3 tellen niets, 8 tellen uitademen) maar het hielp niet. Na het koken, voelde ik mij soms zo slecht dat ik niet kon eten: enorm duizelig, misselijk, gevoel flauw te vallen, gezoem in het hoofd.

Ook op het werk waren er meer en meer symptomen, o.a. ook trillingen in mijn linkerdij (gevoel als het trillen van een GSM in een zak), nerveus en gejaagd gevoel, zweten, moeite met concentreren, druk en warme gloed in de borstkas en linkerarm, ijl in hoofd, ...

In januari 2010 komt mijn vriendin uit Australië 6 weken bij ons logeren. Aangezien ze veel gebruik zou maken van haar laptop voor haar werk en ik eveneens net een kleine notebook gekocht had, installeerde mijn man, Geert, gelijk een Belgacom ADSL modem voor digitale televisie en draadloos internet (WIFI). Meteen daarna had ik alle symptomen voortdurend en intenser dan voordien.
Mijn man heeft de WIFI uitgezet en het ging snel weer beter. Niemand van ons die dit begreep, maar voortaan ging internet via een D-LAN (kabel).

17/08/10: tweede “aanval” op het werk, nu in het nieuwe gebouw: CANAC 2. Inmiddels had ik een promotie gemaakt zodat ik part-time een andere functie kon doen (FIC) op een andere plaats. De diensten op de FDS verliepen redelijk goed, maar op de FIC had ik steeds vaker last van hartkloppingen, tintelingen in dijen, tong en gehemelte, duizeligheid, concentratieproblemen, warme druk tot steken in borstkas (hart) en linkerarm, gezoem en zinderingen in het hoofd,…

Ook thuis had ik deze symptomen als ik op de PC zat in de bureau of ikzelf of iemand in huis telefoneerde. Al snel bleek de link met DECTtelefoons.

Er staan er 13 in een straal van 4 meter van de FIC-positie en thuis stond het basisstation naast de PC in de bureau. De DECT thuis hebben we vervangen door een vast toestel met draad en de klachten namen weer af.
De FIC doen werd onmogelijk. Ik wisselde die diensten zoveel mogelijk met collega’s en ben herhaalde keren van het werk opgehaald of weggebracht met hartritmestoornissen. Hartslag ging plots van 60 slagen naar 135 en bloeddruk van 12/7 naar 16/10. Vaak voelde ik die aanvallen “opkomen”, soms echter overvielen ze mij en leek mijn hart een slag ‘over te slaan’ waarna mijn hart op hol leek te slaan. Dit duurde soms 20 minuten, soms enkele uren en was enorm beangstigend. Bij zulke “aanval” kreeg ik het soms ijskoud en begon te rillen en te klappertanden.

Cardiologen stonden voor een raadsel. Mijn hart was OK, de aanvallen kwamen door externe factoren. Er werd gezocht naar tumoren op organen die hormonen kunnen produceren: feochromosytomen, insulinomen, viponen, glucogonomen, ... zonder resultaat. Ook epilepsie werd uitgesloten, evenals diabetes, allergische reacties, ...

De ‘aanvallen’ bleven weg op vrije dagen (op de paardenwei) en in de natuur, maar vonden vaak plaats op het werk, soms thuis, soms op restaurant, soms tijdens boodschappen en familiebezoeken en ook op mijn kleine schapenwei. Ik begreep er niets van.

Sinds oktober 2010 ging het van kwaad naar erger . De aanvallen volgden elkaar op en ook ertussen voelde ik mij meestal slecht.(lijstje met aanvallen op verzoek)

Hartoverslagen, hartklopping, hartritmestoornissen, piin in borstkas (soms druk, soms echt steken)
Bloeddrukverschillen, hoge bloeddruk
Misselijk, gevoel flauw te vallen, ijl in hoofd
Bibberen, ijskoude handen en voeten Problemen met slikken en praten
Gebrek aan concentratie, black-outs
Geheugenproblemen, niet op woorden komen, typefouten maken
Tintelingen in tong, gehemelte, hoofd en in de benen
Gezoem in hoofd (als hommels)
Zwarte trillende vlekjes voor de ogen en als ik ze sluit kleine lichtflitsjes
Steken in de linker grote teen
“slapende” vingers in rechterhand (soms ook links)
Pijn in armen, handen en benen (vooral aan PC) Slapeloosheid en ‘gejaagd’ gevoel Doodmoe

De zoektocht :

Tijdens mijn vele nachtdiensten op het werk en ook thuis probeerde ik zelf meer informatie te vinden op het internet over mijn symptomen, over DECT’s, WIFI,... omdat ik al ondervonden had dat ik hierop reageerde.

Tot mijn grote verbazing vond ik mensen met dezelfde symtomen, vele sites en enkele studies die deze symtomen bescheven, de bevestiging van mijn ervaring dat DECT, WIFI,... mijn symtomen veroorzaken,...

HYPERLINK ''http://Www.stichtingEHS.nl'' Www.stichtingEHS.nl
HYPERLINK ''http://Www.magdahavas.org'' Www.magdahavas.org
HYPERLINK ''http://Www.ARTAC.fr'' Www.ARTAC.fr ...

Het blijkt om een aandoening te gaan die volgens verschillende uiteenlopende bronnen ongeveer 3% - 13% van de bevolking treft. Een hypergevoeligheid voor elektro-magnetische straling, genaamd EHS (elektro-hypersensibiliteit/electrohypersensitivity), SICEM (Syndrome d’Intolerance des Champs Electre Magnetiques), Elektroallergie,...

Deze zou ontstaan door een te hoge dosis Em-straling gedurende een te lange tijd, meestal samenlopend met een verzwakte weerstand (stress, verdriet, toxische stoffen,…). Mijn symptomen ( overzicht op bijgevoegd blad) blijken inderdaad te ontstaan in de nabijheid van DECT, WIFI, GSM- & UMTS-masten,... en verdwijnen weer als ik er een tijd weg van ben (soms na een half uur, soms na dagen).

Tijd voor zelfonderzoek:

Last aan onze computer  DECT basisstation stond ernaast (weggedaan)
Last bij het koken  we hebben een inductievuur
Last bij mijn moeder thuis  GSM, DECT, spaarlampen, GSM-mast op 300 m
Last op de schapenwei  280 m van GSM-mast
Last op werk  GSM-mast op 50 m + 2 op 500 m, 13 DECT’s, 20 GSM’s, (TL lampen?) Last op restaurant  nakijken van GSM-mast, DECT’s, GSM’s, spaarlampen
Last bij boodschappen doen: Delhaise Melsbroek: UMTS masten en grondradar + gsm’s klanten Colruyt Vilvoorde: gsm mast + gsm’s klanten Makro Machelen: hoogspanningsleiding en Gsm mast + gsm’s klanten Aldi Vilvoorde: hoogspanningskabel en Gsm mast + gsm’s klanten In bos, veld, sommige plaatsen en huizen : geen last
Op de paardenwei: geen last: 1200 m van GSM mast (wel 3 keer last gehad bij gesprek met de tuinman en met een bezoeker met gsm)

Intussen was mijn toestand enorm verergerd : ik kon niet meer tegen PC, TV, GSM (zelfs in stand-by), licht,…
Ik hoorde geluiden enorm luid en schril, was volledig uitgeput en mijn hartslag daalde niet meer beneden 80 in rust , een enkele nacht is hij de hele nacht boven de 90 gebleven (dan slaap je echt niet !) .
Op het werk ging het helemaal niet meer en op 8/03/11 moest ik een maand op ziekteverlof.

Ziekteverlof: 8/03/11 – 8/04/11:

Fase 1 (08/03 - 14/03):
Ik voel me ellendig en depressief. Niemand begrijpt me nog, vrienden en familie blijven weg, mijn carrière staat op het spel, mijn relatie dreigt het te begeven, de dochters willen hun GSM geen seconde missen, ik ben te zwak op voor de paarden te zorgen, sta voor een dreigende financiële crisis (veel kosten om een leefbare thuis te creëren: aanpassingen of verhuis of extra vakantiewoning waar ik kan gaan wonen), ... Ik kan geen gsm’s, PC, TV, licht met spaarlampen of TL’s of transfo’s of dimmers verdragen. ’s

Morgens vertrek ik met Geert naar de paardenwei (de enige veilige plaats tot nu toe), eet ’s middags een boterham thuis, ga weer naar de wei tot het tijd is voor het avondmaal. Ik kuis, was, schil de groenten en aardappelen, Geert maakt het eten klaar terwijl ik in de donker met een deken rond mij in de tuin ga zitten.
De familie eet in de keuken, ik eet in het donker in de zetel.
Na het eten vlucht ik met de auto naar een veldweg of bosweg waar ik wacht (lees : huil) in de donkere auto tot de kinderen in bed liggen, en hun GSM dus uitstaat, om zelf naar huis te rijden en in bed te kruipen, een depressie nabij.

Fase 2 (15/03 - 20/03):

Ongeveer hetzelfde, maar we eten terug samen in de keuken met de GSM’s ver weg of uit en een kaars in plaats van licht. Ik kan terug wat slapen ’s nachts, mijn hartslag en bloeddruk zijn weer normaal. Geert drinkt minder en is bereid aanpassingen te doen aan de verlichting (dimmers eruit, transfo’s, spaarlampen,...). De avonden blijven penibel en ik vlucht het huis uit tot ongeveer 22u. Ik kan ook niet op de PC en kan dus niets opzoeken om mij te ‘verbeteren’ of contact te houden met anderen (mail, skype). Ik mis de TV, PC, uitjes, ....

Fase 3 (20/03 - ...):

Ik ben iets of wat beter. Ik kan zelfs al een half uurtje op de PC nu en dan en slaap weer ongeveer normaal. Ik let erop ver weg te blijven van GSM/UMTS-masten, DECT’s, GSM’s, spaarlampen,... want bij elke ‘overtreding’ moet ik het weer een paar uren bekopen.
Ik voel me geïsoleerd en gevangen, maar heb terug hoop op een beetje meer levenskwaliteit. Wel maak ik mij grote zorgen voor de toekomst: professioneel, financieël, …
Wat als ze nog GSM-masten zetten ? moet ik verhuizen ? waar naartoe ? wat met de studerende kinderen ? wat met de paarden (mijn houvast en toevlucht, mijn beschermelingen en beste vrienden), ...? Kan ik nog ergens op bezoek gaan ? iets gaan eten ...? Houdt Geert het vol in deze omstandigheden, ...?
De onzekerheid knaagt.



Lees verder in de categorie Verhalen | Terug naar homepage | Lees de introductie