'Geen bestaanszekerheid'
vrijdag, 17 april 2015 - Categorie: Verhalen
Bron: lezer StopUMTS uit Duitsland
17 april 2015
Soms moet je het gewoon even kwijt. Ik voel mij heen en weer
geslingerd. Dachten we wat zekerheid t.a.v. ons bestaan te hebben
opgebouwd, Met alle haken en ogen die daaraan vastzitten. Zoals
afgesneden zijn van je kind en kleinkinderen omdat je in Duitsland
woont. Niet iedere avond je man thuis, simpel omdat er geld verdiend
moet worden in Nederland. En waarom kan ik als hbo-er en academicus
niet gewoon mijn eigen inkomen verwerven? Het is toch niet normaal dat
je dat wordt afgenomen. Aan het geisoleerde bestaan was ik inmiddels
gewend. Je doet je best om weer gezond te worden. Een pilletje hier en
kruidje daar. Je zet je in voor je lotgenoten. Want dat is zo'n beetje
het enige wat mij toegestaan wordt door een wereld die mij het licht
in de ogen niet gunt. Je bent niet gewenst in deze wereld als je niet
tegen straling kunt. Denk nu vooral niet dat ik me daarbij neerleg. Ik
pik dit niet en zal dit ook nooit pikken. Niemand heeft het recht de
ander zijn burgerrechten en leven te ontnemen. En nu ga ik onderuit
door een vreselijk hoogfrequent signaal (radar, tetra, leger?) dat
zomaar kan komen en uren kan duren. Ik ga daar compleet aan onder
door. Dit maakt mijn lijf kapot. Het besluit was snel genomen,
alhoewel we al veel langer met de gedachte speelden. We gaan terug
naar Nederland, want hier is de situatie qua straling ook aan het
verslechteren.
En wat staat mij nu weer voor een leven te wachten? Ik wil niets meer
met mensen te maken hebben die mij voor gek verslijten simpel omdat ik
ziek ben door straling. Ik heb in Nederland wat dat betreft al teveel
meegemaakt. Wat gaan wij nu weer tegenkomen in onze omgeving? Ik ben
niet het type om over mij heen te laten lopen, maar waar ligt de grens
van wat je nog neemt van een ander? Voor Jan en mij is in ieder geval
duidelijk wat wij gaan doen na pensioenering van Jan. Als ik nog
steeds zo vreselijk stralingsgevoelig ben, pakken wij voorgoed onze
biezen. En gaan we op zoek naar een veilige plek, zonder straling,
mogelijk met anderen.
De muziek van J.S. Bach verwoordt mijn gevoelens zo duidelijk en
sleept mij erdoor heen vanavond.
Een stralingsslachtoffer
Lees verder in de categorie Verhalen | Terug naar homepage | Lees de introductie