In memoriam: Gert-Jan Leerink, elektrogevoelig en Lyme patiënt

Afgelopen dinsdag, 11 maart, heeft Gert-Jan een eind aan zijn leven gemaakt. Zijn ervaringsverhaal, dat ik afgelopen december ontving, staat op:

Verhalen/7951/ervaringsverhaal_foltering

Toen wilde hij nog anoniem blijven, maar hij heeft verzocht na zijn dood zijn naam te noemen. Gert-Jan had sinds 2001 last van EMV eerst afkomstig van zendmasten en later ook van mobiele telefonie en WiFi in en nabij winkelcentra. Hulp is hem geweigerd en zijn klachten werden steeds erger. Een paar maanden geleden heeft hij zich aangemeld bij de Levenseindekliniek en om euthanasie verzocht, maar die kliniek vereist eerst een behandeling met medicatie. Het is bekend dat zo’n behandeling bij elektrogevoeligen in het algemeen alleen maar veelal ernstige extra klachten veroorzaakt.
Gert-Jan heeft mij de afgelopen maanden enkele keren gebeld. Zijn klachten werden steeds erger, hij beschreef ze als een permanente foltering. Hij heeft kort geleden een vriend verteld dat hij een eind aan zijn leven ging maken. Hieronder het verhaal van een andere vriend van Gert-Jan.


Hallo Leendert,

Wij hebben elkaar nog niet ontmoet of gesproken, maart Gert-Jan heeft mijn naam vaak genoeg laten vallen. Immers vormden wij samen het stichtingsbestuur van de inmiddels niet meer actief Stralingsarm Nederland.

Gert-Jan heeft afgelopen dinsdagochtend de voor hem onvermijdelijke conclusie getrokken, dat voor hem in het groeiend G3, G4 en WiFi-geweld geen draaglijk leven meer mogelijk was.

Zijn ervaringsverhaal is bij jou op de site geplaatst onder het initiaal “M”.
Nu er niks meer is om bang voor te zijn voor hem, kom ik mijn belofte aan hem na om zijn overlijden en vooral (!) de noodsprong als EHS slachtoffer, publiekelijk te maken met naam en toenaam.
Uit loyaliteit aan StopUMTS en Henk Wever, met wie ik sinds de oprichting van Stralingsarm NL in 2007 geregeld contact had, krijg jij de “primeur”. Voel je vrij er mee te doen wat je wilt.

Gert-Jan wordt komende dinsdagmiddag in Amersfoort gecremeerd. Ook dat is geen geheim. Het zal voor o.a. Karin van Loon, Freek v/d Hengel, Maria van Tongeren en Elly de Jager weliswaar geen optie zijn om daarbij aanwezig te zijn (vanwege de stralingsbelasting), maar het zou in lijn met de strijdbare geest van Gert-Jan zijn om zijn “gedwongen” dood als een aanklacht tegen de “niet willen weten” mentaliteit van miljoenen Nederlanders te gebruiken.

Met vriendelijke groet,
Luuk van Dinter.


En terwijl ik dit in memoriam schrijf krijg ik een telefoontje. Iemand uit Amsterdam, die ook ondragelijk leed onder de steeds toenemende belasting van EMV, heeft deze week eveneens een eind aan zijn leven gemaakt. Afgelopen augustus waren er drie zendmasten voor zijn huis geplaatst (en dat heeft naar ik later gehoord heb de doorslag gegeven).
Ik denk dat ik nu met twee zelfdodingen binnen enkele dagen voor het eerst een classificatie van het regeringsbeleid en van de Gezondheidsraad mag gebruiken die ik nog niet eerder gebruikt heb: misdadig en daar heb ik niets aan toe te voegen.

Dit in memoriam is inmiddels op enkele andere websites overgenomen, zie bijv.
voorzieners.wordpress.com/2014/03/16/dag-350-r-i-p-gert-jan/ .
en
Berichten%20Nederland/8185/zelfdodingen_door_rf_stralingsbelasting_%282%29 .

Een in memoriam van enkele weken later:
Berichten%20Nederland/8216/in_memoriam_loetjoe_groen-de_galan_slachtoffer_van_de_stralingsterreur .

Tot slot nog een toevoeging, zowel Gert-Jan Leerink als Loetjoe Groen-de Galan waren behalve extreem gevoelig voor EMV ook Lyme patiënten. Die combinatie is extra belastend.

En twee weken later nog een in memoriam van een slachtoffer van EMV belasting:

Berichten%20Nederland/8242/in_memoriam_judith_van_der_hammen .

Judith leed ook aan de ziekte van Kahler. Zij is de laatste weken voor haar overlijden opgenomen geweest in een hospice.

Zie verder:
Artikelen/8262/zelfdodingen_ingezonden_mail .



Lees verder in de categorie Verhalen | Terug naar homepage | Lees de introductie