Karen van Loon

zaterdag, 27 april 2013 - Categorie: Verhalen

Het verhaal van Karen heeft uitgebreid op Stopumts gestaan. Vandaag zond ze ons het onderstaande verhaal toe. Hoe erg kan het zijn?

*Ik geef het op, geen hoop meer*

*ik geef het op te zoeken naar hulp; het is er gewoon niet*

*ik geef het op contact te maken met mensen*

*ik voel hun weerstand jegens mij, alsof ze me niet moeten*

*ik geef het op te zoeken naar de zin van dit alles*

*ik wil het niet meer proberen, ik ben moe van eenzaamheid*

*eenzaamheid die zo overweldigend is, kan het nare gevoel niet meer
doorbreken.*

*Ik geef het op een lichaam te voeden waarvan de geest reeds lang gebroken
is*

*ik geef het op om in een wereld te leven waarin voor mij geen plaats lijkt
te zijn*

*er is teveel verdriet, frustratie;*

*ik kan alleen maar toekijken; sta zo vreselijk aan de zijlijn.*

*Ik geef het op te luisteren naar een innerlijke stem van hoop, over
volhouden,*

*over een leerproces dat een kans moet hebben*

*over een lief die ooit ook voor mij zal komen.*

*Ik geef het op te luisteren naar die stem van hoop over ooit een beter
leven*

*een leven waarin ik weer mens mag zijn.*

*Nu overheerst de wanhoop.*

*er komt geen beter leven, geen lief, geen kind,*

*slechts eenzaamheid en isolement.*

*Ik voel mij opgegeven; helse pijnen, een eenzaam lot*

*ik moet het onder ogen zien, dit zal mijn toekomst zijn,*

*onmogelijk dit nog langer te verdragen.*

*En toch: ik wil zo graag nog leven, ik ben zo jong*

*hoe verdraag ik de enorme teleurstellingen,*

*het gevoel van niet gelukt te zijn,*

*hoe verdraag ik die oneindige stilte.*

*Oh frustrerende gedachte;*

*de oplossing te zoeken in de dood*

*terwijl ik zo graag wil leven.*

*Niemand wil met mij zijn, niemand ziet mij nog*

*ben ik ooit geliefd geweest, omarmd,*

*mijn hoofd op iemands schouder,*

*uithuilen over dit ondragelijke lot*

*hoe kan eenzaamheid toch zo kapot maken,*

*geen uitweg kunnen zien*

*ziekte en tegenslag kan een vreselijk lot zijn*

*maar het is door eenzaamheid dat hoop vervliegt;*

*geeft destructieve gedachten, maakt alles kapot.*

*je bestaat niet meer; er is niemand die jou nog ziet.*

*mijn onmacht, verlamde ziel, zeilen gestreken, 't wordt niet meer begrepen.
*

*Nu, het groeiende gevoel maar beter weg te gaan uit ieders leven*

*geen bestaansrecht meer,*

*verdwijnen.*

*dood.*
*Ik geef het op, ik kan niet meer.*
**
**

**

**

**

**

*Boerderij stralingsvrij*

*Mooi ligt het daar*

*omringd door een liefelijk landschap*

*een weelderige cottagetuin*

*bloemen, vlinders, libellen, bijen*

*een kat sluipend naar prooi in het gras*

*jong gebroed verongelukt*

*op de eerste vlucht*

*de kersenboomgaard donkerrood gekleurd*

*klaar voor de pluk.*

*Een weldaad voor oog en gemoed*

*in de verte geronk van een landbouwwerktuig*

*een mooie gasterie, ten dienste van de mens*

*die op zoek is naar rust.*

*Het lijf hoogsensitief voor elektromagnetische velden.*

*Ziekmakende straling beheerst hun bestaan.*

*Klem gezet door het moderne leven.*

* *

*Hoogsensitiviteit; stille getuigen*

*in een groeiend aantal*

*roependen in de woestijn*

*gevlucht uit de stad*

*het dichtgetimmerde geïsoleerde huis*

*naar een kort verblijf in een stralingsvrije zone*

*een weldaad voor hart en ziel.*

*Maar ook deze plek is begrensd*

*Ook hier zijn kabels langs de weg*

*voorbijgangers met mobiel en navigatiesystemen*

*veroorzakers van pijn.*

* *

*Zendmasten, mobiels, TV, computers,*

*fototoestellen, navigatiesystemen, horloges*

*TL-lampen, Ledlampen, spaarlampen,*

*koelkasten, diepvriezen, magnetrons,*

*elektrische ovens, waterbedden,*

*onderzoeksapparatuur, militaire oefeningen,*

*hoogspanningskabels onder- en bovengronds*

*handige hulpmiddelen, informatievoorzieningen*

*in een eindeloze niet meer te stoppen toepassing.*

*Een bedreiging in het bestaan van de mens.*

* *

*Verborgen in een idyllisch landschap*

*Het droeve leed van de bewoners*

*De eerste slachtoffers van de moderne tijd.*

En wat doet de Gemeente Oss momenteel om haar te helpen? Het zal u niet verbazen: helemaal niets. Ze woont weer thuis, in haar kooi van Faraday, die niet voldoende beschermt. De afgelegen boerderij waar ze tijdelijk verbleef is nu ook niet stralingsvrij meer.



Lees verder in de categorie Verhalen | Terug naar homepage | Lees de introductie