Gezondheidsklachten door nabijheid van zendmasten

Bron: De Heraut 4 april 2013

Berkel en Rodenrijs – Al lange tijd verschillen de meningen over de vraag of de straling van zendmasten voor het mobiele telefoonverkeer kan leiden tot gezondheidsklachten. Voor een inwoner van Berkel en Rodenrijs echter, bestaat daar geen twijfel over. En al jaren probeert hij voor zijn klachten gehoor te vinden.

Gerrit Kool

Wetenschappelijk onderzoek heeft nog steeds niet geleid tot de conclusie dat elektromagnetische straling, in de dosering zoals die voorkomt in de omgeving van de zendmasten die nodig zijn voor ons mobiele telefoonverkeer, schadelijk is voor de gezondheid. Toch zijn er veel mensen, die klachten ervaren. Ook worden bepaalde ziektebeelden, soms ernstige, aan de nabijheid van zendmasten toegeschreven. Zolang de straling de door de overheid gestelde norm niet overschrijdt, mogen zij in principe overal geplaatst worden. Dus ook op het dak van een woonzorgcentrum in Berkel en Rodenrijs.
De woning van de Berkelaar bevindt zich op zo’n 35 meter afstand daarvan.
De klachten die hij en zijn gezin kregen in de periode na de plaatsing van de masten, houden, hij kan niet anders concluderen, verband met de erdoor veroorzaakte straling. Al enkele jaren probeert hij vergeefs voor zijn klachten gehoor te vinden bij gemeente, GGD en het Antennebureau.

In de jaren na de plaatsing van de masten krijgen de man en zijn gezin steeds meer klachten. Zoals hoofdpijn, slapeloosheid, hartkloppingen, darmklachten en paniekaanvallen. De kinderen klagen over moeheid, duizeligheid en misselijkheid en krijgen op school concentratieproblemen.
De klachten van de man zelf, die zijn kantoor aan huis heeft, nemen toe.
Zijn werk lijdt er onder. Bezoeken aan huisarts en specialisten leveren niets op. De kat is bijna dagelijks misselijk en krijgt af en toe een soort epileptische aanval. Ook de hond moet regelmatig overgeven.
‘Ik weet zelf niet waarin ik moet geloven,’ zegt de Berkelaar, ‘maar op een gegeven moment vallen er zoveel dingen op hun plek. De signalen uit mijn omgeving zijn zodanig, dat ik er eigenlijk van overtuigd ben dat onze klachten met die straling te maken hebben.’

Gemeente
De gemeente is maar in beperkte zin partij bij de procedure rond de plaatsing van de masten. Maar de gemeente heeft wel een verantwoordelijkheid voor het welzijn van haar ingezetenen. Dus hoopte de inwoner van deze gemeente daar antwoord te krijgen op een voor hem belangrijke vraag: ‘Waarom worden die masten niet geplaatst in de polder of op sportvelden? Daar verkeren mensen immers nooit zo langdurig in de nabijheid van zo’n mast.’ Tot zijn teleurstelling en onbegrip kreeg hij ten antwoord dat er binnen de gemeentelijke organisatie niemand voor die masten verantwoordelijk is.
De Berkelaar blijft met het gevoel zitten dat hij met zijn klachten niet serieus genomen wordt.
Hij begrijpt niet dat omwonenden niet, voorafgaand aan de plaatsing van zo’n mast, worden aangeschreven. Men zou hem hebben gezegd dat hij tegen het verlenen van de vergunning binnen de daarvoor gestelde termijn bezwaar had moeten aantekenen. ‘En daarmee was de zaak afgedaan,’ stelt hij vast.

GGD
De GGD verwees de man in eerste instantie naar het Antennebureau. Men kwam ook ter plaatse een kijkje nemen. Daarover zegt hij: ‘Maar men wilde niet meewerken aan onderzoek naar het voorkomen van ziekten in de buurt. Wel kreeg ik horen dat er een groot landelijk onderzoek liep. Het resultaat zou er omstreeks augustus vorig jaar zijn. Ik heb er ondanks herhaald vragen nooit meer wat van gehoord. Ik kreeg een rookgordijn’.

Antennebureau
Het Antennebureau is het informatiebureau van de rijksoverheid over antennes. Men kan daar terecht met vragen over de gezondheidseffecten van de elektromagnetische velden van antennes, de wetgeving rond de plaatsing van antennes en de toepassingen waar antennes voor worden gebruikt. Maar dat antennebureau deed de vragen van de man, zo vertelt hij, routinematig af. Met de mededeling dat er geen bewezen negatieve effecten op de gezondheid zijn. ‘Daar loop je elke keer dood,’ is zijn conclusie.

Teleurgesteld
Met de exploitanten van de masten heeft de Berkelaar nooit contact gehad. ‘Maar je ziet vaak dat die masten op bejaardentehuizen en ziekenhuizen staan. Dat zal wel te maken hebben met de vergoedingen die ze er voor krijgen. Je weet hoe moeilijk het gaat in de gezondheidszorg. Ik heb het niet aangedurfd om met die exploitanten in gesprek te gaan. Dat er een vies spelletje gespeeld wordt staat voor mij wel vast. In Nederland hanteert men de hoogste limiet die denkbaar is. Ik weet niet meer waar ik met onze klachten naar toe moet. Vooral in de gemeente ben ik zeer teleurgesteld.’

Reactie wethouder
Wethouder Ruud Braak (PvdA), die onder meer welzijn en volksgezondheid in zijn portefeuille heeft, heeft veel begrip voor de zorgen van de inwoner van zijn gemeente. Maar een oplossing daarvan ligt helaas niet binnen het bereik van het gemeentebestuur.
‘Als gemeente loop je ook tegen de grenzen op van waar je verantwoordelijkheid begint en eindigt. We hebben meneer daarover in november 2010 een brief gestuurd. Daarin hebben wij uitgelegd dat alle gemeentelijke bemoeienis met de plaatsing van die masten is bij wetgeving uitgesloten. Het plaatsen van die masten is, als de eigenaar van het pand daar toestemming voor geeft, vergunningvrij’.
Over het al dan niet schadelijk zijn van straling van UMTS masten kan de wethouder geen mening geven. De kennis daarover ligt elders, bij het Antennebureau.
‘Maar’, zegt hij, ‘meneer heeft leed. Dat raakt zijn hele gezin. Ik ben daarmee begaan. Ik kan dat leed niet wegnemen. Maar als ik meneer ergens mee kan helpen wil ik dat altijd doen. Dan is hij welkom’.



Lees verder in de categorie Verhalen | Terug naar homepage | Lees de introductie