Stralingsslachtoffer schrijft brief aan gezondheidsmagazine Zorgzine.

Op 3 mei 2012 ontving Stopumts afschrift van onderstaande brief van een dame uit Baarn, geschreven aan het gezondheidsmagazine Zorgzine van de Nederlandse Patiënten en Consumenten Federatie (NPCF). Een ervaringsverhaal was dat aantoont hoe mensen, als ze stralingsarm verblijven, zienderogen verbeteren om vervolgens in tre storten als ze weer terugkeren naar een verblijfplaats met veel straling en ook hoe radeloos en hulpeloos sommige EHS'ers daardoor zijn:

---------------------------------------------

Geachte ,


Hebt U al eens gehoord van electrosmog/stress. Dat blijk ik uiteindelijk te hebben, Ik had al een vaag vermoeden maar zekerheid had ik niet. Er is iemand thuis bij me wezen meten (lid van een patientenvereniging ) en die moest vluchten vanwege de vele straling. Zo is het balletje gaan rollen. Kon toen naar een stralingsvrij zorghuis in Noord Frankrijk. Ik was er drie weken terwijl het de bedoeling was dat ik er 2 maanden zou blijven. Daar was geen televisie...geen mobieltjes...gewone telefoon..geen zendmasten....helemaal niets. Alleen de mooie natuur. De bedoeling van de voorzitter was om het pand te kopen maar een projektontwikkelaar goeide roet in het eten.

Er zaten allemaal mensen die hun huis ontvlucht waren vanwege de vele straling. Ze hadden weliswaar een huis maar moesten vluchten. Eentje leefde in een caravan...moest haar behoefte doen in de weilanden en zich wassen in een rivier en heel soms douchen bij kennissen. Een ander ging op een camping zitten waar het stralingsvrij is.

Voor lyme ben je gevoelig als je electrosmog/stressgevoelig ben maar andersom....je bent minder bestand tegen een tekenbeet.
Ik heb een straalzender van de politie op slechts 384 meter van mijn huis(politie/brandweer) en mijn buren hebben een decttelefoon...hetgeen een enorme straling geeft. Vandaag komt iemand uit Belgie opnieuw meten en als het een beetje meezit komt er morgen iemand koolstofverf op de muren verven. Ben bang dat het ruim onvoldoende is.

Na drie weken in Frankrijk kwam de eerste verbetering....kon weer slapen....7 uur aan een stuk en in Nederland hooguit 3 uur. Zelfs in de middag als ik op mijn bed lag viel ik in slaap....zo moe was en ben ik van de laatste 15 jaar slecht slapen.
Sedert gisteren zijn de decttelefoons weg en mijn mobieltje heb ik afgezet. De thuiszorgmevrouw die morgen komt had er al over gelezen...en had begrip. Morgen komt ze en laat haar mobieltje thuis.

Ik ben nu onder behandeling bij een arts die gespecialiseerd is in lyme en straling.Zijn constatering was dat ik geen enkele vitamine meer op kon nemen....In Frankrijk had ik geen kapotte mond maar dat is ook weer terug.

Ben nu de derde dag weer thuis en ben alleen maar moe en nog eens moe. Het uit zich bij mij vooral cognitief. Door velen wordt je weggehoond en hun opmerking is....ik heb het niet en mijn buren ook niet. Wie zegt dat? Ze kunnen mankementen hebben waarmee ze bij de huisarts of specialist lopen en maar medicijnen krijgen toegeschoven terwijl alles is terug te voeren naar of lyme of electrosmog/stress.

Heb een vriendin die met hetzelfde probleem zit en volgende week komt er een psychiater. Men denkt vaak dat het tussen de oren zit maar dan blijken het de stralingen te zijn. Ze heeft een zender op het dak en zit de gehele dag achter haar laptop en heeft een decttelefoon.

Maandagavond kwam ik terug en dinsdag voelde ik me nog als nieuw maar woensdag was het afgelopen. Wil mijn huis ontvluchten maar weet niet waarheen. De mevrouw van Emeritis die hier gisteren was....wilde extra dingen voor me aanvragen zoals koken....want ik laat het verbranden....wilde de indicatie zien te verkrijgen via de GGZ. ...het zijn gewoon de stralingen. Noway de GGZ Bij mijn vriendin begon het met een maatschappelijk werkster en nu komt daar de psychiater bij....

Ik kan het hier in Baarn ook niet wandelen maar in Frankrijk liep ik op goeie dagen 5 km met de teckel die U gezien hebt tijdens het interview.
Heb vervolgens de behandelend arts gebeld en vroeg of hij een indicatie af wilde geven en zijn antwoord was....ze verklaren me toch voor gek. Daarna de assistente van de huisarts....of de huisarts wel een indicatie wilde afgeven. Ze wil alleen regulier werken . Zij is overigens de nicht van de behandelend arts.

In Frankrijk was ik altijd als eerste op.....ging wat eten en weer naar mijn bed....Was doodmoe maar na een uur of twee ging ik toch een eindje lopen en dat breidde ik langzaam uit. Ondanks alles ben ik aan het afkicken van alprazolam en rivitril. De oorsuizingen zijn vreselijk en dus......gooide men mij maar vol. Alprazolam kreeg ik in ruime mate....mocht er in dien nodig 3x2 per dag nemen. Dat afkicken moet heel langzaam en bovendien het helpt geen fluit want de straling blijft.

Gisterenavond ben ik naar de buren gegaan en heb ze een eco decttelefoon aangeboden...want de straling van dat apparaat is duidelijk te voelen. De buurman wil graag de metingen komen zien want is toch wel nieuwsgierig.
Herinnert U zich nog dat bedje bij het raam. Daar lag ik de gehele dag en...met mijn hoofd bij de ergste straling ...en wel van niet geaarde stopcontacten maar ook aan de tussenmuur waar de straling het ergste is.

Mijn angst is groot dat men mij naar een tehuis wil hebben....en daar is de straling nog erger...want op ieder tehuis staat een zendmast en de verplegenden hebben een mobieltje op zak en hebben ze ....decttelefoons. Leest U eens STOP UMTS. Mijn verhaal staat er nu ook op....Ben zo wanhopig....dat is niet te beschrijven.

Dezer dagen ben ik gebeld of ik op een kasteel in Frankrijk wilde wonen. Ik weet waar het is...beter afgelegen dan ziek in mijn eigen huis. Dit loopt fout en flink ook. Op deze manier valt niet te leven.

Ben ook naar de krant geweest...maar de redakteur was met vakantie....Hij heeft een artikel geschreven over een meisje in Baarn dat in precies dezelfde situatie verkeert....haar vader heeft in de tuin een tuinhuisje gemaakt en het goed afgeschermd., Daar leeft ze de gehele dag....Leven..het is meer overleven. Er is nog een schone plek en wel bij Epe....Daar zijn nu plannen om een zorghotel en omringende woninkjes te bouwen....Dat is waarschijnlijk volgend jaar gereed....Ik sta al te trappelen want ik kan niet meer. Het liefste zou ik morgen weer naar Frankrijk gaan..In Duitsland is overigens nog een witte zone zoals men dat noemt.

Ik wil zelfs naar een onbewoond eiland als ik me maar beter kan gaan voelen., In Frankrijk en België weet men veel meer van electrosmog dan in Nederland.,
Daar wordt het afgedaan als...het zit tussen de oren.

Groetend

mw. Groen-de Galan die wanhopig is en bijna op haar knieen naar Frankrijk wil kruipen.

E-mail contact bekend bij de redactie van Stopumts.

Lees verder in de categorie Verhalen | Terug naar homepage | Lees de introductie