Oudere dame doodziek. Elektrogevoeligheid wordt door artsen verward met Lyme.

Op 19 april 2012 ontving Stopumts onderstaand schrijnend ervaringsverhaal van een oudere dame:

-------------------------------------------------------

Ik ben Loetjoe, een weduwe van net 73 jaar en deed tot vorig jaar in
huis nog alles zelf, gaf Nederlandse les, deed huisbezoeken, reed
honderden kilometers op een dag, isoleerde zelf de kruipruimte onder
mijn huis, ging alleen naar Indonesië,...
Van de ene op de andere dag veranderde dat.

In 1996 kwam de eerste Dect telefoon in huis evenals een mobieltje.
Ik kreeg tinnitus en dat werd langzaamaan steeds erger. Oog - en
oorontstekingen, slechte stoelgang volgden.
Mijn beide honden kregen ook gezondheidsproblemen: ontstoken ogen en
huidproblemen. Mijn man en ik hadden al jaren honden en er was nooit
iets aan de hand. In het huis waarin ik nu alleen woon, werden alle
honden ziek, waren depressief, kortom dezelfde problemen als ik.
Zodra ik ergens anders was, voelde ik me beter want dan sliep ik 8 uur
en thuis slechts 3.

Vorig jaar barstte de bom. Geheugenverlies, concentratiestoornissen,
niet meer kunnen denken.
Er kwamen onderzoeken op gang, maar mevrouw mankeerde niets.
Uiteindelijk bleek ik de ziekte van Lyme te hebben wat aanvankelijk
werd afgedaan als '' mevrouw, het zit tussen uw oren, gaat u maar
mindfullness doen''. Ik dien te vertellen dat mijn fysiotherapeut me
waarschuwde voor de zendmast op slechts 385 m afstand van mijn huis.
Waarom verbeterde ik niet een beetje toen de Lyme over was ? Alle
problemen bleven.
Ik vroeg aan de huisarts ''word ik dement ?'''''Geen sprake van'' was haar
antwoord.

Er is iemand van een patiëntenvereniging bij me thuis geweest die zelf
elektrosmogpatiënt is. Hij wist precies waar de Dect telefoon en
andere apparaten van de buren stonden, liep de dag erop langs en zag
allerlei apparatuur staan die op onze gemeenschappelijke muur
straalde. Ik werd doodziek in mijn huis en kwijnde weg. Alleen voor
mijn ene hond leefde ik nog.

Op dit moment zit ik in een bijna electrosmog vrije omgeving in Noord-
Frankrijk, maar weldra moet ik weer terug naar huis. Mensen
waarschuwden me : over drie maanden moet je dan naar een tehuis en
binnen zes maanden ben je dood, want op elk tehuis staat immers een
zendmast.
Een enkeling neemt me serieus maar de meesten lachen het weg met de
woorden 'nonsens'.

Is het niet toevallig dat in het laantje waar ik woon drie mensen Lyme
hebben of hadden ? Is het ook niet toevallig dat iemand vlak bij mijn
huis kanker heeft ?
Mijn hond bloeit op nu we in Noord-Frankrijk zitten voor slechts
enkele weken.
Hier probeer ik alle medicatie af te bouwen, maar waarom eigenlijk ?
Ik heb een huis dat verkocht zou kunnen worden, ware het niet dat de
huizen door de crisis onverkoopbaar zijn.

Help ! Ik weet me geen raad meer. Ik weet dat als ik terug naar huis
ga, ik binnen het jaar dood ben.

Naam en e-mailadres bekend bij de redactie van Stopumts

Lees verder in de categorie Verhalen | Terug naar homepage | Lees de introductie