Nederlandse vrouw totaal overgevoelig geworden voor EMV in deze draadloze maatschappij.

Op 3 maart 2012 ontving de redactie van Stopumts onderstaand ervaringsverhaal van een dame uit Ruurlo:

-------------------------------------------

Ervaringsverhaal

Toen er rond 2000 een zendmast vlakbij ons in de buurt zou worden geplaatst, vond ik dat geweldig. Ik had namelijk nauwelijks bereik met mijn mobiel en die zendmast zou daar verandering in aanbrengen.
De zendmast kwam er niet, naar ik later vernam wegens te veel protest van omwonenden.
Wat ik toen niet wist, was dat ik niet goed reageerde op de straling van mobieltjes en zendmasten. En wat ik toen ook nog niet wist, was dat ik 7 jaar later zelf meedeed met de vele protesterende omwonenden, omdat er op 700 m van ons huis weer een aanvraag voor plaatsing van een zendmast was gedaan. Die mast is er nooit gekomen.

In 1991 kreeg ik na voortdurende griepaanvallen de diagnose M.E. Na sanering van mijn gebit (amalgaamvullingen vervangen door composietvullingen) kon ik meteen weer beter zien en waren mijn hoofdpijnen verdwenen. Na ontgifting en suppletie kon de rolstoel weg. Ik bleef voedselallergische reacties houden maar die waren met een dieet redelijk in de hand te houden. Toch knapte ik niet geheel op, met name het slapen ging steeds slechter. In de krant las ik rond 2001 een artikel van Hugo Schooneveld, die destijds vlakbij mij woonde. Ik las dat je klachten kunt krijgen van EMV en ik belde Hugo meteen op. Hij mat mijn huis door, gaf adviezen die ik opvolgde en het slapen ging beter.

Zo verving ik o.a. de binnenveringsmatrassen door matrassen zonder vering en liet netvrijschakelaars installeren. Deed ook de elektrische wekker weg. En we werden lid van Stichting EHS. Het slapen ging beter, vooral mijn hoofd werd rustiger, maar echt goed sliep ik nog niet. Toen we een nieuwe c.v. ketel en thermostaat kregen die via een kabel onder de vloer verbonden was met de cv ketel in de schuur, bleek dat ik klachten kreeg als ik aan de eettafel zat. Daar zat ik boven die kabel en een blinde test wees uit dat ik misselijk werd als de stroom aan was en niets voelde als de stekker eruit was. Deze kabel hebben we laten afschermen.

Het was moeilijk te ontdekken waar mijn vermoeidheid verband mee hield: was het voeding, en/of waren het de EMV, in combinatie met slechte nachten? Het slapen ging op een gegeven moment weer veel slechter en de druk in mijn hoofd nam toe; ik kwam erachter, dat er al een paar maanden in het dorp op 400 m afstand van ons huis een zendmast geplaatst was. Vergunningsvrij. Omdat wij plannen hadden te verhuizen, namen we verder geen afschermmaatregelen.

In 2008 verhuisden wij van Bennekom naar Ruurlo. We hadden dit huis van te voren goed doorgemeten. Wat ik niet wist, was dat de magnetische velden van de NUON-leidingen door de straat nogal wisselen; ik mat op een moment dat het niet hoog was, maar toen we er eenmaal woonden bleken deze velden echt te hoog te zijn. Volgens de Gezondheidsraad binnen de norm (400nT) maar voor mij te hoog (soms boven de 100nT) In 2010 hebben we ons huis professioneel laten doormeten en verdere maatregelen genomen: naast de netvrijschakelaars ook een aantal Stezerizer filters geplaatst en de c.v. ketel uitgezet wanneer mogelijk (deze stoorde nogal op de elektra).

De P.C. kabels schermden we af en de computer ging een eind van onze zitplek vandaan. De stekkers van lampen deden we op de juiste manier in het stopcontact zodat, als de lamp uit is, er geen spanning op blijft staan. Het slapen ging wisselend en ik was toch best nog veel moe. Ik merkte ook dat ik misselijk werd in de buurt van Wifi en dat ik nekkrampen en spierkrampen kreeg na te veel/te lange blootstelling aan EMV. Ook gingen mijn oren dichtslaan en kreeg ik watten in het hoofd.

Er was intussen een explosie van toename EMV: zendmasten, DECT telefoons, draadloos internet. En wat later de smartphones. Als mijn buren die gebruiken kan ik het in mijn huis meten! We moesten afschermen tegen de Wifi en DECT van buren, al hebben we een vrijstaand huis. We begonnen met de aanbouw in de tuin: verder weg van de NUONleidingen in de straat dan onze huiskamer die aan de straatzijde ligt. In deze aanbouw kregen we het volledig ‘schoon’. Bedraad en afgeschermd internet aangelegd en we wonen hier. Onze huiskamer ligt er wat verloren bij. Daarnaast hebben we onze slaapkamer afgeschermd met koolstofverf. Voor sommige ramen afschermvitrage, en de keukenmuur geheel beplakt met aluminiumfolie (deze moet nog geschilderd, tijdelijke oplossing). Het slapen ging beter en de energie kwam wat terug, maar omdat er in de buitenwereld de nodige EMV zijn wordt het steeds moeilijker die buitenwereld in te gaan. En als ik daar toch voor kies, moet ik herstellen. Veel begrip van omwonenden krijg ik niet, gelukkig wel van mijn familie.

Toen we een andere auto moesten kopen omdat onze oude vervangen moest, bleek dat ik helemaal niet rijden kon in een auto met boordcomputer en veel elektronica. Ik zakte na een half uur rijden gewoon door mijn benen! Ik had van te voren wel de auto gemeten en uiteraard geen bluetooth erin. De auto moest terug, helaas. We kochten toen een kleinere met zo min mogelijk elektronica, veel handbediening. De banden van deze auto demagnetiseren we regelmatig omdat ik anders pijn in mijn benen krijg en doodmoe word. Zo kan ik een uur in de auto rijden, veel langer moet ik het niet doen.

En nu (2012) hebben we alles redelijk in orde en staat mijn leven weer op de rails, ligt er een vergunningsaanvraag bij de gemeente voor plaatsing van antenne installaties op 350 m van ons huis! Hiertegen voeren we actie en krijgen veel omwonenden mee. De aanvraag loopt nog.

Alice Lentjes, Ruurlo.

------------------------------------

Mocht u nog niet overtuigd zijn door de ervaringsverhalen op stopumts dan kunt u ook nog de volgende database raadplegen: www.arjenwitzel.nl/klachten/ .

.



Lees verder in de categorie Verhalen | Terug naar homepage | Lees de introductie