Gemeenteambtenaar totaal overgevoelig geworden voor elektromagnetische straling.

Op 8 dec. 2011 ontving de redactie van Stopumts onderstaand ervaringsverhaal van een 60 jarige vrouwelijke gemeenteambtenaar uit Amstelveen:

-----------------------------------------------------------------------------

Mijn ervaringsverhaal over elektrostress, elektrosmog.

Ik ben altijd al gevoelig geweest voor harde geluiden, scherpe geuren en smaken,
fel licht, grote groepen mensen om me heen. Het is gewoon niet fijn.
Ik heb een tijd gewoond vlak langs de sneltramlijn 51 in Amstelveen.
Kon daar niet goed slapen en kreeg mede door mijn werk achter de computer last van RSI.

Naderhand is de RSI zo erg geworden dat ik bijna 1 jaar thuis ben geweest.
Ik ben toen voor een deel afgekeurd. In die tussentijd ben ik verhuist en na dat jaar thuis ben ik weer langzaam aan gaan werken.
Dit alles speelde zich af 2000-2001.
In 2002 ben ik weer verhuisd naar waar ik nu woon. 250 meter van de sneltram, 700 meter van de C-2000, en met meerdere zendmasten op de daken van de flats in de omgeving.

Het is net een sluipmoordenaar, je hebt eerst niets in de gaten.
Volgens mij is het voornamelijk de hoogfrequente straling.
Je voelt je niet lekker in je vel en weet niet hoe dat komt.

In 2005 hebben mijn man en ik een vakantiewoning gekocht in de Eifel.
En, je raadt het al, daar verdwenen al de vage en niet te benoemen klachten.
Op een gegeven moment valt dan het kwartje en denk je, zou het aan de GSM masten e.d. liggen?

Je blijft gewoon doorgaan en denk ach het valt wel mee, en iedere 2 weken een weekend in de Eifel, daar knap je dan toch weer van op.
Je moddert verder en 2 jaar geleden hebben we als proef een kooi van Faraday van kippengaas over het bed gezet, en ja dat hielp. Ik heb nu een klamboe van Yshield.
Een stuk aluminiumfolie daar waar de buren de draadloze internetverbinding hebben staan.

Inmiddels zijn de apparaten op mijn werk alleen maar meer geworden en alles wat nieuw is, is nu draadloos.

De klachten die zich bij mij voordoen zijn: slapeloosheid, vermoeidheid, hoofdpijn, oorsuizingen, fluittoon, evenwichtsproblemen, vermoeider opstaan dan naar bed gaan, moeite met het ontspannen van de spieren, reumatische klachten, concentratieverlies, apathie, depressieve gevoelens, wel zin hebben in dingen maar gewoon te moe zijn, opwarmen van het lichaam, sociaal isolement ( je kan nergens meer naartoe waar geen verdachte apparaten zijn) en volgens mij verandert je persoonlijkheid ook door dit allemaal.

Ik loop al een half jaar op mijn werk met een blouse en baret met gaas om te kijken of dat helpt.

Mijn hobby ( betrokken zijn bij de productie van amateur musical ) kan niet meer. We repeteren in een school waar de wifi en wilan je om de oren vliegt.
Het afgelopen jaar wilde ik eigenlijk ook niets meer, want iedere keer als je op visite gaat of over straat of wat dan ook, dan dacht ik alleen maar ik wil naar huis.

Mijn man kan daar niet goed tegen ( hij is een echt gezelligheidsmens ) en die heeft mede door mijn sociaal invalide zijn het huis nu verlaten. Daar sta je dan, alleen.
Ik ben nu in staat om net als die Duitse man in het Zwarte Woud (Ulrich Weiner - red.) in een caravan te gaan zitten.
Dan voel je je tenminste lichamelijk goed en dan maar geen mensen om je heen.

Ik ben nu ziek thuis en op mijn werk weten ze niet goed wat ze ermee moeten.
De bedrijfsarts kan alleen mijn ervaringen noteren, maar verder niets voor mij betekenen. Mijn huisarts weet er ook geen raad mee. Via hem heb ik contact gehad met de poli voor onbegrepen klachten van VU Amsterdam. Ook die kunnen mij niet verder helpen en zeggen dat de universiteit hier ook geen onderzoek in doet.

Een slaapcentrum is volgens mijn huisarts ook geen oplossing, want ze kunnen niets meten in je hersenen. Dus dan zit je alleen nog maar thuis en kan geen kant op.
Ik heb nog het voordeel dat de winkels dichtbij zijn, dus het is even op en neer en ik ben weer binnen.

Hoe het met mijn werk moet weet ik niet. In principe wil ik niet stoppen, maar zo heb ik bijna geen keus. Als het mee zit ga ik in januari een maand in de Eifel zitten en kijken hoe dat bevalt. Het huis hier in Amstelveen gaat in januari in de verkoop, want hier blijven is voor mij geen optie, ik moet hier weg. Waar naar toe? Geen idee.

Het is al met al een verdrietige toestand en ik hoop van harte dat er iets gedaan gaat worden aan al die straling. In mijn ogen gaat de mensheid hieraan kapot. Er zit alleen heel veel geld in de telecom business, dus het wordt een langdurige strijd.
Een enkeling wordt opgeofferd, maar dat wordt anders als meer mensen zich ermee gaan bemoeien en beseffen wat er gaande is. Een landelijke actie over zit onderwerp zou niet verkeert zijn. Je moet dan alleen wel andere mensen vragen, want elektrosensitieven hebben geen energie meer voor dit gevecht.

Met vriendelijke groeten en in de hoop op een stralingsvrije wereld

Hanneke Koppen
Amstelveen

(E-mailadres bekend bij de redactie van Stopumts. Indien u contact op wilt nemen met Mevr. Koppen kunt u dat aan de redactie doorgeven. Wij zenden uw bericht dan door aan Mevr. Koppen.)

Lees verder in de categorie Verhalen | Terug naar homepage | Lees de introductie