De DECT telefoon. Ervaringsverhaal van een Nederlandse natuurkundige.

Op 2 dec. 2011 ontving de redactie van StopUMTS onderstaand ervaringsverhaal, geschreven door de Nederlandse natuurkundige Dr. Leendert Vriens
(Hyperlinks toegevoegd door de redactie)

De DECT telefoon

Ervaringsverhaal van een natuurkundige.

Begin 2004 verving ik mijn vaste telefoon door een DECT telefoon, zo’n telefoon die bijna iedereen in huis heeft. Thuis kun je er mobiel mee bellen en het basisstation, dat fungeert als zender, ontvanger en oplader, is verbonden met het vaste telefoonnet. Dat basisstation zette ik in de kamer naast de slaapkamer. Ik wist niet dat het 24 uur per dag RF straling uitzendt. En als ik het geweten had, had ik me er, gezien het geringe uitgestraalde vermogen, niet druk over gemaakt.

In de zomer van 2004 maakte ik nog lange bergwandelingen met hoogteverschillen van 600 tot 900 m per dag en liep gelijk op met mensen die 20 jaar jonger waren (ik was toen 65). Ik liep de 4-daagse, roeide twee- à driemaal per week in een veteranenacht en nam in het najaar van 2004 deel aan langeafstand veteranenwedstrijden.

In 2005, een jaar na de installatie van de DECT telefoon, kreeg ik enkele malen hartritmestoringen. Ik viel daardoor de derde dag van de 4-daagse uit en in de bergen liep ik bijna achteraan. Ik stopte met wedstrijdroeien, maar roeide nog wel in de acht. In 2006 ging mijn conditie verder achteruit en kreeg ik vaker hartritmestoringen. Halverwege 2007 stopte ik met roeien in de acht, dat ging niet meer.

In het begin van 2008 kwamen er maag/darmklachten bij en begon ik af te vallen. Ook kon ik niet meer zweten en raakte snel oververhit. Een kop hete soep was voldoende om me een hittegolf en hartritmestoringen te bezorgen. Halverwege 2008 kreeg ik er hoofd- en kiespijn bij en werd ik ’s ochtends uitgeput wakker. Ik ging dan in de woonkamer een paar uur op de bank uitrusten. 's Middags kon ik nog wel 15 à 20 minuten langzaam wandelen. Eind 2008 had ik permanent hoofd- en kiespijn en was mijn gewicht afgenomen van 67 naar 59 kg. Maagsondeonderzoek en röntgenfoto’s van mijn gebit gaven geen indicatie van de oorzaak van mijn klachten.

Begin 2009 constateerde een alternatieve arts dat ik “elektrosensitief” zou zijn. Ik vertelde het aan kennissen die me het boek van de Van Huffelen’s gaven, met daarin verhalen over problemen met de DECT telefoon. Alhoewel ik er niet in geloofde heb ik de DECT telefoon vervangen door een vaste telefoon.
Binnen een maand waren de hoofd- en kiespijn over en na 6 maanden de maag/darmklachten. Ook werd ik ’s ochtends niet meer uitgeput wakker. Mijn gewicht kwam weer op peil. De hartritmestoringen bleven, maar traden minder frequent op. Inmiddels zijn die met nieuwe medicijnen onder controle.

Dit jaar (2011) heb ik veel gewandeld en ben de bergen weer in geweest. Tochten van 6 uur, met hoogteverschillen van 300 à 350 m, waren geen probleem. Na afloop ging ik vaak de sauna in, zweten is ook geen probleem meer.

Terugblikkend schrijf ik de hoofd- en kiespijn, de maag/darmklachten, het ’s ochtends uitgeput wakker worden, het gewichtsverlies en het onvermogen te zweten toe aan de RF straling van het basisstation van de DECT telefoon. De reden daarvoor is dat deze klachten volledig zijn overgegaan na het uitzetten van de DECT. Dat ik indertijd ’s ochtends uitgeput wakker werd en in de loop van de dag wat opknapte schrijf ik toe aan het 80x lagere stralingsniveau in de woonkamer, t.o.v. de 460 μW/m2 in mijn bed. De hartritmestoringen zijn mogelijk mede beïnvloed door de straling, maar dat is onzeker. De leeftijd kan daarbij een rol gespeeld hebben.

Externe factoren zijn niet van belang geweest. De woonomgeving is niet veranderd, het naaste buurhuis staat 140 m van ons huis, straling van de buren is er dus niet. Zendmasten en hoogspanningsleidingen zijn er evenmin in de buurt. In huis was en is er geen verdere storende straling. Mijn laptop is via snoertjes (niet stralend) verbonden met het telefoonnet (ADSL aansluiting), en is elektrisch verbonden met een randgeaard stopcontact.

Achteraf heb ik in het boek van de Van Huffelen’s, op de site www.stopumts.nl en recent in het boek van Haas en Wever gelezen dat ik geen eenling ben. Hoofdpijn, maag/darmklachten en uitputting zijn de meest voorkomende klachten na installatie van een DECT telefoon of een GSM of UMTS mast in de buurt. Bij sommigen treden de klachten direct op, maar bij anderen kan dat één tot meerdere jaren duren en dan is het moeilijk de oorzaak te vinden. Bij mij heeft het jaren geduurd, ondanks het feit dat ik natuurkundige ben en wel iets van straling afweet.

Een goed gedocumenteerd ervaringsverhaal is dat van de Duitse gynaecologe Vogt-Heeren (deze link). Zij stortte 15 maanden na het installeren van de DECT telefoon in, ook met volledige uitputting en een reeks van andere klachten. Na het verwijderen van de DECT herstelde zij ook vrij snel. In haar geval was het stralingsniveau in bed 390 μW/m2, iets lager dan de 460 μW/m2 waaraan ik blootgesteld was. In verschillende verhalen van anderen worden dergelijke stralingsniveaus eveneens als storend gerapporteerd.

Ik ben wel erg ziek geweest, maar op de vraag of psychische factoren een rol gespeeld kunnen hebben kan ik nee antwoorden. Ik had geen enkel vermoeden dat de DECT telefoon problemen zou kunnen geven. Bij een DECT telefoon zijn psychische factoren bijna altijd uit te sluiten omdat bijna niemand van mogelijke problemen op de hoogte is.

Wat de RF straling met ons lichaam doet is niet volledig bekend. Wat een rol kan spelen is het door deze straling veroorzaakte melatoninetekort, wat experimenteel is aangetoond. Vooral ’s nachts is dat belangrijk omdat een melatoninetekort de nachtrust verstoort. Indien dat langdurig gebeurt leidt dat tot uitputting. Maar meerdere effecten kunnen een rol spelen en de individuele gevoeligheid van personen is, net zoals bij allergieën erg verschillend. Mijn echtgenote heeft geen last van de straling gehad.

Leendert Vriens
(vanaf 1 januari 2013 webmaster van StopUMTS)

Naschrift 12 november 2015. We zijn weer een paar jaar verder, de klachten die ik aan de straling van de DECT telefoon weet zijn inmiddels allemaal over, en dat ondanks mijn gevorderde leeftijd, 76 jaar. De laatste keer dat ik hartritmestoringen had was ongeveer drie jaar geleden. Ik was toen vrij plotseling met de medicijnen gestopt. Nu heb ik geleidelijk aan afgebouwd tot één pil per twee weken, i.p.v. eenmaal per dag, zoals in het begin, en dat gaat prima. Hoofdpijn, kiespijn, maag/darmklachten e.d. waren al veel eerder over, zoals ik in bovenstaande schreef.

Naschrift 13 november 2016. In mijn bovenstaand ervaringsverhaal ontbreekt nog dat ik in 2008 meerdere onderzoeken in vier verschillende ziekenhuizen ondergaan heb zonder dat er een oorzaak voor mijn klachten gevonden werd. Op elektrogevoeligheid werd (natuurlijk) niet gediagnosticeerd. Ook heb ik niet vermeld dat ik eind 2008 begin 2009 dacht nog hooguit één à twee jaar te leven te hebben, dit gezien de ernst van mijn klachten en de toen snelle achteruitgang van mijn conditie. Wat het innemen van medicijnen voor hartritmestoringen betreft, daar ben ik een half jaar geleden mee gestopt. Ze zijn kennelijk niet meer nodig.



Lees verder in de categorie Verhalen | Terug naar homepage | Lees de introductie