Hombrechtikon, Zwitersland: Jongen (10 jr) vlucht naar kelder voor DECT/GSM straling

Wij wonen in Hombrechtikon (zwitserland), direkt naast de firma Ascom (ca 20 meter afstand). In herfst 1999 plaatsten Sunrise en Orange gsm zendmasten (4xgsm900) op het hoge gebouw van Ascom. In de herfst van 2000 verhuurde Ascom ruimte aan de duitse firma EZI. Deze specialiseerde zich in het repareren van draadloze DECT telefoons. Vanaf dat moment waren steeds ca 40-70 telefoons het klokje rond in bedrijf. Vanaf het voorjaar 2001 begonnen onze gezondheids problemen. Het ergste was onze 10- jarige zoon Andreas er aan toe. Hij had steeds gezwollen lymfeklieren en jeuk over het hele lichaam. Hij begon aan slapeloosheid te lijden en voelde zich steeds meer onwel. Het viel ons op, dat uit de vrolijke en rustige knaap een nerveuze en toenemend prikkelbare jongen ontstaan was.

In de zomer 2001 ging hij voor drie weken naar zijn grootmoeder opvakantie. Verrast stelden wij vast, dat het hem weer beter ging.Nauwelijks thuis, begon alles weer opnieuw. Wij werden achterdochtig,daar wij nu er achter kwamen, dat zijn onpasselijkheid met zijnwoonomgeving te maken moest hebben, mede door onze naspeuringen met de straling van gsm zendmasten en DECT telefoons.

Het ging Andreas steeds slechter; spoedig kon hij geen eten meerbinnenhouden. Onze huisarts liet levensmiddelen-allergie-testsuitvoeren. Het laboratoriumonderzoek toonde aan eenmelksuiker-onverdraagzaamheid, vruchtensuiker-intolerantie, notenallergie en een onverdraaglijkheid voor granen. Andreas kon enkelnog vlees en rijst eten en nam in 3 maanden 10 kilo in gewicht af. De huisarts kon niets meer doen.

Metingen op Andreas slaapkamer gaven een waarde van 0.4 V/m (424 µW/m²).Op advies van de meetdeskundige hebben wij de slaapkamer verplaatst naar de kelder, waar slechts 0 V/m gemeten werd. Wij hebben slechts een kleine woning met twee slaapkamers, wat ons bouwtechnisch voor een probleem stelt. Tijdens de ombouwfase sliep onze zoon op deouderslaapkamer. Zijn toestand was zo slecht, dat noodzakelijkerwijs inhet kinderziekenhuis te Zürich een maag-darm onderzoek moest plaatsvinden; echter zonder enig resultaat.

Sinds februari 2002 slaapt Andreas in de kelder. Een werkelijke verbetering trad echter pas op, nadat de firma EZI in december 2002 failliet ging, en de DECT telefoons verdwenen waren. Andreas heeft een jaar nodig gehad, tot hij weer alle eten kon verdragen. Wij vermoeden,dat door de straling de wand van de dunne darm doorlatend werd, waardoor levensmiddelenenzymen direkt in het bloed konden geraken en zo de allergie voor levensmiddelen veroorzaakten. Hij had veel lucht in de buikholte en maagsap in de halsstreek, zodat hij niet rustig kon liggen.Door het slaapgebrek daalden zijn schoolprestaties en had hij door hetvake overgeven angsten ontwikkeld, echter ook, omdat hij alleen in dekelder moest slapen. Bij de gezondheidsstoringen komen door deverbouwing van de kelder, door artsenbezoeken etc. ook financiëleproblemen, en alles tezamen heeft dat ons ook veel zenuwen en tijdgekost. Ongevraagd werd zo ons leven getroffen. Vanaf herfst 2000 totdecember 2002 waren ook wij door de slaapstoringen van Andreas sterkaangeslagen. Tijdens de laatste winter vroeg ons een ornitholoog, die devogelbroedkastjes beheert, waarom er geen jong broedsel meer is, en wij moesten vaststellen, dat precies bij het inwerking treden van dereparatiewerkplaats van de DECT telefoons, de nestkastjes leeg bleven.Daarvoor hadden wij vele zangvogels. Sinds de DECT telefoons weg zijn,worden de nestkastjes plotseling weer gebruikt.

Voor ons is het absoluut duidelijk en aantoonbaar, dat door dehoogfrequente straling, ook bij naleving van de wettelijke voorschriften, mens en dier schade wordt toegebracht. Helaas neemt het kinderziekenhuis dit thema niet serieus.

Wanneer echter antennes voor het UMTS geplaatst gaan worden, dan wordt het probleem voor ons weer dringend. Wij ervaren de 200 meter verder wegstaande antennes nog steeds, speciaal wanneer de capaciteit verandert. Deze ervaringen bevestigen ons dat we voort moeten gaan inonze strijd.

Erika en Heinz Bernhard, Hombrechtikon

Zie ook: UMTS%20in%20de%20media/9 .



Lees verder in de categorie Verhalen | Terug naar homepage | Lees de introductie