ICT'er komt er na jaren achter dat hij ziek wordt van draadloze systemen

Stopumts ontving onderstaand ervaringsverhaal op 15 nov. 2010:

-----------------------------------------------------------------

Ontdekking en Omgang met EHS

Ik zit in de ICT en wordt bij verschillende bedrijven gedetacheerd op verschillende locaties. En dit is (in het kort) mijn EHS verhaal.

Begin 2008 meldde ik me ziek op werk. Ik had geen fut meer om ook maar iets te doen. Klachten: moe, futloos, niet tegen fel licht kunnen, brandende ogen en toch niet kunnen slapen 's-nachts. Dit zijn allemaal klachten die je ook kunt hebben door vermoeidheid. Deze klachten heb ik al veel langer, maar nu trok ik het echt niet meer. Toch leek het in eerste instantie veel op Burn-Out.

Na een paar maanden ging ik weer enkele dagen werken, maar het voelde net zo aan als voordat ik me ziek meldde, zwaar en vermoeiend. De huisarts kon niets vinden in mijn bloed en ondertussen heb ik via de arbo-arts bij een psycholoog een screening gedaan, maar de conclusie was dat ik mijn werk niet meer leuk vond. Hoewel dit een logische conclusie is als je moe en ziek van werk thuiskomt, was ikzelf niet overtuigd dat dat de oorzaak is. Want als je moe bent, staat alles tegen, zelfs je favoriete hobby's. De huisarts was na een paar maanden wel van overtuigd dat het geen burn-out was, want het herstel duurde te lang. Je gaat naar alternatieven zoeken en komt je bij een alternatieve arts. Bij mij was het een bioresonantie arts. Maar ook hier heeft het me niets opgeleverd.

In de tussentijd dat ik thuis was ben ik wel zelf gaan kijken wanneer ik moe was en wanneer het beter ging. Dit was nogal lastig, maar het viel wel op dat ik uitzonderlijk moe werd na het spelen van computerspellen, maar dit was niet altijd het geval. Ik kreeg een vermoeden dat het wellicht aan de computer lag. Dus dan maar een paar dagen geen computer. Maar ook dat hielp niet. Dan eens proberen om de wifi een dagje uit te zetten, ook dat hielp niet. Uiteindelijk ging ik een computer overnieuw installeren en door omstandigheden was de wifi verbinding van de PC vlak bij mijn hoofd. Na een paar uurtjes werken had ik zo'n aanval van moeheid dat het erg op leek dat het toch aan de wifi lag.

Natuurlijk heb ik gelijk alle wifi uitgezet en na een paar dagen ging deze zware moeheid voorbij. Doordat de wifi af en toe werd aangezet werd voor e-mail kijken en er vergeten was deze weer uit te zetten werd ik weer moe. Na een week sukkelen hiermee heb ik de wifi compleet vervangen voor draad zodat deze niet per ongeluk weer aanstond. Ondertussen bleek dat ook dect en mobiele telefoons dezelfde frequentie gebruiken. Deze heb ik dus ook vervangen en mijn mobiel heb ik niet meer aangeraakt. Daarna pas ging het stukken beter.

Langzaam aan drong het tot me door hoe lang ik deze klachten heb. Ik heb ze al 10 jaar. Maar je lijkt gezond, je werkt hard, je denkt dat het normale moeheid is en gaat vroeg naar bed. Ondertussen ben je al die tijd ziek. Hoeveel tijd van je leven ben je daardoor kwijt ? De eerste echte problemen waren toen ik als student een bijbaan had waar ik veel met een mobiele telefoon moest bellen. Ik was ook doodmoe elke werkdag. Het erge is dat dit een enorme invloed had op mijn studie. Ik kan het eindpraatje herinneren dat ik in het begin zo weinig tot actie was te zetten.

Hoe moet ik nu verder met werk? ICT en draadloos lijken nogal verweven te zijn. Maar eigenlijk is er bijna geen werk te krijgen waar je niet mee in contact komt met draadloos netwerk of mobiele telefonie. Ik besloot toch om in de ICT te blijven en er mee leren om te gaan.

Niet lang erna heb ik een meter aangeschaft die deze straling en locatie kon bepalen. Ik woon in een flat met een totaal van 8 buren om me heen. Hier bleek dat een kant van de woning (gelukkig niet de slaapkamerkant) bestraald te worden door een zendmast en de onderbuurvrouw een dect telefoon had die de meter op tilt deed slaan door een gewapend betonnen vloer heen. De buurvrouw heeft een nieuwe stralingsvriendelijkere dect telefoon gekregen en mijn woning is nu een halve kooi van Faraday. Wat nog belangrijker is, mijn gezondheid ging in grote stappen vooruit. Mijn woning is nu schoon genoeg tot ik ga verhuizen.

Omdat ik gedetacheerd word heb ik regelmatig te maken met verschillende werkplekken. In eerste instantie was ik hiervoor bang, maar het bleek dat openbaar vervoer een veel groter probleem is. Hier bellen mensen graag in een omgeving waar het mobieltje een sterker signaal moet maken om de zendmast te bereiken. Daarbij in een auto, bus of een trein gaan mobieltjes om de zoveel kilometer zoeken naar een zendmast en deze doen dat met het meest krachtige signaal dat ze hebben. Dit doen ze heel kort, maar als je in een omgeving zit met meerdere mensen doen ze dat allemaal. Uiteindelijk heb ik een aluminium hoedje op mijn hoofd gedaan. Eigenlijk was het een pet met aluminium, maar hoe stom het ook klinkt, dit hielp erg goed. Nu heb ik een professionele pet aangeschaft en deze draag ik vrijwel altijd. Hieruit blijkt ook dat deze signalen voornamelijk inwerken op mijn hersenen. Verder ben ik rijlessen gaan nemen om het openbaar vervoer zo veel mogelijk te mijden. Deze maatregelen hebben me bijgedragen om weer 100% gezond te zijn.

Ik lees regelmatig artikelen over straling en zie dat er veel protesten zijn tegen zendmasten. Ook ik ben tegen nog meer zendmasten, maar zendmasten die hoog en degelijk geplaatst zijn geven veel minder overlast dan iemand die bij je in de buurt mobiel belt of een collega/buur met dect telefoon. Als een buurtgenootschap protesteert tegen een zendmast, kan ik alleen maar denken: ''hoeveel van deze mensen hebben zelf een mobieltje, dect en wifi in huis! Hoe maak je deze mensen bewust hiervan ?''

(Naam en adres bekend bij de redactie van Stopumts).



Lees verder in de categorie Verhalen | Terug naar homepage | Lees de introductie