Al weer een ervaringsverhaal.

Kom net van de naailes, waar ik heb gevraagd ‘of de lerares niet wil vragen of ze tijdens de les de mobiele telefoons af willen zetten’? Omdat ik daar steeds zit met een knellende nek.
Maar volgens hen allen komt dat niet door de mobiel, de een zegt het zijn je zenuwen, ’t is omdat je magnesium te kort hebt is een rotsvaste overtuiging van de ander! Om haar te plezieren en te bewijzen dat het dat niet is, zo zegt mij mijn innerlijk weten, zoekt de doktersassistente nu uit hoe ik het magnesium gehalte kan checken..
Steeds weer die vervelende discussies over wel of geen last van elektromagnetische velden, erg lastig. Maar gelukkig ook steeds meer erkenning, gisteren sprak ik een man eigenaar van een elektronica winkel, die het zó met mij eens was, geweldig een gesprek met erkenning.

Dit wordt mijn verhaal over hoe ik overleef in deze wereld vol met elektromagnetische
velden, straling, pulsen, golven hoe het ook heten mag, in achterwaartse volgorde, zo goed als het me lukken gaat!
Ben nu dus thuis en mijn nek is rustig, die knel tijdens de naailes is verdwenen.
Zit in mijn kamertje waarvan een muur met folie beplakt is en voor de ramen hangen zijden gordijnen, die wonderwel goed bevallen. In de keuken heb ik speciale gordijnen die de hoogfrequente velden moeten weren, en die zijn raar. Of ben ik toch diegene die raar is?
Want soms voelt het oké en dan weer niet, maar toen ze er nog niet hingen was het continu fout, steeds die knel in mijn nek!

Begin 2009 hebben ze aan de keukenkant, die ik de voorkant zal noemen, 100/150 bomen gekapt en twee villa’s geplaatst, in die villa’s hebben ze… iets waar veel foute velden van af komt. Ook is er rond die tijd een UMTS-mast geplaatst op zo’n 500m. afstand van de voorkant.

Eerder eind 2008 heeft er een meting plaats gevonden waar uit bleek dat er aan de achterkant GSM 900 en GSM1800 binnen kwamen, en dat de Dekt van de onderbuurvrouw gemeten breedbandig 1100uW/m2 toont, voldoende om mij twee slapeloze jaren te bezorgen, en vier kilo's af te vallen door onsmakelijke diarree aanvallen, of waren het drie jaren?
Waarin ik verschillende keren met verschillende klachten bij de dokter heb gezeten en weer weg ging met ‘ik weet niet wat het is’? Uit het ontlastingonderzoek bleek ‘alles is goed’!
Mijn linker pols die steeds vermoeider werd, er waren dagen bij dat ik geen boek vast kon houden ‘ik weet niet wat dat is’? Op een spontaan optredende voetverlamming + verdikking
die mij drie weken heeft laten strompelen, gelukkig weer is verdwenen, is ook nooit een bevredigend antwoord gekomen!

Ergens in 2005 kreeg ik van mijn vriend een nieuwe telefoon, eentje waarmee ik, zonder die vervelende draad, door het huis kon lopen, en waar een antwoordapparaat op zat, met een zeer mechanische stem die mij vertelde ‘You got three messages. Message one. Monday tree pm.at ten a clock..’ WOUW daar flipte ik al met die hoorn in mijn handen, druk stom op een knopje, kijk naar dat ding wil het gooien, dat is dan ook verschillende keren gebeurd.
Dan riep Twan ‘Wat doe je nou? Ben je gek of zo? Je gaat toch niet met een telefoon gooien’? De knopjes zaten meer en meer schots en scheef, met het gevolg dat ik niet meer kon bellen want de drie was een vier geworden de vier een zes etc.

Die verdomde Dect telefoon lag al twee jaar op de stort voordat ik wist dat er zoiets als elektromagnetische pulsjes bestond! Wat voor mij voldoende bewijst dat ik een elektrostresser ben.

Een item op de BRT televisie heeft mij mijn ogen geopend,. ’t Ging over de jeugd die steeds meer met slaap problemen te kampen had, en dat het waarschijnlijk kwam door de mobiele telefoon die vaak onder het hoofd kussen lag, om bereikbaar te zijn!
Iets zei me ‘dit is het ja dit is het’! De dubbeltjes vielen op zijn plaats. En inderdaad ik ging minder tot niet meer sms’en en de vermoeidheid uit mijn pols verdween. De dokter vroeg, ’ben jij dan links?’ ‘Nee, maar die telefoon ligt in mijn linkerhand en die pulsjes schieten de linkerarm in.’
Dat was later want eerder heb ik hem gebeld om te vragen ‘Zou het kunnen dat ik wakker lig door het mobiele internetten van mijn buurvrouw’? Hij moest lachen en zei ‘dat ik dan de enige in Nederland was’! Niet ontmoedigt en gesterkt door dat BRT programma ging ik naar de bibliotheek, die toen nog tof was, niets geen draadloos hoog/laag frequente straling bevattend, zoals nu, en vroeg een bibliotheeksecretaresse hetzelfde, ‘Ja hoor dat kan heel goed’, zei zij tot mijn verrukking.

Ik ging naar huis met het boek Elektrostress en Gezondheid van Dr. ir. Michiel Haas.

Dat was schrikken. Onvoorstelbaar en dit is de werkelijkheid..?
Dat boek vertelt over de mens die ook een elektromagnetisch wezen is!
Over de vele proeven op dieren en planten die niet goed functioneren onder EMV.
En dat de mens met een warme waterzak vergeleken word in de wetenschappelijke proeven gefinancierd door telecom bedrijven. En dat ze ongetwijfeld verplaatst zullen moeten worden, wanneer algemeen erkend word dat deze zenders in de nabijheid van mensen schadelijk zijn...

En, en, en door dat geweldige boek ben ik veel te weten gekomen over elektromagnetische velden en de grote boosdoener de gepulste signalen.
Die mij dus helemaal gek maakten als ik de Dect telefoon in handen had.
Door dat boek is de woonbioloog gekomen, die opmerkte, dat mijn bed, al eerder naar de huiskamer verhuisd, daar op de beste plek stond.
Maar toen de woonbioloog hier was waren die villa’s er nog niet en ook die UMTS mast stond er nog niet. De situatie is weer helemaal veranderd en op eigen houtje heb ik voor de keuken ramen Swiss shield naturel gehangen, wat hoogfrequente straling moet weren,
maar niet altijd en voldoende helpt? Wat kun je doen, weer een woonbioloog, weer 250e.

Laatst stond ik te koken en ’t komt weer op zetten die knel in mijn nek. Hoe kan dat nou, wat is daar nou? Blijkt de zoon van de buurvrouw op het stoepje te zitten op moeders te wachten, met natuurlijk een mobiel in zijn zak. Een uurtje later was hij weg en verdween ook die knel in mijn nek.
Niet altijd heb ik het gevoeld in mijn nek. Die knel is er sinds een jaar of twee. Eerder voelde ik iets wat ik nu ook nog voel mijn arm zwaar gaan worden als ik naast iemand loop die een mobiel bij zich draagt en ik aan die kant loop waar diegene zijn mobiel heeft, als ik dan aan de andere kant ga lopen trekt het weg!

Ook in de auto of de trein voelde ik vaak een spanning die ik nu kon verklaren.
Een andere belangrijke ervaring maakte ik mee in Breskens op de camping in het voorjaar. Mei, er is bijna niemand op de dan fantastische camping, fiets ik naar Breskens om boodschappen te halen, de week ervoor ook boodschappen gehaald en was er niets aan de hand, liep ik rustig en op mijn gemak door de winkel zoekend naar wat ik nodig had. Mei, het toerisme komt op gang het word drukker in Breskens. Ik stap dezelfde winkel in als de week ervoor, en het springt in mijn nek, het knelt, het knerpt, het ging voor het eerst zeer doen, een pijn die naar boven trok, mijn nek en achterhoofd was een pijn die er uit wilde springen.
Een samengebalde spanningsmassa die uit elkaar wil springen maar de ruimte niet heeft en daardoor tegen alle kanten klemt, knelt, duwt, wringt. Zo snel mogelijk die winkel uit en terug in ons rustige camping straatje zet ik mijn fiets in de schuur, de knel in mijn hoofd en nek is duidelijk minder, schiet er een pijnlijke kramp in mijn voet. Mijn tenen hebben een kwartier lang omhoog gewezen, gelukkig is het weer genormaliseerd, voor zo lang het duren mag!

Ik voel me berooft van mijn leven, van mijn gezondheid.
Wat ik nog wil vertellen (ik kan nog uren doorgaan maar moet er een keer mee stoppen).
In de huiskamer aan de voorkant heb ik twee lagen met katoen gevoerde zijden gordijnen, zelf gemaakt uit de reclame, wel altijd gordijnen dicht maar het is duidelijk beter dan in de keuken.

Tot zover dan een stuk uit mijn zoek en trektocht in deze wereld vol elektromagnetische pulsen, die ongetwijfeld nog vele nare gevolgen gaat hebben.

Naam bekend bij de redactie van Stopumts.



Lees verder in de categorie Verhalen | Terug naar homepage | Lees de introductie