En dan opeens verandert de wereld, verslag van een vrouw uit Enkhuizen

En dan opeens verandert de wereld. En twijfel je aan je lijf en word je geconfronteerd met de kwetsbaarheid van je lichaam. Onzekerheid over wat er met je aan de hand is. Een onbehagelijk niet thuis te brengen gevoel en het ergst is het fluiten in je hoofd, piepen, kraken, borrelen. Tinnitis, jammer maar helaas? Ik kan het niet accepteren, er is geen aanleiding waar ik direct op kan komen behalve dan dat we net verhuisd zijn. Gestresst? Zal wel weer overgaan? Het klinkt gek genoeg als elektriciteit, tonen van hele hoge frequentie, zoeken, zoeken, en zoeken op Internet. En dan: elektrosmog, een heel nieuw begrip voor mij, inmiddels voor ons want mijn huisgenoot heeft dezelfde verschijnselen. En dat kan geen toeval zijn zou je denken.

Hoogfrequent, laagfrequent, umts, wlan, wifi, ?W/m², gsm, 3G, pulserend, dect, gprs,……. Een wereld gaat voor ons open en je kijkt met een andere blik uit het raam en warempel, op nog geen 300 meter afstand staan twee masten met allerhande zenders. Dit is het. Het ligt niet aan ons, ik weet een plek op de dijk, ver weg van gsm-umts antennes, dect telefoons en lantarenpalen, daar is het opeens stil, wondermooi stil!

Eerst de verbazing, dan het verdriet en vervolgens het vertrouwen dat er iets gedaan kan worden. Eenvoudig eigenlijk, het kan vast anders. En dan merken dat het niet zo eenvoudig is. Dat deze aantasting van je gezondheid niet serieus genomen wordt door diegenen die er wat aan kunnen doen, van wie je verwacht dat die er wat aan zullen doen, de overheid. Want de overheid, dat zijn wij.

Ik ben een rationeel mens, draai naar beste geweten mee in deze maatschappij en voel me daar in thuis. Doe alles wat in mijn macht ligt om bij te dragen aan een mens- en diervriendelijke wereld. Scheidt het afval, rijdt zo min mogelijk met de auto, doe in ieder geval boodschappen, en ga op vakantie met de fiets. Eet al 30 jaar vegetarisch, gebruik zo min mogelijk energie, plaats zonnepanelen op het dak. Stem naar mijn overtuiging, nou ja, probeer zo te leven dat ik zo min mogelijk andere mensen en dieren daarmee belast. En in dit land heb ik een keus. Ik kan kiezen geen vlees te eten, niet (meer) te roken, met de trein te gaan, een kip te adopteren, te gaan wonen op een eiland in zo gezond mogelijke lucht.

En opeens heb ik geen keus meer. Ja, ik heb de keus mijn mobieltje in de prullenbak te gooien, mijn dect telefoon in de vuilnisbak te smijten (gedaan) en de magnetron niet meer te gebruiken, maar dat is niet voldoende meer om stralingsvrij te leven. Een deken van elektromagnetische straling wordt ongevraagd over ons uitgerold.
“Geen gezondheidsrisico” zegt de gezondheidsraad, kinderen vanaf twee jaar kunnen rustig een mobieltje gebruiken zegt de kankerbestrijding. Niets aan de hand, gaat u rustig slapen. Maar we kunnen niet meer slapen! En we zijn niet de enige. We worden nu 24 uur per dag geconfronteerd met iets waar we ons niet tegen kunnen verweren. Of moeten wij ons verschansen in een stalen bunker, misschien kan men de atoomschuilkelders open stellen als vluchtruimte voor mensen die gek worden van de elektromagnetische straling.

Hoe meer ik lees, hoe machtelozer ik me voel, maar ook hoe strijdbaarder ik me voel. Twee emoties die strijden om voorrang. Hoe is het mogelijk voor iets wat voor ons dagelijkse realiteit is, waardoor we niet meer normaal kunnen functioneren, dat we niet serieus worden genomen door de mensen die geacht worden dit land te besturen. Die geacht worden zich aan de grondwet te houden: art. 11 “Ieder heeft, behoudens bij of krachtens de wet te stellen beperkingen, recht op de onaantastbaarheid van zijn lichaam”. Kennelijk is dit artikel geschrapt of omwille van het grote geld genegeerd.

En wat te denken van het volgende als je op de TNO site zoekt op UMTS dat je dan een wervende tekst krijgt: Wat is leuker dan straks via je UMTS-toestel jaloers makende vakantiefilmpjes aan familie of vrienden in vloeiend beeld met geluid live door te sturen? Die, voor mij NUTTELOZE, stroom data gaat straks wel allemaal via mijn hoofd en de hoofden van een heleboel mensen. Ik offer mijn gezondheid en welzijn niet op voor een stel vakantiefilmpjes. Je vraagt je toch af of we met zijn allen niet helemaal gek geworden zijn om dit te willen.

Wat nu? Een actie starten: Enkhuizen umts vrij, Amsterdam UMTS VRIJ, de WADDEN UMTS VRIJ…….., maar wat moet je met ministers die de gezondheidsrisico’s van het individu niet op vinden wegen tegen het economische belang. Geachte minister, het is geen risico meer, het is realiteit voor heel veel mensen, voor steeds meer mensen. Het is allemaal zo in elkaar gestoken dat je als burger en zelfs als gemeente geen mogelijkheid hebt dit te stoppen. Antennes lager dan 5 meter vergunningsvrij is een gotspe. De providers hebben niets aan antennes lager dan 5 meter, deze truc is bedacht om zonder tegenstand antennes op gebouwen te plaatsen. En de masten voor de gsm staan er al, daar kunnen geruisloos nog wat umts zenders bij! Wat blijft er dan nog over? De strijd hiertegen lijkt analoog aan de strijd tegen het roken. Alles is er aan gedaan te “bewijzen” dat roken zelfs gezond was, en moet je nu zien?! En asbest, röntgenstraling, radar, fijn stof, CO2, … en elke keer weer het prachtige spreekwoord, “als het kalf verdronken is...” Maar ik wil niet verdrinken!!! Ik weiger te verdrinken!!!

Wat blijft er dan nog over……… met alle democratische middelen die tot onze beschikking staan. Het democratische recht te protesteren, zich te verzetten. Met gelukkig steeds meer mensen. Mensen die allang blijken te vechten tegen wat lijkt de bierkaai: www.stopumts.nl
Wat blijft er dan nog over……………. ik ben tegen het gebruik van alle geweld, dat is voor mij overduidelijk, maar ik ben voor burgerlijke ongehoorzaamheid. De macht van het geld, waar zelfs onze overheid voor gezwicht is, voor miljarden euro’s schone lucht verkopen om het te laten vervuilen met elektrosmog. Niet te geloven! Je dagdroomt soms wel over dubbel geïsoleerde kniptangen. Moet het zover komen? “Een volk dat zwicht voor tirannen, zal lijf en goed verliezen, dan dooft het licht” uit het “Bericht aan de levenden” van H.M. van Randwijk. Dit is geschreven in een andere tijd vanuit een ander perspectief maar ik moet er onwillekeurig aan denken want wel geschreven met de vrijheid van meningsuiting en vrijwaring van vrees hoog in het vaandel. Gelukkig is de vrijheid van meningsuiting gewaarborgd in ons land, maar ik voel me niet meer geheel vrij van vrees en waar schuilt nu de tiran?

Marijke de Jong, ing.
Enkhuizen
24-07-2005

En wat is nu de stand van zaken. Het nieuwe huis is door een professionele bouwbioloog doorgemeten. Het rapport is nog niet binnen maar er blijkt sprake te zijn van een extreme anomalie. En nu ook zelf een hoogfrequente elektromagnetische stralingsmeter gekocht en ons rot geschrokken, in ons droomhuis gemiddelde waarden van 30 tot 340 ?W/m² en in de tuin tot 900 ?W/m², en de piekwaarden kwamen boven de 1600 ?W/m² uit.

Wij zijn geen deskundige elektrosmog meters, maar dit maakte indruk, terwijl deze waarden bij lange na niet de blootstellinglimieten van de overheid benaderen en toch hebben we er last van. En daar bovenop het op tilt slaan van het instrument op 5 meter afstand van de magnetron, of van iemand die achter in de bus mobiel belt….?! Op straat zijn de individuele dect telefoons in alle hevigheid te meten. Helaas lijken we zelf betere ontvangers geworden dan de stralingsmeter, alleen is het nu ook te zien en te horen voor mensen die er (nog) niet bewust last van hebben. Bij slecht slapende vrienden en kennissen in de buurt hebben we intussen menig hoofdkussen gemeten en meestal brulde de meter dat het een lieve lust had door de eigen dect telefoon of die van de buren.
In het nieuwe huis hebben we nog steeds last van een erg hard oorsuizen, borrelen en spanning onderin het hoofd en achter in de nek. We voelen ons opgejaagd en geïrriteerd. Soms heb ik het gevoel alsof ik met een dubbele stem praat.

Helaas is het buiten op straat niet veel beter en dat is overal. Het lijkt soms net of je een klap in je nek krijgt en zonder uitzondering staat er dan een zender achter je. Dect telefoons zijn niet meer uit te houden. Het oude huis is er nog, gelukkig, en we trekken ons daar steeds meer terug. De stralingsniveaus daar zijn laag (0.1 ?W/m²). Maar ga je de deur uit dan weet ik langzamerhand de plekken waar ik met een boog omheen moet.
De toekomst ziet er opeens heel anders uit. Ons droomhuis weer verkopen? Maar wat dan, de wereld wordt steeds ontoegankelijker. En waar naartoe? Voorlopig blijf ik achter met een licht wanhopige verbazing……. en een suizend hoofd.



Lees verder in de categorie Verhalen | Terug naar homepage | Lees de introductie