Zes ervaringsberichten uit Amsterdam

Bron: Nieuwsbrief Vereniging EHS www.stichtingehs.nl/ .

Gaasstraat bij de Amstel

Een cluster van woningen met gaas en stralingwerende verf in de Amsterdamse Pijp, nabij een dak met antennes, doet vermoeden dat gevoeligheid voor straling wijd verbreid is. Goed nieuws, afscherming helpt. Of om het academisch verantwoord te houden: daar lijkt het sterk op.

‘Groeten uit Gaaswijk aan de Amstel’ op een vergadering van UMTS de Pijp Uit, onze kleine lokale actiegroep, rees het idee om ludieke protest-kaarten te gaan versturen met deze tekst. Negen huishoudens in deze straat hebben namelijk hun woning afgeschermd. Doel is bescherming tegen hoogfrequente straling van de ongeveer zes antennes voor umts en gsm, op het dak van een verzorgingshuis, op de hoek van de straat.

Waarom afschermen? De bewoners van deze woningen hadden gezondheidsklachten, die gedeeltelijk overeenkwamen. Ze leden aan klachten als concentratieproblemen, geheugenstoornissen, migraine, hartritmestoornissen en eczeem. Een voorbeeld: Anouk (45), begeleidster bij instelling voor daklozen, leed aan migraine, versprak zich constant, en vertelde dat ze door concentratiegebrek ook geen boek meer kon lezen thuis, hoewel ze een paar jaar geleden nog een hbo-opleiding had voltooid. Dat verschillende buren vergelijkbare klachten hadden ontdekte ze toen ze eind 2005 met een handtekeningenlijst tegen de antennes langs de deuren ging. Tussen 2006 en 2009 hebben negen huishoudens zich meer of minder grondig afgeschermd.

Kwamen die gezondheidsproblemen nou werkelijk door die antennes? Een aantal observaties wijst wel in die richting. Bijna alle mensen die serieus getroffen waren door deze ‘ vage klachten’ woonden op de bovenste verdiepingen wonen van het blok en hadden hoge veldsterktes ( rond 3-8000 µW/m²) in huis. De klachten begonnen vóórdat de bewoners op de antennes waren geattendeerd. De plaatsing van de antennes was in deze drukke stadsbuurt- geheel onopgemerkt voorbij gegaan. Verder verdwenen of verminderden bijna alle klachten na afscherming, (zie ervaringsverhalen). Aan de andere kant, er zijn ook veel buren die melden nergens last van te hebben.

Dus bewijst dit nou iets? Tja. Iedereen –er wonen uitsluitend keurige, redelijke mensen in al die afgeschermde woningen- relativeert zoals het hoort zijn eigen observaties: “Er zijn zoveel omstandigheden veranderd.(..) Het is moeilijk aan te geven waar iets aan ligt.” In de praktijk piekert echter niemand erover de afscherming weer weg te halen. Het aantal telefoons met snoer is hoog.

Anne (40), tekstschrijver, Lizzy Ansinghstraat, vierde verdieping


(Anouk is een gefingeerde naam, want persoon in kwestie is op wereldreis en kan geen toestemming geven voor gebruik naam)

Ervaringsverhalen:

‘Opgeladen’

Renate (44) redacteur, Lizzy Ansinghstraat, vijfde verdieping (woont sinds juni 2008 tijdelijk in de woning van Anouk):
“In principe is de woning afgeschermd, maar er zijn heel veel kieren, en met de ramen open is het niet meer afgeschermd.”
“Voor mij is het een compleet abstract iets, je kunt het niet ruiken, niet zien en niet proeven. Ik kan alleen zeggen hoe ik me fysiek voel, sinds ik hier woon. Aan het begin had ik vaak ontzettende steken in mijn hoofd, zeurende heel zware hoofdpijn. Dat had ik nooit eerder gehad. Nu gaat het beter, misschien doordat in de zomer de ramen open waren, waardoor het hier niet meer afgeschermd was.”
“Sinds ik hier woon slaap ik ontzettend slecht. Ik slaap veel minder dan normaal. Soms heb ik daar last van, dan slaap ik bijvoorbeeld maar vier uur. Het valt me op dat ik hier altijd heel erg opgeladen ben, zo vol energie. Misschien komt dat ook doordat de woning erg zonnig is. In principe is opgeladen zijn positief. Maar het kan ook teveel zijn. Als je om 2:00 nog steeds heel erg wakker bent kan dat uitputtend zijn.”

‘En nu moet er gaas voor!’

Joke (53) zorgbemiddelaar, Lizzy Ansinghstraat vijfde verdieping:
“Een klein jaartje geleden kreeg ik een acute aanval. Ik kreeg een enorme pijn in borststreek met uitstraling naar mijn linkerarm. Ik moest gaan zitten en totaal bijkomen. In het ziekenhuis zeiden ze op grond van een hartfilmpje dat ik vermoedelijk een infarct had gehad. Na catheterisatie is er geen medische oorzaak gevonden.”
“Het vermoedelijke infarct was vóórdat ik had afgeschermd. Daarna dacht ik; ‘En nu moet er gaas voor!’ Mét dat Fred (buurman) en ik het gaas ervoor hadden voelde ik het al. Het was of er iets van me afviel. Ik kan nu beter in mijn kamer zijn. De energie is er anders. Het is nu meer een plek om te ‘zakken’. Als ik elders logeer voel ik me wel beter. Er is dan iets wat het lijf uitgaat. Maar ik denk dat het altijd moeilijk te vergelijken blijft. Op de plek waar ik regelmatig logeer is meer natuur, dus er zijn ook andere factoren die verschillen. Ik denk dat ik moet zorgen dat ik af en toe elders ben. Dan ben ik beter in balans. Concreet verhuizen is af en toe wel aan orde geweest, maar het ging niet door. Ik woon verder ook nog heel prettig op deze woonplek in Amsterdam. Tot nu toe weegt dat zwaarder.”

Caffeïnevrij

Anne (40) tekstschrijver, Lizzy Ansinghstraat, vierde verdieping:
“In 2004 en 2005 werkte ik vanuit huis, en kon me slecht focussen. Ik had veel moeite om zaken op rijtjes te krijgen en ging steeds maar weer eventjes iets pakken of koffie zetten. Alleen caffeïnevrije koffie, want ’s nachts kon ik slecht in slaap komen. Zelfs als ik de volgende dag niets bijzonders hoefde te presteren sloeg mijn hart ’s avonds razendsnel, alsof ik de volgende dag een diner voor 40 mensen moest koken. Soms werd ik ’s nachts wakker van benauwdheid. Een cardioloog vond niets. Ik bezocht in 2005 ook een internist in verband met mijn schildklier, en een oorarts, vanwege ernstige overgevoeligheid voor schelle geluiden (zoals de stemmen van mijn kinderen!). En dat terwijl ik 36 was en mezelf daarvoor alleen kende als iemand die nooit iets mankeert. Verder versprak ik me erg vaak en werkte mijn korte geheugen slecht. Mijn man had vaker dan voordien migraine. Zeker ééns per twee maanden lag hij overdag in bed. Zo’n aanval zeurde meestal twee of drie dagen door.”
“Toen Anouk met een handtekeningenlijst langskwam hoorde ik voor het eerst over de antennes. Het viel me verder op, dat zij zich vaak versprak. In 2006 hebben we ons huis grondig met gaas afgeschermd, met het oog op mogelijke lange termijn-risico’s voor onze kinderen, en met het idee ‘baat het niet dan schaadt het niet’. Tot onze verbazing verdwenen binnen een half jaar alle klachten praktisch helemaal. De ascal van mijn man (bloedverdunner tegen migraine) staat nu bijna drie jaar onaangeroerd in de kast.”

Alles met draadjes

Rob (56) medewerker IT, L. Ansinghstraat, begane grond, voorheen tweede verdieping:
“Zelf heb ik geen klachten, en had ze ook niet. Ik woonde eerder in dezelfde straat, dichter bij de antennes. Mijn ex-vriendin en mijn kinderen wonen daar nog. Mijn zoon (10) had regelmatig last van hoofdpijn. Mijn ex had destijds vaak last van migraine, zodat ze echt een of twee dagen in bed bleef liggen. Zelf koos ik vaak verkeerde woorden, maar ik bracht het destijds niet in verband met straling want ik heb een adhd-verleden. Ik vergat ook veel. Achteraf zit ik wel eens te twijfelen of die straling die zaken niet versterkt heeft.”
“Nu? Mijn leven is nu sowieso anders. Er zijn zoveel omstandigheden veranderd, mijn relatie is gestopt en ik ben verhuisd. Het is moeilijk aan te geven waar iets aan ligt. Ik ben minder vergeetachtig volgens mij, dat wel.”
“Aan de achterkant heb ik nu mijn huis afgeschermd. Daar zit een hotspot, en daar is ook de slaapkamer van mijn kinderen, als ze hier zijn. Ik heb geen Dect meer, die heb ik meteen vervangen. In het huis van mijn ex zijn stralingswerende glasgordijnen gekomen. De oude Dect is weg. Er is een veilige draadloze telefoon voor in de plaats. Pas als je hem oppakt dan straalt ie. Wifi hebben we in beide huizen niet. We hebben alles met draadjes. Ik heb nu zelfs een telefoon met een snoer. Volgens mij heeft het afschermen wel verschil gemaakt. Mijn zoon heeft niet meer gesproken over hoofdpijn en mijn ex heeft er ook minder last van. Het is ook uit voorzorg, dat je afschermt. De kinderen slapen aan de voorkant, recht tegenover de antennes. Eventuele schade wil je vóór zijn. Mijn zoon is er wel van doordrongen dat hij zelf geen mobiele telefoon moet gebruiken.”

Alsof de zon erg brandt

Elles (45) educatief medewerker, sinds een jaar L. Ansinghstraat, vijfde verdieping
“Ik merkte het wel toen ik hier kwam. Ik had heel onrustige nachten, om drie uur, vier uur werd ik wakker. Ik had veel last van mijn keel en van mijn hoofd, steken in mijn hoofd en het brandde op mijn hoofd en mijn wangen. Fietsend of lopend door Amsterdam voelde ik op elke plek, hier moet een antenne staan. Het brandde dan op mijn gezicht, alsof de zon erg brandt, en ik kreeg steken in mijn hoofd. Het klopte elke keer. Als ik een paar dagen in Groningen ben geweest en ik kom terug dan voel ik meer druk in mijn hoofd, als ik opsta zoemt het in mijn hoofd en keel, die dingen gaan weg, en komen weer terug.”
“Mijn woning heb ik in april vorig jaar gedeeltelijk afgeschermd. Het hielp, het voelde rustiger en ik werd minder wakker ’s nachts. Ook voel ik niets meer van antennes in de stad. Alle klachten werden minder. Vanwege de straling wil ik hier niet te lang blijven wonen. Dat vind ik jammer. Het is verder een fantastische plek, een mooi uitzicht, maar het is zo onzichtbaar en je weet niet wat het met je kan doen. Ook op mijn werk, in de schooltuinen, is waarschijnlijk veel straling van een mast net buiten het terrein.”
“Het lijkt wel of je er zo onmachtig in bent. Ik hoor wel eens van collega’s over kinderen met hoofdpijn. Dan zeg ik, ‘Doe eens het wireless systeem uit’. Een half jaar later hebben ze het dan nog niet gedaan. ‘Doe dat dan als eerste even gewoon’, denk ik dan. Aan de andere kant, als ik mijn ervaringen vertel krijg je ook vaak een soort herkenning. Dan willen mensen meer weten.”



Lees verder in de categorie Verhalen | Terug naar homepage | Lees de introductie