Belgische musicus schrijft aan medeslachtoffer van de draadloze maatschappij.

Op het ervaringsverhaal dat wij eerder publiceerden Verhalen/2991/ . reageerde een Belgische musicus met het navolgende relaas, kenmerkend voor de situatie van veel andere elektrosmogslachtoffers:
''Mail van een electrogevoelig leraar aan een andere electrogevoelige die haar job verloor omwille van haar ''allergie'' voor wifi''.

Geachte mevrouw,

Ik heb met u en met veel anderen te doen... Ik heb het geluk van in mijn kelder(slaap)kamer slechts 0,01v/m te hebben aan hoogfrequente electrosmog...
Ik ben vermoedelijk electrogevoelig geworden door de tetra (C-2000) vlakbij de muziekacademie waar ik les geef. In mijn klas kan er makkelijk 1,4v/m gemeten worden.

In onze school is er een wifi op het secretariaat en een versterker in het directielokaal. Daar werd ''slechts'' 1,2v/m gemeten omdat het secretariaat op het gelijksvloer is en ik boven moet lesgeven op het 2e verdiep. Toch is het secretariaat voor mij een plaats waar ik niet lang kan verblijven. Ik draag 2 rayguards op mij en dankzij die aparaten ben ik tot op heden kunnen blijven werken... Dat betekent dus niet dat ik niets meer voel, maar wel dat mijn weerstand voor een stuk verbeterd is...
In ons huis zijn er langs de straatkant speciale swissshield-gordijnen gehangen waardoor de straling voor een flink stuk wordt verminderd. In het bos voel ik me het beste, dit schreef ik onlangs naar onze burgemeester :

Vandaag, beste burgemeester,

ben ik gaan fietsen in het Hallerbos... Prachtig zomerweer en gezonde boslucht... Ideaal dus om een goed humeur op te doen...
Tot wanneer ik dichter bij de autostrade kwam en ik geleidelijkaan een netelig gevoel op de armen en benen kreeg !
Een beetje later werd het overduidelijk : de zendmasten vlakbij de autostrade... Gelukkig dat mijn zenuwen me waarschuwen dat het daar niet pluis was, anderen joggen er lustig verder, niets bessefend, niets voelend... Ik zou bij deze willen pleiten om meer blanco-zones : zones waar er geen ontvangst is en waar de natuur eenieder die even op adem wil komen een oase van electrosmog vrije ruimte kan bieden ! Dit is in het grootste belang van de bevolking. Steeds meer ONAFHANKELIJKE studies tonen aan dat we niet goed bezig zijn met onze gepulseerde microgolven. Steeds meer mensen geraken in moeilijkheden, de meesten beseffen zelfs niet dat ze electrogevoelig geworden zijn !

De stad Halle is zeker geen voorbeeld op beperkte straling want Clearwire is hier net zoals in Gent ook al actief.. Maar ik heb toch kunnen bekomen dat de gsm in standby in de klassen van de stedelijke scholen zal worden verboden. In mijn klas heb ik maximaal 4 lln samen en mijn leerlingen weten dat ze de gsm moeten uitdoen tijdens hun gitaarles. Toch gebeurt het nog regelmatig dat er iemand vergeet van de gsm uit te doen... Meestal krijg ik dan steken na enkele minuten en als ik dan vraag ''Staat er hier nog een gsm aan misschien ?'', dan is het 9 keer op de 10 van : '' Sorry meneer, ik ben vergeten van de mijne uit te doen...''
Ik probeer me zo weinig mogelijk te verplaatsen of zoek alternatieve wegen om de masten zo veel mogelijk te vermijden... Ik vermijd bijeenkomsten of vergaderingen omdat tegenwoordig iedereen zijn gsm laat aanstaan.... De trein zie ik niet meer zitten

Naam en adres bekend bij de redactie van Stopumts. Binnenkort volgt een uitgebreider verslag



Lees verder in de categorie Verhalen | Terug naar homepage | Lees de introductie