Verenigde Staten

zondag, 29 juli 2007 - Categorie: Verhalen

Juni 2007

Ik dank de eigenaar van deze website (www.mast-victims.org) dat zij een forum biedt voor de slachtoffers van de ‘draadloze holocaust'. Het is goed te weten dat ik niet alleen ben en dat er velen zijn waarvan het leven ernstig verstoord is door de gevolgen van het wereldwijde elektromagnetische netwerk.

Ik verhuisde naar mijn huidige woning in september 2005 en sindsdien heb ik veel veranderingen in mijn gezondheidstoestand bemerkt gevolgd door een aantal ernstige zaken. Ik ben een natuurgeneeskundige en diëtist. Ik heb altijd geleefd volgens de regels en een goede staat van gezondheid en fitness gehad - totdat ik in mijn huidige woning trok (waar ik eind deze maand vertrek - ik verblijf nu bij een vriend) en ontdekte dat ik beetje bij beetje mijn energie en mijn heldere denken begon te verliezen.

Ik ontdekte een verandering in mijn slaappatroon, ik werd steeds om 2 uur ‘s ochtends wakker, badend in het zweet en met een forse hoofdpijn. Ik kreeg kleine wondjes om mijn ogen en neus en zelfs in een oor, en ik kreeg droge ogen. Maar het ergste was de lethargie en het verlies van mijn vermogen om eenvoudige taken uit te voeren en na te denken. Ik begon te denken dat ik mijn mentale vermogen aan het verliezen was en misschien Alzheimer kreeg. Ik had geen energie meer en wilde niets meer. Omdat ik een medische opleiding heb wist ik dat er een verklaring moest zijn. Wat gebeurde er met mij? Ik had een gezonde leefstijl, goede voeding, beweging, alles - en toch kon ik niet functioneren. Ik wist dat er iets fout ging, maar wat?

Ik zocht op internet en op een dag kreeg ik een nieuwsbrief van een collega die zendmasten noemde als mogelijke oorzaak van de symptomen die ik ook had. Ik stapte in mijn auto en reed rond in de buurt. Binnen enkele minuten had ik twee zendmasten gevonden op ongeveer een halve kilometer afstand van mijn woning. Ze waren vermomd als palmbomen. Thuis zocht ik op de website ‘Antenna Search' en er waren nog drie zendmasten dichterbij.

Ik zocht contact met mijn buren. Een verpleegster vier huizen verderop zei dat ze op aspirine leefde vanwege de hoofdpijnen, anderen vertelden me dat ze altijd moe waren en hoofdpijn hadden. Ik bezocht een andere buurvrouw met honderden rozen en andere bloemen en ze zei dat ze te vermoeid was om nog voor haar tuin te zorgen, dat ze normaliter veel bijen had, maar dat er dit jaar niet één meer was en dat ze nog zelden vogels zag, hoewel ze altijd voedsel gaf.

Ik heb nog veel meer onderzoek gedaan en ik kan je vertellen dat ik geshockeerd ben over wat ik ontdekt heb. In dit land (de Verenigde Staten) hebben gemeenten lokaal geen enkele zeggenschap over het plaatsen van deze masten. Ik vind het verbijsterend dat onze politici de industrie ‘carte blanche' hebben gegeven in 1996. Veel van onze wetenschappers zijn verkocht aan de technologie en ze herhalen alleen maar dat er geen ‘conclusive evidence' (sluitend bewijs) is dat de wijdverbreide zendmasten (nu al 2 miljoen) gezondheidsklachten zouden kunnen veroorzaken.
.....

Doctor Sparks Vertaald uit het Engels, bron www.mast-victims.org .



Lees verder in de categorie Verhalen | Terug naar homepage | Lees de introductie