40-jarige man

40-jarige man, technicus, werkte een aantal jaren met UMTS-antennes, schreef in juni 2007:

''Helaas moet ik meedelen, dat mijn gezondheidstoestand nog verder achteruitgegaan is. Mijn nek is bijna altijd keihard, ik heb hersenkrampen, evenwichtsstoringen en moeite met lopen, kan alleen nog met een stok lopen, terwijl ik pas 40 jaar ben. Ik probeer een uitkering te krijgen.

Ik kan in München bijna nergens meer heen. Het straatfeest in de Leopoldstraat is taboe, evenals het Tollwood-festival in het Olympia-park, Chinatoren, Marienplatz, Stachus en het Centraal Station. In Oostenrijk, Zwitserland en aan het Bodenmeer is het beter, maar ook alleen op grote afstand van de steden.

Helaas heb ik geen kracht en geen geld meer om te verhuizen.

Bij de Schellingstraat, Amalienstraat en de Türkenstraat in München kan ik zelfs met krukken niet meer lopen. Dat is in de omgeving van de universiteit. Op elke hoek een WLAN-antenne. Ook de Saturn- en Mediamarkten in München en Nürnberg zijn ontoegankelijk. Overal RFID en WLAN.

Om mij heen sterven de mensen als vliegen. Ruggenmergtumor, MS, zware allergieën, allemaal onder de 60 jaar. Kijk eens rond in de steden, steeds meer mensen lopen met hun voeten te slepen, of strompelen. Ik heb mijn baan opgezegd en hoop de lotto te winnen, zodat ik in het bos kan gaan wonen.

Met mobiele telefonie wil ik helemaal niets meer te maken hebben.''

Uit het Duits vertaalde brief.



Lees verder in de categorie Verhalen | Terug naar homepage | Lees de introductie