Amsterdam

Eén van de vele verhalen uit Amsterdam.

Hij slaapt 's nachts heel slecht, stopt zijn oren dicht, doet klei over zijn oorschelpen, en daarna verbindt hij zijn hoofd zodat hij niets meer hoort.

Hij heeft veel hoofdpijn, ziet er slecht uit, kan bitter weinig hebben, is snel geïrriteerd, en komt eigenlijk alleen 's avonds laat ''even'' bij als hij in de kroeg een pilsje gaat drinken.

Hij is een getalenteerd kunstenaar, maar het lukt hem niet meer te produceren, hij klust nu wat bij in de horeca en is daarna zo moe dat hij grotendeels slaapt in zijn stoel, overdag, uitkijkend op de masten.

Inderdaad. De masten. Vier antenne-installaties, op 300 meter afstand, hij kijkt er vanuit zijn woning recht tegenaan. Even zoeken in het antenneregister en jawel, er staan nog meer antennes op 100 en 200 meter afstand van zijn woning.

Hij heeft pijn aan zijn voeten. Vroeger was hij een jogger.

Het is slechts één van de vele ervaringen in de hoofdstad. Veel mensen kunnen nauwelijks nog slapen, zijn uitgeput, opgejaagd, depressief.

Eén daarvan ontdekte dat hij tijdens een fietstocht door Duitsland in de steden depressief werd en slecht kon slapen, maar zich in de bossen prima voelde. Metingen laten zien dat in die landelijke gebieden 0,01 tot 0,1 mikroWatt/m2 normaal is, en in de steden 10 tot 100 mikroWatt/m2.

Sceptici geloven niet dat de huidige milieufactor straling zulke effecten kan hebben. Eigenlijk doet dat er niet toe. Het gaat niet goed met de gezondheid van deze Amsterdammers - dat kun je niet laten liggen, dat moet onderzocht worden. En als de straling een oorzaak blijkt te zijn, moet daar iets aan gedaan worden. Vanzelfsprekend!

Eh... gemeente, GGD, milieudienst ... waarom zijn deze mensen zo moe en kunnen ze niet slapen? Wanneer begint het onderzoek?



Lees verder in de categorie Verhalen | Terug naar homepage | Lees de introductie