Dilemma? Baantje met straling

Bron: Facebook groep 'Straling en zo'
29 sept. 2018

Via het plaatselijke huis aan huisblad heb ik een baantje gevonden als hulp in de huishouding.
Tijdens het eerste telefoongesprek had ik vriendelijk gevraagd of er geen mobiele telefoons aanwezig konden zijn in de ruimte waar we tijdens het gesprek zouden gaan zitten.
Het was even stil aan de andere kant van de lijn, logisch. Vriendelijk en rustig in het kort verteld waar een elektrogevoelige zoal last van kan hebben.
Ze wilden wel meewerken, alleen als hun puberzoon thuis was dan moest de WiFi erop blijven, want zo'n jongen zonder dat kon natuurlijk niet.

Vanmorgen kreeg ik een uur voor het gesprekje telefoon. Ze hadden erover nagedacht en het zou onmogelijk zijn om dingen uit te zetten. Alles gaat daar draadloos. Alarmsysteem, boxen, meerdere WiFi versterkers, zo leven wij nu eenmaal, enz....
Mijn antwoord hierop was dat het dan voor mij te belastend zou zijn en dat het dan helaas niet door kon gaan.
Of ik het gesprekje toch niet door kon laten gaan om te ervaren hoe het daar aanvoelde....
Ach, waarom niet....ik zit omhoog met mijn financiën en wil graag weer wat buiten de deur doen en zij zoeken met spoed hulp omdat hun huidige hulp langdurig ziek is.

Op de oprit van de woonboerderij voelde ik de onrust van de WiFi al door mijn lijf zinderen.
Eenmaal in de huiskamer voelde het alles behalve fijn, maar nu bleek in juist de stoel te hebben uitgezocht die naast de draadloze box die in standby modus stond.
Een 'beter' plekje opgezocht. Hoewel dit relatief was, de tablet, laptop en dect en twee smartphones van meneer en mevrouw waren ook in de buurt.
Tot mijn verbazing stuurde mevrouw haar zoon voor mijn ogen (op 1,5m afstand) een app.
Ze begrijpt hier helemaal niets van dacht ik nog. Maar mijn verbijstering werd helemaal groot toen bleek dat zoonlief in zijn slaapkamer aangrenzend van de woonkamer zat.
Pffff.....wat is dit voor soap!

Een klein half uurtje daar gezeten. Een gesprekje gehad en aangeven hoe het bij hun in huis voor mij is. Overeengekomen dat ik twee keer 1,5 uur per week kom om de belasting minimaal te houden. Onder het motto proberen. Ze moeten wel wat comfort inleveren, want hun zieke hulp kwam 9 uur per week.
Eenmaal thuis, flink beroerd, vraag ik me toch af hoeveel het me waard is om ten koste van mijzelf hun uit de brand te helpen.
Naast dat ik me nu ziek voel, ben ik flabbergasted, hoe dom kan men zijn.
Hebben ze dan helemaal niets van mijn woorden binnen laten komen?
Na dit getypt te hebben ben ik er al uit.

Dilemma????

Echt niet meer. Eerst op bed en als ik hersteld ben van deze stralingsrijke 30 minuten bel ik ze op.
Ze mogen verder gaan zoeken, dit baantje het mij niet waard.

K.



Lees verder in de categorie Verhalen | Terug naar homepage | Lees de introductie