Ziek van WLAN, wifi en smartphones op het werk

Mijn naam is Bart*, 39 jaar, woon in België en ik lijd aan elektrohypersensitiviteit (EHS).

Ik kampte al jaren met ernstige stressklachten op het werk toen ik op een dag in december 2015 plotseling hevige hartkloppingen kreeg. Zoekend naar een mogelijke oorzaak keek ik rondom mij en zag dat m'n collega, die recht tegenover me zat, op datzelfde moment z'n smartphone gebruikte voor het verzenden van berichten op sociale media (met een internetverbinding via de wifi-router van het werk). Voor het eerst werd het verband duidelijk tussen straling van smartphones (gepulste microgolfstraling) en de gezondsheidsklachten. Ik was die dag niet langer in staat te werken en ging naar de dokter die ik meteen informeerde over EHS.

Alvorens de werkgever op de hoogte te brengen wou ik absolute zekerheid over het verband tussen straling van smartphones en de gevolgen voor m'n gezondheid. De daaropvolgende weken ging ik na of de symptomen opnieuw gelinkt konden worden aan het smartphone gebruik van m'n collega. Toen dat het geval bleek, was ik 100% zeker dat ik EHS heb en bracht ik de werkgever en m'n collega's op de hoogte. Ik gaf hen elk twee folders met meer info over EHS en gezondheidsrisico's van straling.

De baas nam zelf de beslissing om het gebruik van mobieltjes te verbieden tijdens het werk (waarschijnlijk ook omdat de werkprestaties eronder lijden). Alleen hij en een collega mochten deze gebruiken omdat ze onmisbaar zijn voor het uitoefenen van hun functie. Het verbod werd door m'n collega's negatief onthaald en deels genegeerd omdat de meeste onder hen geen geloof hechten aan het bestaan van EHS en omdat ze moeilijk aanvaarden dat zij zich moeten aanpassen omdat slechts één persoon dit probleem heeft.

Omdat m'n klachten niet verdwenen kocht ik een meettoestel om na te gaan hoe sterk de straling van twee WLAN-routers was (WLAN = wireless local area network, een draadloos computernetwerk). Eén van die routers werd begin 2012 geïnstalleerd op een afstand van 5 meter vóór m'n bureau. Door reflectie op de muur achter me ontving ik ook straling op de achterzijde van m'n lichaam. Het enige wat bescherming bood, was het beeldscherm van m'n computer. De straling van die ene draadloze router gemeten vanop m'n werkplek bleek zeer hoog te zijn vergeleken met de grenswaarde van 0,06 V/m voor binnen zoals voorgeschreven door het BioInitiative Report : piekwaarden van 0,20 V/m tot 1,80 V/m (30 keer de grenswaarde!) en soms meer. Door de metingen werd duidelijk dat de draadloze routers het probleem vormden.

In de jaren na het in werking treden van de WLAN-routers ondervond ik volgende gezondheidsklachten : hartkloppingen, overmatig zweten, verminderd concentratievermogen, verdwaasd gevoel, vermoeidheid, gevoel van uitputting, verminderd korte termijngeheugen, spraakstoornissen (licht stotteren, de juiste woorden niet vinden), verstoorde motoriek (slordig tot onleesbaar schrijven, tegen een hoek van de tafel lopen), tics, tremor (handen), plotse duizelingen, slaapproblemen (moeilijk kunnen inslapen en te vroeg wakker worden), angst (tot paniek), negatieve gedachten, vijandige gevoelens voor collega's, prikkelbaarheid, verbale agressie, teruggetrokken gedrag (de twee voorgaande hebben geleid tot conflicten met collega's), psychotische belevingen gepaard met angst gedurende een aantal maanden (bv. bang worden van een wolkenformatie waarin je een akelig gezicht ziet), derealisatie (denken dat je in een droom leeft), verstoring van de lichaamsbeleving (bv. aanvoelen dat m'n rechterbeen het linkse is), dorst, kriebels in de keel met hoesten tot gevolg telkens een collega een bericht op de smartphone ontving, pijnlijke beenspieren, meer pijn in schouder- en handgewrichten door muisarm, candidiasis.

Tijdens die periode, dus toen ik nog niet wist dat ik EHS had, dacht ik dat een groot deel van deze klachten verklaard konden worden door een combinatie van m'n hoogsensitiviteit en stress omwille van langdurige werkdruk en persoonlijke problemen.

Na meerdere gesprekken in de loop van een jaar heb ik m'n werkgever uiteindelijk kunnen overtuigen om de twee WLAN-routers te vervangen door ethernetkabels en om de wifi uit te schakelen. Begin 2017 werden de routers verwijderd. Als gevolg hiervan verdwenen of verminderden de meeste klachten. Sommige klachten zijn wel gebleven zoals toegenomen gevoeligheid voor straling, soms stotteren en de juiste woorden niet vinden. Ik ben ook stiller geworden en is m'n gevoel voor humor verminderd. Ook heb ik een sterk vermoeden dat de kans om kanker of een neurodegeneratieve aandoening zoals Alzheimer of Parkinson te ontwikkelen is toegenomen.

Het blijft een uitdaging m'n job te kunnen blijven uitoefenen met EHS hebt omdat er altijd onverwacht een stralingsbron kan opduiken bv. een collega die de hele werkdag de 4G-dataverbinding van de smartphone aan laat om in contact te blijven met vrienden en familie via sociale media. Door collega's op een assertieve manier meermaals duidelijk te maken dat ik daar ziek van wordt probeer ik hun gedrag bij te sturen zodat ze rekening houden met m'n stralingsgevoeligheid. De toekomst zie ik onzeker tegemoet door de komst van 5G (hiervoor zal het aantal antennes in België vertienvoudigen!) en de verplichte installatie van de slimme meter voor elektriciteit en gas (met 4G-dataverbinding ) in elke woning.

Ik dank Stichting EHS, StralingsArmVlaanderen en Beperk de Straling, voor info, adviezen, of steun. Dank ook aan Stopumts.nl voor de publicatie van dit ervaringsverhaal en voor de waardevolle info die ze verspreiden via de website.

* Bart is een schuilnaam, naam en adres bekend bij Stopumts.nl

Dit ervaringsverhaal per e-mail ontvangen op 28 maart 2018



Lees verder in de categorie Verhalen | Terug naar homepage | Lees de introductie