Duizeligheid en neusbloedingen

Getuigenis van Dalan MCaren 22 Jan 2000

In september 1998 verhuisde ik naar de 20e verdieping van een woongebouw met 21 verdiepingen. Ik kreeg onmiddellijk een gevoel van onbalans, duizeligheid, hoofdpijn, ernstige slapeloosheid, neusbloedingen, zweten en een gevoel alsof ik kookte. Ik kon me niet concentreren, kon me dikwijls iets niet herinneren. Ik voelde mijn energie weglopen. Ik had paniekaanvallen en was ademloos, voelde me opgewonden en rusteloos, mijn gewrichten deden pijn en ik had zere ogen.

Meestal werd ik rond 03.00 uur plotseling wakker, voelde me 'koken' en angstig. Ik voelde druk op mijn borst en bleef liggen tot de morgen. Soms stond ik op en ging over straat lopen, waar ik me beter voelde, kalm en helder van geest.

Ik ging ervan uit dat het de stress van een moeilijk jaar was en een grote verhuizing. Maar in november 1998 kreeg ik een vliegticket van mijn zus en haar man, om hen een maand te bezoeken, in de buurt van Toronto. Ik voelde me daar goed, sliep goed, had veel energie, een helder hoofd, goede focus, geen geheugenproblemen, normaal, rustig en blij.

Ik ging in december terug en onmiddellijk begonnen de neusbloedingen en alle symptomen kwamen terug. Ik bleef hieraan lijden totdat ik in de zomer zes weken lang naar Vancouver Island ging, op bezoek bij mijn vader. Weer voelde ik me normaal, met veel energie en focus, ondanks de stress van het feit dat mijn vader ziek was en in een ziekenhuis lag.

Ik ging terug en weer begonnen alle symptomen. Ik was me nu bewust geworden van de zendmasten en installaties op het dak, door het lezen van een artikel en door te praten met een klussenman van de kabeltelevisie. Hij was gekomen omdat ik heel veel interferentie op mijn televisie had.

Toen zag ik dat op de bovenste verdieping van het gebouw minstens 25 antennes en straalzenders stonden.

Ik kreeg steeds meer stress met nu en dan vlagen van woede, alsof ik gek werd en de controle over mijn hersenen verloor. Ik zat dagelijks te huilen zonder reden, maar als ik het appartement verliet, voelde ik me goed.

De volgende drie maanden ging ik tweemaal weg, eenmaal een maand en de tweede keer van 10 december 1999 tot 6 januari 2000. Toen ik terugkeerde, voelde ik me onmiddellijk duizeling en uit evenwicht. Binnen 12 uur had ik twee neusbloedingen en ik kon geheel niet slapen.

Ik meen dat het vermogen van de antennes nog is toegenomen. Het voelt alsof de muren trillen. Ik moet 's nachts de straat op en overdag naar andere mensen om brieven te schrijven en andere dingen te doen die concentratie vragen.

Vorige week had ik twee bezoekers op twee afzonderlijke dagen. Beide voelden hun hoofd blokkeren binnen een minuut, kregen hoofdpijn en een dood gevoel. Ze voelden zich opgewonden en rusteloos en konden het suizen horen, een hoge vibrerende toon. Ze vertrokken binnen een half uur. Beiden belden me achteraf op en zeiden dat ze zich na het vertrek binnen vijf minuten weer normaal voelden.

Ik ben uitgeput. Ik hoop dat ik een andere woning kan vinden die betaalbaar is.

Ik hoop dat mijn verhaal helpt. Ik ben een gepensioneerde onderwijzeres, massage-therapeur en kunstenaar. Ik heb niets kunnen doen sinds ik in deze woning ben getrokken.

Dalana MCaren

Gepubliceerd door Robert Riedlinger met toestemming van MCaren.

Bron: www.emfacts.com/weblog/index.php?p=471 .



Lees verder in de categorie Verhalen | Terug naar homepage | Lees de introductie