Dinette Keulen, uit Haarlem gevlucht

Bron: stralingsbewustzuidkennemerland.nl/dinette-keulen-uit-haarlem-gevlucht/
27 nov. 2017

Oktober 2016 ben ik gevlucht uit Haarlem vanwege de straling. Ik zag het niet meer zitten om daar nog langer te blijven wonen. Zestien en een half jaar woonde ik op de Waddenstraat, 6-hoog, de bovenste verdieping. De straling werd steeds erger en kwam van alle kanten. De enige manier om nog aan de straling te ontkomen was om volledig alles af te gaan schermen met stralingswerend materiaal. En helemaal in een kooi van Faraday te gaan wonen. Ik vind dat geen leven meer. En volgens mij is dat ook niet gezond voor een mens. Een mens is een natuurlijk wezen en het is natuurlijk om contact te hebben met de aarde, de zon, de maan, de sterren en de natuur. Dat geeft kracht en genezing.

Mijn huurflat uit de jaren ´70 was een doorzonwoning. Met aan de zonkant op een paar honderd meter een zendmast, op de flat van Engelenburg. Mijn doorzonwoning werd zo een “doorstraalwoning”, het straalde vanaf de mast mijn hele woning door. Dwars door de boekenkast, etc. De mast is in de loop van de jaren steeds harder gaan stralen, van 2G, naar 3G, naar 4G, naar 4G+. Niemand die mij dit vertelde, informeerde. Eerst stonden er hoge bomen voor de mast, aan de Frieslandlaan en was de mast ook niet zo zichtbaar. Een paar jaar geleden is die hele rij bomen gekapt, na een storm. Verzwakt door de straling? Wie weet…

De eerste jaren was ik me helemaal niet bewust van de mast. De laatste jaren wel en toen vertelde ik mezelf dat het vast wel mee zou vallen, dat de mast ver genoeg weg zou staan en naar beneden zou stralen, niet bij mij in huis. Toch was ik niet gerust op dit alles en oktober 2015 kocht ik een stralingsmeter, de HF35C. En toen kwam de klap. Tot 1800 microWatt/m2 op mijn balkon en op mijn hoofdkussen in mijn bed tot 1000 microWatt/m2.

Ik was in alle staten. In shock, woede, onmacht, wanhoop, pijn en verdriet. Al die jaren ziek en maar niet beter kunnen worden. Met allemaal rare klachten. En nu dit. Straling in mijn hele flat. In mijn slaapkamer. Dag en nacht. Continue. En ik maar ziek zijn. En dat in de leeftijd van 35-51 jaar, mijn tijd op de Waddenstraat. Mijn leven, mijn gezondheid. Mijn lichaam dat continue bestraald wordt. Mijn cellen, mijn bloed. Ongevraagd en indringend, overal in mijn huis. En buiten op straat, in de winkels, iedereen met smartphone, overal masten. Overal.

Kan ik nog ergens leven zonder zwaar bestraald te worden? Ik wil niet naar Frankrijk moeten verhuizen. Waar steeds meer stralingsgevoeligen naar toe vluchten. Ik wil in Nederland blijven wonen. Waar kan ik heen? Ik kan niet naar ……….. want daar straalt het ook……. Stralingsvluchteling in eigen land. Voor de korte termijn heb ik toen alles afgeschermd met aluminiumfolie op de Waddenstraat. Zie foto. Oktober 2016 ben ik verhuisd naar een dorpje in Friesland. Hier in huis is het nu 5 microWatt/m2 en dat lijkt oké te zijn voor mij. Ik kan weer buiten zitten in de zon en weer een beetje gewoon leven.

Sinds oktober 2015 heb ik een geheel stralingspak. Een blouse en een broek van katoen met daarin koper en zilver (Swiss Shield Naturell), zelf genaaid. Een hoed met daarover stralingsgaas van roestvrijstaal (Adamantan 003). Dit moet ik allemaal aan als ik naar buiten ga. Soms heb ik wel eens even geen zin in dit alles en ga ik zonder de hoed, met alleen een klein mutsje. Maar telkens voel ik weer opnieuw dat dat niet meer gaat. Fietsen in Haarlem zonder gaas voor mijn gezicht ging ook niet meer. Ik werd dan beroerd en misselijk. Ook in Friesland is er buitenshuis overal straling en moet ik geheel in stralingspak. Alleen op plekken met minder straling hoef ik minder stralingskleding aan. Overal straling, wat een ramp.

Van 10 minuten WiFi krijg ik hoofdpijn die pas na 2 uur in een stralingsarme omgeving weer weg is. Het is geen gewone hoofdpijn, het is een soort “band om het hoofd”, een WiFi-hoofdpijn. Van smartphones krijg ik stekende pijnscheuten in mijn hoofd. Verder krijg ik in winkels en in de stralingsbundels van masten een vies gevoel in mijn gezicht en branderige ogen. Verder word ik onrustig en ik kan me slecht concentreren. Ik weet nog goed toen ik voor het eerst met een geïmproviseerd stralingsmutsje naar de supermarkt ging om te testen. Wat een verschil! Heb ik daar al die jaren last van gehad zonder het in de gaten te hebben. Ook word ik beroerd in de auto, vooral op de snelwegen. Bij elke zendmast krijg je een dosis straling binnen in de auto en die gaat ook nog raar rond kaatsen tegen het metaal. Vooral de A9 en de A10 rondom Amsterdam zijn heel erg.

Straling weg, klacht weg. Al duurt dat meestal uren. Telkens weer opnieuw. Herhaaldelijk getest. Mijn eigen onderzoek, als Wagenings ingenieur met geen enkel financieel belang.
Ik ben het bewijs.
Wij zijn het bewijs.
Wie geneest heeft gelijk.



Lees verder in de categorie Verhalen | Terug naar homepage | Lees de introductie