STRALING (EMV), EEN POLITIEKE KWESTIE

Ingezonden brief 31 maart 2013

STRALING (EMV), EEN POLITIEKE KWESTIE
door Alja Hoeksema

In onze moderne maatschappij maken vele miljoenen mensen gebruik
van draadloze apparaten, zoals mobiele telefoons, laptops en
modems. Voor het gebruik hiervan worden elektromagnetische velden
(EMV) gebruikt, ook wel radiogolven of straling genoemd.

Op dit moment is het beleid van de overheid er op gericht om alle
activiteiten van telecombedrijven en providers te ondersteunen en
te faciliteren. Men verantwoordt dit met verwijzing naar het
advies van de Gezondheidsraad die claimt dat er geen aanwijzingen
zouden zijn voor een verhoogd risico voor de volksgezondheid bij
het gebruik van EMV. De vraag is waarop dit standpunt is
gebaseerd. Deze interpretatie van onderzoeken door de
Gezondheidsraad staat namelijk haaks op die van andere landen. Zo
heeft Nieuw Zeeland in 2010 op basis van de, op dat moment, meest
recente onderzoeken de blootstellingslimiet voor EMV naar beneden
bijgesteld zodat deze nu een factor 200.000 lager ligt dan in
Nederland terwijl het bereik van het mobiele netwerk daar prima
is. In Nederland geldt de hoogste limiet ter wereld zonder dat
daar een noodzaak voor is. Andere voorbeelden van maatregelen in
het buitenland zijn;

a.. In Frankrijk mogen kinderen tot 14 jaar om
gezondheidsredenen op school geen mobiele telefoon gebruiken en
verder is er op 15 maart 2013 een wet aangenomen door het
Assemblée Nationale om op scholen het voorzorgsprincipe te
hanteren waarbij het gebruik van bekabelde toepassingen
gestimuleerd wordt om zo het gebruik van WiFi te verminderen.
b.. In Israël moeten mobiele telefoons een verplichte
waarschuwingstekst vermelden waarin gewaarschuwd wordt voor een
vergroting van het risico op kanker, vooral bij kinderen.
Er is maar één onweerlegbaar feit en dat is dat er op
wetenschappelijk gebied, nationaal en internationaal, onenigheid
is over de biologische effecten van elektromagnetische velden
(EMV). Met andere woorden op basis van de huidige
wetenschappelijke informatie kan evengoed geconcludeerd worden dat
er wel degelijk sprake is van een verhoogd risico, zoals de meeste
onafhankelijke onderzoeken aantonen. In dat geval zou het
voorzorgsbeginsel gehanteerd moeten worden, dus de toepassing pas
laten plaats te vinden nadat de onschadelijkheid is bewezen.

De commissie 'Gezonde leefomgeving' van de Gezondheidsraad heeft
hier zelf voor gepleit in de publicatie van 2008 Voorzorg met
rede. De commissie stelt dat onenigheid, onzekerheid en
complexiteit een 'bijzondere uitdaging' betekenen voor
beleidsvraagstukken. Over onzekerheid zegt de commissie het
volgende: 'Deze (onzekerheid) kan bij vraagstukken rond de
introductie van nieuwe technologieën of producten betrekking
hebben op de gevaarseigenschappen, de blootstelling en daarmee op
de aard en omvang van eventuele schade en de kans daarop.' En
verder: 'Onzekerheid vraagt om (…) toepassing van het
voorzorgsbeginsel.' Men stelt tevens dat het voorzorgsbeginsel zal
moeten worden toegepast als '...mogelijke negatieve gevolgen of
een mogelijk verband voldoende geloofwaardig of plausibel zijn.'
Als vuistregel voor het bepalen van de plausibiliteit noemt de
commissie '...als ten minste enkele erkende experts op het
betreffende vakgebied zich zorgen maken over de dreiging.' Het
aantal 'enkele' experts is in het jaar 2000 al overschreden. De
commissie baseert haar advies mede op lessen die het Europese
Milieubureau (EEA) ter harte wilde nemen waarbij twaalf (!)
beleidsvraagstukken bekeken werden waarin er sprake was van
veronachtzaming van 'early warnings' (onder meer over asbest, DES,
PCB's en BSE) die tot aanzienlijke milieu- en gezondheidsschade
hebben geleid en nog leiden. Of en welke actie ondernomen moet
worden is een beleidsbeslissing, aldus de commissie. 'Onzekerheden
doen zich voor op alle beleidsvelden waarover de Gezondheidsraad
adviseert; preventieve en curatieve gezondheidszorg,
milieuhygiëne, arbeidsomstandigheden en voeding. De commissie
meent daarom dat het voorzorgsbeginsel op al deze terreinen
vruchtbaar is toe te passen.'

De Gezondheidsraad adviseert ook het Kennisplatform EMV dat
verantwoordelijk is voor de informatievoorziening van burgers en
overheid. Dit platform heeft echter ook al in 2008 de te
ondernemen actie afgewenteld op de politiek. Het Kennisplatform:
“Het is een politieke en geen wetenschappelijke afweging of de
blootstellingslimieten moeten worden aangepast en of daarbij het
voorzorgsprincipe moet worden toegepast. Het is niet de taak van
het Kennisplatform om hier een uitspraak over te doen.”

Ter illustratie een voorbeeld van actie vanuit de politiek:
Al in 1918 waren er aanwijzingen dat asbest gezondheidsrisico's
opleverde (early warnings). Pas 75 jaar later werd de bescherming
van de volksgezondheid bij wet geregeld.

Wanneer gaat de overheid in het geval van EMV actie ondernemen?
Op dit moment lijkt de overheid gedreven door slecht één motto:
het doel (een draaiende economie) heiligt de middelen. Daarbij
verliest zij uit het oog dat zij haar beleid moet baseren op de
Nederlandse Grondwet. Art. 22 lid 1 stelt: 'De overheid treft
maatregelen ter bevordering van de volksgezondheid.'

Dit betekent dat het beleid ten aanzien van EMV niet een
agendapunt is dat afhankelijk van de economische belangen wel of
niet behandeld hoeft te worden. De voortdurend stijgende
zorgkosten bewijzen dat het slecht gesteld is met de
volksgezondheid. Het is de plicht van de overheid om deze juist te
bevorderen en te beschermen. Een plicht waarvoor iedere
parlementariër de eed of belofte heeft afgelegd. Wij, als partij
MenS, kiezen voor volledige toepassing van het voorzorgsprincipe
als het gaat om de volksgezondheid, dus ook bij EMV. Wie volgt?

Een praktijkvoorbeeld van wat wij als burgers kunnen doen:
Er is een initiatief opgestart om de overheid tot actie te manen.
Het is opgezet door een Nederlands staatsburger die door de
ontwikkelde overgevoeligheid voor EMV niet langer in haar
geboorteland kan wonen en noodgedwongen is verhuisd naar
Noord-Frankrijk waar de blootstellingsniveaus lager zijn. Het
initiatief is een proefproces tegen de overheid en zal worden
geleid door een specialist van Rechtspraktijk BAWA, die veel
ervaring heeft op dit gebied. Als u dit initiatief wilt steunen
kunt u een kort bericht sturen naar: proefprocesemv@hotmail.com



Lees verder in de categorie Reacties | Terug naar homepage | Lees de introductie