Milieuziektes aan ZonMW: diagnosemiddel en remedie EHS bekend bij niet-wetenschappelijk instituut.

Op 24 nov. 2012 ontving Stopumts afschrift van onderstaande briefwisseling:

--------------------------------------------------------

Ter attentie van Sandra van ‘t Padje.

Binnen het Kennisplatform EMV was er een luid geroep, door personen die weinig van elektrosensitiviteit afweten, om een *diagnosemiddel* voor elektrogevoeligheid te ontwikkelen.
Hiertoe zou ZonMw een bedrag van € 300.000 ter beschikking hebben gesteld.

Hierbij kan ik u mededelen een dergelijk *diagnosemidel* kant en klaar te hebben.

Ik heb 14 jaar ervaring met elektrosensitieve personen, heb daarbij de meest uiteenlopende elektrosmogbronnen gemeten en bepaalde verbanden met de gezondheid in kaart gebracht.

Met een *non-invasive* scan heb ik binnen enkele minuten een overzicht van allerlei tekorten en afwijkingen op de *norm*. Door vele personen te meten, onder verschillende omstandigheden, zijn zo een aantal medische parameters naar voren gekomen, die typisch zijn voor elektrosensitieve personen.
Daarnaast kan ik ook de in het lichaam aanwezige elektrosmog aantonen, via detektoren als spectrumanalyse.

Zo heb ik de invloed van verschillende elektrosmog bronnen op het lichaam kunnen vaststellen. (En tevens in hoeverre bepaalde *gizmo's* daar weer een invloed op kunnen uitoefenen.)
(Het is interessant om te zien dat een ingeschakelde DECT het vetgehalte van de lever doet toenemen, en dat een bepaalde *gizmo* dat weer herstelt, zelfs tot onder het niveau van de nulmeting, ondanks de nog steeds werkende DECT.)

Omgekeerd kan ik nu aan de hand van een dergelijke scan bepalen of de persoon elektrosensitief is of niet.

Het diagnosemiddel heb ik dus nu, maar ik heb begrepen dat ik niet in aanmerking kom voor de subsidie van € 300.000, omdat ik niet behoor tot een erkend wetenschappelijk instituut.
Kennelijk is het enkel aan wetenschappelijke instituten voorbehouden, ook al weten ze niets van de materie af, om opnieuw het wiel uit te vinden.
Ik ben benieuwd welke medische parameters zij als kriterium zullen stellen, en welk goud omrand wiel er wordt voorgesteld.


Als ik de studies van ZonMw bekijk, kan ik niet anders dan concluderen, dat men geheel niets van de problematiek van elektrosensitiviteit begrepen heeft.
Men kijkt alleen in hoeverre *gezonde* personen op EMV kunnen reageren.
Men is enkel in *het grote publiek* geinteresseerd.
Maar het *grote publiek* loopt helemaal geen gevaar. Die hebben niets in hun lichaam wat op elektrosmog kan reageren. (Onder elektrosmog versta ik alle velden tussen 0Hz en ca. 10GHz.)
Ca. 75% van de bevolking reageert totaal niet op de gebruikelijke elektrosmog, ook de komende jaren niet. Onderzoek in die richting is totaal zinloos. (Tenzij men wil weten bij welke grote overdosis men eventueel kanker kan krijgen.)
Men doet in feite alles om het grote publiek gerust te stellen, zonder zich te verdiepen.

Van de resterende 25% echter, is een heel klein gestaag groeiend gedeelte elektrosensitief geworden, en die kunnen wèl al reageren, bij zelfs uiterst zwakke velden, vaak moeilijk meetbaar.
Maar er is geen enkele wetenschapper in de wereld, die dat wil onderzoeken, ook ZonMw niet.

Het is mijn ervaring dat sommige elektrosensitieven helemaal niet meer reageren op de gebruikelijke elektrosmog als zendmasten, DECT telefoons en modems, maar *uit hun dak* gaan bij andere uiterst zwakke elektrosmog bronnen.

Zodus, een functionerend diagnose middel is er.
En nu?
Wat hebben we er aan?
Het kan alleen maar dienen om de verstokte betweters in het Kennisplatform EMV op wellicht andere gedachten te brengen. Een dure exercitie.

De meeste echte elektrosensitieven weten van zichzelf wel, dat ze elektrosensitief zijn, alleen weten de meesten niet welke de basis vormen van hun elektrosmog belastingen. Men wijst vaak naar een zendmast, maar de basisbelasting ligt gewoonlijk ergens anders.

Het diagnosemiddel geeft ook geen antwoord op de kardinale vraag in de hele discussie:

*Hoeveel kilo hoofdpijn is schadelijk* (voor de gezondheid)?

Hoofdpijn kan men vervangen door andere symptomen.

De Gezondheidsraad stelt dat iets pas schadelijk is, wanneer men ter plekke dood omvalt.
En dus blijft men verkondigen dat EMV niet schadelijk is.

Geen enkele wetenschapper heeft begrepen, dat wil men iets over een werkingsmechanisme ervaren, men allereerst uitsluitend en alleen met elektrosensitieve personen studies moet ondernemen.

Het stellen van diagnoses heb ik inmiddels achter me gelaten en concentreer me nu op het verminderen van de gevoeligheid voor elektrosmog bronnen.
Daarvoor heb ik een therapie van zo'n inmiddels 30 punten opgesteld, die iedereen zelf thuis op zijn gemak kan toepassen.
Zo leiden een aantal personen weer een *normaal* leven, reizen met openbaar vervoer, overnachten in hotels met Wifi en kunnen weer op draadloze kantoren functioneren.

Anderzijds zjn er personen die liever blijven protesteren in de hoop dat de zendmasten zullen krimpen, dan dat ze zelf de handen uit de mouwen steken.
En men steigert helemaal, wanneer ik het heb over *milieuvriendelijke* Mobilfunk, waarbij de schadelijke biologische componenten verwijderd zijn.

Er wordt binnen het Kennisplatform EMV veel gesproken over *hulpverlening* bij EHS, maar ik heb nergens kunnen lezen wat dat daadwerkelijk inhoudt.
Bij mijn weten is mijn therapieplan momenteel het enige waar elektrosensitieven wat aan hebben, en waarmee ze hun gevoeligheid drastisch naar beneden kunnen brengen. Dat hebben zo'n 70 personen tot nu toe gedaan, voor zover mij bekend.
Maar ja, ik ben geen erkend wetenschappelijk instituut.
En dus blijft men liever keuvelen over *hulpverlening* wat dat dan ook moge zijn.
(Pas op, bepaalde afschermingen kunnen zelfs averrechts werken.)

Met vriendelijke groeten,
ing. Charles Claessens
lid Verband Baubiologie
www.milieuziektes.nl
www.milieuziektes.be
www.minderstraling.nl
www.hetbitje.nl



Lees verder in de categorie Reacties | Terug naar homepage | Lees de introductie