Twee e-mails naar alle GGD regio's (juni / nov. 2016) en de GGD ''handreiking'' (dec. 2016) + SOLK

Eerste e-mail naar alle GGD regio's, met een kopie naar alle fractievoorzitters van de Tweede Kamer

Knegsel, 23 juni 2016

Aan de GGD ’s in alle regio’s

Betreft: GGD standpunt t.a.v. gezondheidsschade door mobiele communicatie

Geachte heer/mevrouw,

In oktober 2015 hebben we mede namens dertien andere organisaties alle gemeenten in Nederland een mail/brief gestuurd en hulp gevraagd voor elektrogevoeligen. Zij worden ziek door de elektromagnetische velden (EMV), c.q. straling, van zendmasten, wifi, smartphones, enz., ook onder de door de overheid ingestelde blootstellingslimieten. Naar aanleiding van deze mail hebben een aantal gemeenten bij de regionale GGD’s geïnformeerd wat hun standpunt is. De GGD in Groningen heeft ons een uitgebreide mail gestuurd met het GGD-standpunt.

Het komt er op neer dat de GGD‘s niet het standpunt onderschrijven dat je ziek kunt worden door EMV zoals die voorkomen in de woonomgeving, maar dat ze dit evenmin met zekerheid kunnen uitsluiten. De GGD stelt dat ze de klachten van elektrogevoeligen personen wel serieus neemt maar niet de oorzaak. De GGD meent dat er niet voldoende aanwijzingen zijn maar de ervaringen van elektrogevoeligen wijzen anders uit.
Door ontkenning van elektromagnetische velden (EMV) als mogelijke oorzaak van lichamelijke klachten bieden de GGD‘s in de praktijk echter geen hulp aan elektrogevoeligen. Wij kennen geen enkele elektrogevoelige die door een GGD geholpen is.

De (zorg)vraag wordt niet serieus genomen. Volgens de GGD’s moeten deze personen met hun klachten leren omgaan (o.a. door cognitieve gedragstherapie) ongeacht de oorzaak.

Het onzinnige van het GGD standpunt lichten we met enkele voorbeelden toe:

Als je te lang in de zon zit en verbrandt en toch in de zon blijft kun je ook niet leren omgaan met de verbranding die steeds erger wordt. Iemand die astmatisch is en in een rokerige ruimte erg benauwd wordt zal de rook moeten vermijden. Leren omgaan met de klachten in een rokerige ruimte is onmogelijk. En zo is het ook met elektrogevoeligen. Als zij door cognitieve gedragstherapie moeten leren omgaan met de klachten, en gedwongen worden in een omgeving met EMV te verblijven, voor velen dagelijkse praktijk, zullen ze steeds zieker worden en gevoeliger voor EMV. Sommigen krijgen zelfs brandwonden. En daar kun je door gedragstherapie niet mee leren omgaan.

Enkele feiten over EMV:

Het Kennisplatform Elektromagnetische Velden en Gezondheid (waarin onder meer TNO, GGD, KEMA en RIVM en sinds dit jaar ook Milieu Centraal samenwerken) heeft in 2012 wel erkend dat ernstige lichamelijke klachten door elektromagnetische velden/straling veroorzaakt kunnen worden, ook ver onder de blootstellingslimieten, zie:
www.kennisplatform.nl/pdf/Kennisbericht%20Elektrogevoeligheid%2020120419.pdf
Dat betekent dat het huidige standpunt van de GGD strijdig is met dit mede door de GGD tot stand gekomen Kennisbericht.

De Gezondheidsraad (GR) beweert dat er niet voldoende bewijs is voor gezondheidsschade mits de stralingsintensiteit lager is dan de door de overheid ingestelde norm. Die norm houdt echter alleen rekening met opwarming van ons lichaam. Dit standpunt, al meer dan tien jaar verkondigd door de commissie EMV van de GR is gebaseerd op de aanname dat alleen hoge stralingsintensiteiten, waarbij ons lichaam opwarmt, schadelijk voor de gezondheid kunnen zijn.

Het bestaan van niet-thermische biologische effecten, waarbij opwarming verwaarloosbaar is, wordt door de GR erkend, maar niet hun mogelijke schadelijkheid, al wordt dit ook door de GR niet uitgesloten. Alle ervaringen van slachtoffers worden door de GR genegeerd, evenals de duizenden wetenschappelijke publicaties waarin niet-thermische biologische effecten zijn aangetoond die wel degelijk schadelijk voor de gezondheid zijn. Bovendien is ook niet bewezen dat deze straling onschadelijk is!

Het Europees Parlement riep de lidstaten in 2009 op om het voorbeeld van Zweden te volgen en elektrohypersensitiviteit (EHS) van personen als handicap te erkennen en ze bescherming en gelijke kansen te bieden. Het EP noemt de bijzondere kwetsbaarheid van kinderen bij blootstelling aan EMV.
De Raad van Europa beveelt (2011) aan om alle redelijke maatregelen te treffen om de blootstelling aan EMV te beperken, i.h.b. die van mobiele telefonie, en i.h.b. de blootstelling van kinderen die het grootste risico lopen hersentumoren te krijgen.
De WHO heeft deze straling in 2011 ingedeeld in de categorie ‘mogelijk kankerverwekkend’.
In een artikel in de Lancet Oncology, door de IARC-WHO specialisten die beslist hebben over de 2B classificatie, staat vermeld dat: ‘when mobile phones are used by children, the average RF energy deposition is two times higher in the brain and up to ten times higher in the bone marrow of the skull, compared with mobile phone use by adults,’ hetgeen impliceert dat kinderen een groter risico lopen.
In Zweden wordt EHS al sinds 2000 als functionele handicap erkend en de officiële Oostenrijkse artsenorganisatie ÖAK heeft in 2012 een 17 pagina’s lange richtlijn uitgegeven voor diagnose en behandeling van elektrogevoelige personen.

In veel landen zijn voorzorgsmaatregelen genomen. Ik noem enkele uit 2016:

20 april, Israël : De burgemeester van Haifa, Yona Yahev, in coördinatie met het hoofd van het departement van onderwijs, verordonneert per direct WiFi af te sluiten in alle scholen in afwachting van een grondige studie van het onderwerp. Tegelijk promoot Yahav installatie van de veiliger bedrade systemen.

28 maart, Argentinië : Presentatie van een wetsvoorstel in de ‘Cámara de Diputados de la Nación’ om ‘contaminación electromagnética’ te voorkomen, reduceren en controleren en om sancties op te kunnen leggen. Enkele van de meest belangrijke aspecten van het voorstel zijn dat zendmasten minstens 100 meter van bewoond gebied dienen te staan, dat WiFi in scholen en ziekenhuizen verboden wordt en dat voor digitaal gepulste signalen een maximum toelaatbaar stralingsniveau vastgesteld wordt van 1000 μW/m², een factor 10.000 lager dan de limiet in Nederland.

24 maart, Duitsland : Het ‘Bundesamt für Strahlenschutz (BfS)’ stelt dat er onzekerheden zijn wat betreft de mogelijke risico’s voor de gezondheid van langdurig gebruik van mobiele (hand-held) telefonie. Om deze risico’s te reduceren publiceert het BfS een gedetailleerde lijst van aanbevelingen om de stralingsbelasting te reduceren.

11 jan., Spanje : De gemeentelijke overheid van de stad Taragona neemt een ‘live saving’ plan aan voor personen met ‘central sensitivity syndromes’, i.h.b. voor diegenen die lijden aan MCS en/of EHS. Het plan impliceert een ‘housing protocol’ (witte zones zonder elektromagnetische straling en witte ruimten in overheidsgebouwen).

9 jan., Filipijnen : Telecom firma’s worden verordonneerd om zendmasten weg te halen. De belangrijkste redenen zijn de gezondheidsrisico’s voor de bewoners, in aanmerking genomen dat er verschillende kankerslachtoffers zijn, waarvan een aantal overleden en velen nog ziek.

4 jan., Oostenrijk : Publicatie van de ‘Wiener Ärztekammer’ van een nieuwe versie van een brochure waarin de Oostenrijkse bevolking gewaarschuwd wordt voor de mogelijke gevaren voor de gezondheid van mobiel bellen en met tien aanbevelingen om de straling van mobieltjes te reduceren.

3 jan., Cyprus : Het ‘Cyprus National Committee on Environment and Children’s Health’, een overheidsorganisatie, adviseert in een video om de blootstelling van kinderen aan straling van draadloze communicatie te verminderen. In de video wordt gerefereerd aan de WHO classificatie van deze RF straling als ‘mogelijk kankerverwekkend’, er wordt gesteld dat deze straling kan leiden tot een verandering van de ontwikkeling en functies van de hersenen, het voortplantingssysteem, een invloed kan hebben op de ontwikkeling van embryo’s en kinderen, op onze lichamen op cellulair en DNA niveau, op onze concentratie, angstgevoelens kan opwekken en tot andere neurologische problemen kan leiden.

In de compilatie: pdf/Compilatie-RF-straling-april-2016.pdf
kunt u meer vinden over eerder genomen voorzorgsmaatregelen in andere landen en wordt een overzicht gegeven van de situatie in de wereld.

Petitie. In de link hieronder (op pp. 6 t/m 56) een selectie van verhalen die StopUMTS toegestuurd kreeg naar aanleiding van een petitie (2015) voor het behoud van stralingsarme ‘witte zones’. Deze verhalen geven een duidelijk beeld van de ernst van de situatie. Zie:
pdf/Oproep%20behoud%20'witte%20(stralingsarme)%20zones'.pdf

Volgens de GR moet er nog jarenlang onderzoek gedaan worden en is er niet voldoende wetenschappelijk bewijs, terwijl ze niet uitsluiten dat biologische effecten toch schadelijk kunnen zijn. Er zijn nu al duizenden peer-reviewed onderzoeken die niet-thermische biologische effecten aantonen, waarvan een aantal schadelijk voor de gezondheid zijn.

Als er gewacht wordt op 100% bewijs voor de schadelijke effecten voor de gezondheid van EMV zal dat er niet komen. Want slechts in de wiskunde en de logica zijn er dergelijke bewijzen.

Ik haal hier een gedeelte aan uit het artikel ‘Overheidsbeleid gebaseerd op ontkenning van gezondheidsschade door EMV’ door Leendert Vriens, Jan van Gils en Michiel Haas:

•’Lang voordat bacteriën en virussen ontdekt waren, en men een wetenschappelijke verklaring had van hun mogelijke werkingen, was het door waarnemingen bekend dat men mensen kon immuniseren door besmetting en preventieve inenting (Edward Jenner, pokken, 1796), dat men kraamvrouwenkoorts kon voorkomen door antiseptisch te werken (Ignaz Semmelweis, 1847) en cholera door geen besmet water te gebruiken (John Snow, 1854).

• Ook kunnen we de aangeboren afwijkingen veroorzaakt door geneesmiddelen zoals softenon en DES noemen, die in de praktijk ontdekt werden. Recent was er de Q-koorts met doden en ernstig zieken als gevolg. Wetenschappelijk onderzoek speelde geen rol bij het onderkennen van de ernst van de situatie. Bij de indeling door de WHO van asbest en tabak in de categorie kankerverwekkend waren de praktijkervaringen eveneens doorslaggevend.’

In al deze voorbeelden zijn ervaringen en waarnemingen doorslaggevend geweest voor acceptatie als bewijs. Wetenschappelijke verklaringen kwamen achteraf, vaak pas veel later, en zijn van ondergeschikt of geen belang geweest.

Wij vragen de GGD’s dringend niet alleen de klachten maar ook de oorzaak van de klachten van elektrogevoeligen serieus nemen en hun beleid daar op af te stemmen. Er zijn nu al veel slachtoffers en door niet adequaat te handelen zal dit aantal met de almaar uitbreidende stralingsintensiteit enorm toenemen.

Uw antwoord tegemoet ziende,
met vriendelijke groet,
Eke Vriens
dr. Leendert Vriens,
www.stopumts.nl .

en de kopie naar alle fractievoorzitters van de Tweede Kamer:
Reacties/10028/e-mail_naar_alle_fractievoorzitters_van_de_tweede_kamer .


Tweede e-mail naar alle GGD regio's verstuurd op 7 nov. 2017

Knegsel, 7 november 2016 Namens StopUMTS

Aan de GGD’en in alle regio’s

Betreft: onze reactie op uw mails: GGD standpunt t.a.v. gezondheidsschade door mobiele communicatie

Geachte heer/mevrouw,

Op 23 juni hebben de GGD’en in alle regio’s een mail gekregen waarin wij gevraagd hebben om niet alleen de klachten van elektrogevoeligen maar ook de oorzaak van die klachten, namelijk blootstelling aan EMV (elektromagnetische velden), serieus te nemen. Wij verwezen o.a. naar het standpunt van de Raad van Europa en het Europees Parlement, die aanbevelingen doen om de blootstelling aan elektromagnetische velden te verminderen, in het bijzonder waar het kinderen betreft, en naar de WHO die deze straling ‘mogelijk kankerverwekkend’ noemt. Ook wezen we op het feit dat de Nederlandse Gezondheidsraad (GR) het bestaan van niet-thermische biologische effecten, waarbij opwarming verwaarloosbaar is, erkent, maar niet hun mogelijke schadelijkheid, al wordt dit ook door de GR niet uitgesloten. Een lijst van maatregelen die andere landen hebben genomen om blootstelling aan EMV te verminderen hadden we ook toegevoegd. Voor de meest recente versie zie:
pdf/Compilatie-RF-straling-2016.pdf
Enkele GGD’en hebben zeker aandacht voor blootstellingsbeperkende maatregelen en namen ons verzoek wel serieus, maar zolang er volgens de GR geen wetenschappelijke consensus is, is het kennelijk moeilijk voor de GGD’en om EMV als oorzaak van de klachten te erkennen. Er zijn echter duizenden peer-reviewed onderzoeken die wel degelijk schade aantonen en ook de ervaringen van mensen die hun klachten wijten aan EMV kunnen niet zomaar terzijde geschoven worden.
In de meeste antwoorden werd verwezen naar het Kennisplatform EMV. Dit Kennisplatform doet aanbevelingen om de blootstelling te verminderen en te leren om te gaan met de klachten. Ook onderschrijven sommige GGD’en het standpunt van de Gezondheidsraad dat er geen oorzakelijk verband is gevonden tussen blootstelling aan EMV velden en het optreden van gezondheidsklachten.
In enkele antwoorden kwam het woord placebo-effect voor: als de blootstelling verminderd wordt voelt de patiënt zich beter. Elektrogevoeligen weten echter na vaak jarenlange ervaring dat vooral blootstellingsverminderende maatregelen effectief zijn en dat er geen sprake is van een placebo-effect.
Op Verhalen kunt u honderden ervaringsverhalen vinden van mensen die ziek zijn geworden door EMV. Wij hebben u ook de verhalen toegestuurd die wij naar aanleiding kregen van onze actie voor het behoud van de ‘witte (stralingsarme) zones’. Het is niet zo dat de mensen hun klachten verzinnen. Door hun ziekte en onbegrip van hun omgeving staan zij in de kou. Velen kunnen niet meer werken, wij weten van kinderen die niet meer naar school kunnen door de daar geïnstalleerde wifi. Ook zoeken mensen een stralingsarme plek om te verblijven; in één van de ons toegestuurde verhalen werden dit de nieuwe ‘vluchtelingen’ genoemd.
Omdat de GR de mantra ‘er is niet voldoende wetenschappelijk bewijs’ blijft herhalen worden mensen die nu ziek zijn door EMV ook door de GGD’en aan hun lot overgelaten, ze worden door geen enkele overheidsinstantie geholpen. Helaas heeft de lakse houding van de overheid al geleid tot zelfdodingen en verzoeken om euthanasie.
Toch is er op 20 juli 2016 een persbericht van de Gezondheidsraad verschenen,
‘Terugdringen ziekte door omgeving vraagt striktere normen’, waarin het volgende wordt vermeld:
‘Om de ziektelast veroorzaakt door milieufactoren verder terug te dringen, is het nodig om in de Omgevingswet striktere normen op te nemen, die gebaseerd zijn op gezondheidskundige advieswaarden. Lokaal kan daarvan gemotiveerd afgeweken worden.' Dat schrijft de Gezondheidsraad in zijn advies ‘Meewegen van gezondheid in omgevingsbeleid’ aan de staatssecretaris van IenM.
De huidige wettelijke normen voor bijvoorbeeld luchtverontreiniging en geluidsbelasting zijn niet alleen bepaald aan de hand van effecten op de gezondheid, maar ook op basis van economische of haalbaarheidsoverwegingen. Daardoor ontstaat er ook nog gezondheidsschade als aan de norm wordt voldaan. Sterker nog: bijna alle gezondheidsschade treedt op onder de norm.’

In het volledige rapport van de GR ‘Meewegen van gezondheid in omgevingsbeleid’, waar het persbericht naar verwijst, staat in de samenvatting o.a. het volgende:
‘Daarnaast is er ongerustheid over gezondheidsrisico’s van relatief nieuwe technologieën en ontwikkelingen, zoals de toename van mobiele communicatie, windturbines en intensieve veehouderij.’
Hier wordt dus ook mobiele communicatie genoemd.
Voor het rapport ‘Meewegen van gezondheid in omgevingsbeleid’ zie:
www.gezondheidsraad.nl/sites/default/files/201612_meewegen_van_gezondheid_in_omgevingsbeleid.pdf

Daarom verzoeken wij u nadrukkelijk om:
• de informatie van het bovenstaande persbericht en rapport in uw beleid mee te nemen en de oorzaak van de klachten van elektrogevoeligen serieus te nemen omdat de GR in het rapport stelt dat klachten ook kunnen optreden onder de norm.
• de overheid ervan te overtuigen dat er werkelijk reden is om te erkennen dat EMV schadelijk is voor de gezondheid en dat niet alleen economische belangen mogen prevaleren.
• als GGD een onafhankelijk standpunt in te nemen en niet alleen de GR te volgen.
• mensen die ziek worden door EMV zoveel mogelijk te steunen en te helpen goede oplossingen te vinden voor hun probleem.

Een citaat van dr. Robert O. Becker, tweemaal genomineerd voor de Nobelprijs voor Geneeskunde, in een interview in 2000:
''I have no doubt in my mind that at the present time the greatest polluting element in the earth’s environment is the proliferation of electromagnetic fields.''

Met vriendelijke groet,
Eke Vriens
Mede namens dr. Leendert Vriens
www.stopumts.nl .


Ondertussen is er een geschrift uitgekomen uitgegeven door de GGD getiteld:
''GGD Handreiking Elektrogevoeligheid''
Van discussie over oorzaken naar hoe we mensen kunnen helpen hun gezondheid te verbeteren
Zie:
www.ggdghorkennisnet.nl/?file=30893&m=1478701093&action=file.download .
dec. 2016

Deze zogenaamde ''handreiking'' bestaat zoals gebruikelijk grotendeels uit:
(1) het vermijden van een erkenning van het bestaan van elektrogevoeligheid als oorzaak van vele lichamelijke klachten en
(2) het in de SOLK hoek drukken van elektrogevoelige personen,
waarbij dan meteen ook opgemerkt wordt dat geen enkele SOLK (NOLK) kliniek in Nederland op dit moment gespecialiseerd is in EMV of andere milieuziekten.
Voor zover ons bekend zijn er daar evenmin stralingsarme ruimten en wordt uitsluitend gedragstherapie aangeboden waar elektrogevoeligen weinig tot niets aan hebben.

In de ''handreiking'' staat dan ook:
''Een dergelijke behandeling (in de SOLK kliniek dus) is expliciet niet gericht op het vinden van een oorzaak van gezondheidsklachten, maar op het leren omgaan daarmee.''
De oorzaak mag dus duidelijk niet benoemd worden. Dat zou schadelijk kunnen zijn voor de economische belangen (telecom en aanverwante industrieën), waarbij gezondheid niet als economisch belang gezien wordt. Ongezondheid wel natuurlijk, i.v.m. de farmaceutische industrie.

Om het gebruik van deze zogenaamde ''handreiking'' te vergemakkelijken hebben de auteurs er voor gezorgd dat de eerste link niet werkt. Is dat expres gedaan door de GGD om haar minachting voor het probleem te uiten? Bovendien staat het logo van de GGD niet bovenaan de ''handreiking''. Kortom een inferieur document waar niemand mee geholpen is. De SOLK (NOLK) klinieken bieden alleen maar gedragstherapie aan zonder enige erkenning van EHS. Er zijn ook geen stralingsarme (veldvrije) ontvangstruimtes in die klinieken en voor zover ons bekend is geen enkele EHS persoon tot dusver door een SOLK kliniek geholpen. Het gaat zelfs verder dan dat, er zijn wel EHS-ers door instanties doorgestuurd naar dergelijke klinieken, waar ze i.h.a. als onmondig behandeld zijn, maar we kennen geen enkele EHS-er die daar vrijwillig is heengegaan. En wat het doorsturen van EHS-ers door de overheid naar de Stichting EHS betreft, dat zien we als een afleidingsmanoeuvre, dan is de overheid er vanaf.
De Stichting EHS is geen overheidsinstantie heeft geen macht en geen financiële mogelijkheden om EHS-ers daadwerkelijk bij te staan, afgezien van informatie, nuttige tips en lotgenotencontact. Bij die nuttige tips hoort ook het doorverwijzen naar meetspecialisten die volgens een vast protocol werken en geen kwakzalversproducten verkopen. Die laatste punten zijn natuurlijk positief, maar bieden geen werkelijke oplossing, wel mogelijkheden tot EMV reductie in eigen huis, maar dat is niet goedkoop.

Voor wie in de eerste (niet-werkende) link geïnteresseerd is, hierbij de juiste:
www.kennisplatform.nl/pdf/Kennisbericht%20Elektrogevoeligheid%2020120419.pdf .

Tot slot, in de ''handreiking'' staat dat deze is opgesteld in samenwerking met de Stichting EHS. De eindredactie berustte bij de GGD en dat is te merken. Wat ons betreft wordt de Stichting EHS hiermee met een kluitje in het riet gestuurd. Sinds de discussies in 2014 in de ''Denkgroep medische hulp bij elektrogevoeligheid'', onderdeel van het Kennisplatform EMV & G, waar uitvoerig gesproken is over het doorverwijzen van EHS-ers naar SOLK klinieken, is er kennelijk geen enkele vooruitgang geboekt. Sinds begin 2015 wordt het Kennisplatform voor bijna 65% betaald door de energie- en telecomproviders en het is ons onbekend of de genoemde Denkgroep nog bestaat.

We werden hierna attent gemaakt op:
www.emvion.nl/ggd-handreiking-elektrohypersensitiviteit-vastgesteld/
met de reactie van EMVION op de GGD-handreiking.
Er wordt in deze reactie gesproken van een doorbraak en de acht kernpunten uit de handreiking voor GGD-medewerkers worden opgesomd zonder ook maar enig commentaar te leveren. In deze vorm keuren wij dit af, het geheel geeft ons inziens een misleidende indruk, zie ons bovenstaande commentaar. Eén van onze lezers had het volgende commentaar:
''emvion is er wel blij mee maar ik word heel naar van de tekst''.

Commentaar op de ''handreiking'' van Marloes:
Eindelijk, na 10 jaar overspoeld te worden met straling-gerelateerde klachten, is er een richtlijn opgesteld voor GGD medewerkers die te maken krijgen met deze klachten. Er wordt vooral aangehaald dat er geen wetenschappelijke grond is voor de relatie van deze klachten met EMV (maar een wetenschappelijke verwerping bestaat er evenmin). Tegelijkertijd wordt aangeraden de blootstelling aan straling te gaan verminderen, omdat uitwijst dat dit de klachten meestal verminderd, (Snapt u het nog :-) ).

Enkele zinnen uit een reactie van G.S.:
De 'handreiking' (mij viel dat woord meteen op) is een lege hand en eenmaal binnen bij 'SOLK' is men de 'KLOS'. Ik vind dit een moeilijke ambivalente situatie. Aan de ene kant lijkt er een deur op een kier gezet; aan de andere kant gooit men die dicht, omdat relatie EMV en gezondheid wordt buitengesloten. Eigenlijk werkt de gezondheidszorg (in algemene zin) ook zo. De oorzaak dient buiten te blijven en de kwaal behandeld.


Voor een verder uitzonderlijk kwalijk artikel in het Dagblad van het Noorden, gebaseerd op het GGD standpunt, zie:
www.dvhn.nl/groningen/GGD-biedt-%E2%80%98alu-hoedjes%E2%80%99-helpende-hand-21892145.html .
3 jan. 2017

En voor de NHG SOLK richtlijn zie:
www.nhg.org/standaarden/samenvatting/somatisch-onvoldoende-verklaarde-lichamelijke-klachten-solk .

En voor de standpunten (ontkenning voornamelijk) van de GGD Amsterdam zie:
www.ggd.amsterdam.nl/gezond-wonen/milieu-buitenshuis/elektromagnetische/ .



Lees verder in de categorie Reacties | Terug naar homepage | Lees de introductie