Bezwaarschrift Antenneinstallatie; voorbeeld

AANGETEKEND EN BIJ RECEPTIE AFGEGEVEN MET ONTVANGSTBEVESTIGING

<Naam>
<Adres>
<Postcode en plaats>

Aan
Het college van burgemeester en wethouders van de gemeente <plaats>
Postbus <nr>
<postcode plaats>

Onderwerp: Bezwaarschrift (tijdelijke) omgevingsvergunning antenne installatie <locatie>

Bijlagen:
(samengevoegd in 1 pdf)
1. Medisch Appèl Stralingsrisico’s
2. Persbericht EU “Avoiding potential risks of electromagnetic fields”
3. EU-Appeal-5G
4. Info: Resolutie EP over gezondheidsrisico’s
5. Basisinfo Gemeenten, gezondheid en zendmasten
6. Bloemlezing toonaangevende (wetenschappelijke) publicaties


<plaats>, <datum> 2019

Geacht College van Burgemeester en Wethouders,

Hierbij maak ik bezwaar tegen de tijdelijke omgevingsvergunning, die u op <datum> verleend heeft voor de antenne-installatie t.b.v. mobiele telecommunicatie ter hoogte van het tankstation aan de <weg/locatie>. Op <datum> heb ik pro-forma bezwaar ingediend. U heeft mij per brief d.d. <datum> bericht dat u mij vier weken de gelegenheid geeft om nadere gronden in te dienen. In dit bezwaarschrift staan de aanvullende gronden.

Procedure, geen sprake van zorgvuldig handelen

De antenne-installatie met meerdere zenders is <datum> illegaal gebouwd en in gebruik genomen. U heeft toegestaan dat deze antenne-installatie zonder vergunning werd geplaatst en nagelaten te handhaven. Na bijna drie maanden, op <datum> heeft u een tijdelijke omgevingsvergunning verleend. Deze vergunning was verlopen op <datum>.
Op <datum> heeft u ten onrechte de op <datum> gevraagde verlenging van de geldigheidsduur ingewilligd. Naar aanleiding van het advies van de Commissie voor bezwaarschriften heeft u de betreffende verlenging van de vergunning ingetrokken. Ik ben hierover per brief van <datum> geïnformeerd.

<Datum/periode> hebben meer dan 250 omwonenden de petitie ‘Geen zendmast aan de <weg/locatie>’ getekend en heb ik u deze petitie met uitdraai van de handtekeningenlijst aangeboden. Op <datum> heeft de gemeenteraad unaniem de motie ‘Duurzaam Antennebeleid’ aangenomen. Met daarin o.a. de oproep aan u:
• Om bij nieuwe aanvragen van (verlenging van) vergunningen om antenne-installaties (zendmasten) te plaatsen bewoners mee te nemen in het besluitvormingsproces waar deze masten geplaatst worden;
• Het voorzorgsprincipe toe te passen om geen zendmasten nabij woningen toe te staan en de straling te minimaliseren met behoud van bereik, en met de providers in overleg te gaan om plekken te zoeken die zo weinig mogelijk conflict opleveren met bewoners

Op <datum> er door <Telecomprovider> een nieuwe aanvraag voor een omgevingsvergunning voor een noodmast op dezelfde locatie aan de <weg/locatie> ingediend. Dit heeft de gemeente op <datum> gepubliceerd in het <krant o.i.d>.
Op <datum> heeft u zonder enige vorm overleg met buurtbewoners en zonder rekening te houden met het voorzorgsprincipe, een tijdelijke omgevingsvergunning voor de antenne-installatie aan de <weg/locatie> afgegeven. Deze keer voor een periode van maximaal 3 jaar.

De zenders in de noodmast zijn sinds de plaatsing van de noodmast in <maand + jaartal> tot op de dag van vandaag continu in gebruik. Sterker nog, er zijn meer zenders bijgekomen (o.a. IoT in mei 2018) en de kracht van het netwerk is sindsdien opgeschaald, waardoor de stralingsbelasting in de directe omgeving significant is toegenomen (dit is tot aan minimaal 500 meter afstand van de noodmast meetbaar).

Hoewel u zegt het als gemeente belangrijk te vinden dat bewoners inspraak hebben bij besluiten over hun woon- en leefomgeving zet u mij en andere omwonenden van de antenne-installatie buiten spel door ons (wederom) niet actief te betrekken bij het proces en de afwegingen.

U geeft in uw motivering aan “Wij als gemeente hebben geen specifieke kennis over straling die afkomstig is van antenne-installaties. Wij baseren ons daarom op adviezen van het Antennebureau, het voorlichtingsbureau van de Rijksoverheid over antennes voor draadloze communicatie.” En omdat er jurisprudentie is dat gemeenten mogen vertrouwen op het advies van de Gezondheidsraad, vindt u dat uw besluit voldoende onderbouwd is en negeert u alle eerder door mij aangereikte informatie (via eerdere bezwaren en beroep) en de Motie Duurzaam Antennebeleid. U negeert dat mijn gezin en ik sinds <maand + jaar> letselschade ondervinden van de door Telecomprovider geplaatste en in gebruik genomen antenne-installatie aan de <weg/locatie>.

Nog los van mijn inhoudelijke bezwaren laat deze gang van zaken zien dat u niet zorgvuldig handelt. Ik verbaas me en ben verontwaardigd over hoe dit proces en soortgelijke zaken verlopen. Is dit het nieuwe normaal? Zorgvuldig handelen houdt volgens de Awb in dat het bestuursorgaan bij de voorbereiding van een besluit de nodige kennis omtrent de relevante feiten en de af te wegen belangen vergaart. Ik constateer dat u procedurele fouten maakt en qua inhoud volledig afgaat op de informatie die Telecomprovider aanlevert.
Telecomprovider maakt daarbij handig gebruik van de dubieuze adviezen die de Gezondheidsraad en het zogenaamde Kennisplatform Elektromagnetische Velden in de loop der jaren hebben gegeven.
Wetenschappelijke publicaties en rapporten, die schadelijke effecten van straling aantonen, worden terzijde geschoven. Idem internationale jurisprudentie, appèls, resoluties en adviezen van Europese instanties die oproepen tot betere bescherming van burgers.

Gezondheidsrisico’s van elektromagnetische straling
Uw motivering is gebaseerd op de overtuiging dat ICNIRP normen voldoende bescherming bieden. Dit ondanks de vele feiten die aangeven dat dit niet het geval is. Zo zijn de ICNIRP normen volgens een uitspraak van het Franse Hof van Beroep te Versailles : “alleen gebaseerd op de onmiddellijke effecten op de gezondheid, zoals het stimuleren van spieren of perifere zenuwen, schokken en brandwonden veroorzaakt door contact met geleidende objecten, of de stijging van de temperatuur van weefsel door het effect van het absorberen van energie” . Ook geeft het gerechtshof in dezelfde uitspraak aan dat “er geen enkele factor is om categorisch te ontkennen dat er gevolgen voor de volksgezondheid zijn als je mensen blootstelt aan elektro laagfrequente radiogolven en elektromagnetische velden”.

Het Franse Hof van Beroep te Versailles deed deze constateringen in 2009 en het betrof een mast met GSM en UMTS. We zijn nu tien jaar verder. Ons land heeft de hoogste blootstellingslimieten en de hoogste zendmastdichtheid ter wereld. Inmiddels staan er meer dan 46.000 zendmasten in Nederland. Dit is meer dan een verdubbeling ten opzichte van 2012, toen er gestart werd met de uitrol van 4G/LTE. Al die masten staan met steeds meer intensiteit te stralen, 24u per dag, 7 dagen per week. Zo ook de mast aan de <weg/locatie>.

Inmiddels groeit het aantal rechterlijke uitspraken waaruit blijkt dat elektromagnetische straling ruim onder de blootstellingslimieten schadelijke effecten veroorzaakt gestaag. Zo heeft op 5 december 2018 het Spaanse Hooggerechtshof van Aragon een uitspraak van de rechtbank bekrachtigd waarin wordt geoordeeld dat de gezondheidseffecten van een werknemer van het Spaanse telecombedrijf Endesa worden veroorzaakt door zijn blootstelling aan elektromagnetische velden en straling (EMV) op zijn werkplek . Hoewel de blootstelling aan EMV de Europese blootstellingslimieten niet overschreden heeft de rechter geoordeeld dat mensen ook klachten kunnen krijgen onder de blootstellingslimieten die als ‘veilig’ kunnen worden beschouwd. Deze limieten houden namelijk alleen rekening met de gemiddelde waarden en niet met personen die gevoelig of genetisch vatbaarder zijn voor blootstelling.

Naast rechterlijke uitspraken zijn er talloze wetenschappelijke publicaties en vele signalen (gezondheidsklachten, zowel geestelijk als fysiek) vanuit de bevolking over de gehele wereld die aantonen dat je ziek kan worden van straling. En er zijn vele internationale appèls van wetenschappers en artsen zijn waarin zij oproepen tot betere bescherming van burgers, o.a. door drastische reductie van de blootstelling en door betere voorlichting.

Zo is er het Medisch Appèl Stralingsrisico’s (2009): hierin doen Nederlandse artsen een beroep op de gezondheidszorg en de politiek om maatregelen te nemen die leiden tot minder blootstelling aan straling. Zij constateren een algemene toename van chronische aandoeningen met onduidelijke oorzaken. Dat is gedaan in een gezamenlijk appèl (zie bijlage 1), ondersteund door het Nationaal Platform Stralingsrisico’s. De artsen geven aan dat de toename van gezondheids- en welzijnsproblemen gelijktijdig optreedt met de explosieve toename van stralingsbelasting in de directe leefomgeving. De artsen zien oorzakelijke verbanden tussen elektromagnetische velden en (subtiele) biologische effecten. Deze effecten kunnen leiden tot problemen met gezondheid en welzijn. Het appèl geeft ook aan dat het vigerende standpunt van de Nederlandse Gezondheidsraad is dat de huidige Nederlandse blootstellinglimiet voor elektromagnetische velden is vastgesteld op basis van overmatige opwarming van het lichaamsweefsel en niet op basis van biologische effecten. Het appèl geeft aan de artsen verontrust zijn omdat de Gezondheidsraad een tweeslachtig advies hanteert omdat zij de biologische effecten niet ontkent en nader onderzoek adviseert omdat het onbekend is wat de gevolgen op lange termijn deze biologische effecten kunnen zijn.

Ook het Europese Parlement (EP) maakt zich zorgen over de gezondheidsrisico’s van draadloze apparatuur en zendmasten. Het Europarlement ondersteunt een door de Belgische Europarlementariër Frédérique Ries al in 2009 opgestelde motie, zie het persbericht nr. 20090401IPR53233 van 4 juni 2009, zie bijlage 2. Hier blijkt onder andere uit dat het plaatsen van zendantennes, zendmasten en hoogspanningstracées beter uit onderhandeld zou moeten worden tussen de verschillende belangengroepen, zoals de industrie, de overheid en organisaties van bewoners met het doel gezondheidsrisico’s en juridische procedures te minimaliseren. Met als waarborging dat de blootstelling van mensen aan elektromagnetische straling wordt gereduceerd. Uit het persbericht blijkt ook dat volgens een gepubliceerde Eurobarometer ‘de meerderheid van de inwoners niet het gevoel heeft dat publieke autoriteiten hen adequaat informeren over maatregelen die hen beschermen tegen elektromagnetische straling’.

Een andere belangrijke publicatie is het ‘EU-Appeal-5G’, zie bijlage 3. Dit is een publicatie van een groep van wel 200 vooraanstaande wetenschappers, die zich onlangs gericht hebben tot het bestuur en alle leden van de EU. De wetenschappers waarschuwen voor de potentiële gezondheidseffecten van 5G, bovenop de 2G, 3G, 4G, wifi-netwerken etc. Ze refereren aan het feit dat ”numerous recent scientific publications have shown that EMF affects living organisms at levels well below most international and national guidelines”. Effecten zijn onder meer een verhoogd risico op kanker, cellulaire stress, toename van schadelijke vrije radicalen, genetische schade, structurele en functionele veranderingen in het voortplantingssysteem, leer- en geheugenproblemen, neurologische stoornissen en negatieve effecten op het algemene welzijn van de mens. Schade gaat veel verder dan het menselijk ras, aangezien er steeds meer aanwijzingen zijn voor schadelijke gevolgen voor zowel planten als dieren. De 200 wetenschappers wijzen expliciet op het Voorzorgsprincipe van de UNESCO, geadopteerd door de EU in 2005: ‘Wanneer menselijke activiteiten mogelijk leiden tot moreel onaanvaardbare schade die wetenschappelijk plausibel maar onzeker is, dan moeten acties worden genomen om die schade te vermijden of verminderen’.

Nog recenter is de EMF call , dat op 26 november 2018 ondertekend was door 164 wetenschappers en artsen, samen met 95 niet-gouvernementele organisaties. Zij roepen op om nieuwe medische richtlijnen te ontwikkelen, die de stand van de medische wetenschap weergeven en echt beschermend zijn. Ze moeten ook worden ontwikkeld zonder enige invloed van de industrie. De EMF Call dringt er ook bij alle regeringen, de VN en de WHO op aan om de ICNIRP-richtlijnen, die op 11 juli 2018 als ontwerp zijn uitgevaardigd, niet te aanvaarden. De richtlijnen van de ICNIRP vormen een ernstig risico voor de menselijke gezondheid en het milieu. Zij maken schadelijke blootstelling aan de wereldbevolking mogelijk, ook aan de meest kwetsbaren. Ze zijn niet beschermend. Zij vormen geen objectieve evaluatie van de beschikbare wetenschappelijke gegevens over de effecten van deze vorm van straling.

De ICNIRP-richtlijnen waarop de Gezondheidsraad zich baseert dateren uit 1998 en zijn al vanaf het moment van vaststelling omstreden. Deze richtlijnen houden geen rekening met de biologische en neurologische effecten. Daarnaast zijn de richtlijnen gebaseerd op de opwarmingseffecten in zes minuten. Maar in het dagelijks leven worden wij 24 uur per dag 7 dagen per week blootgesteld aan straling van vele verschillende bronnen tegelijk. Interferentie? Cumulatie? Niet meegenomen bij het opstellen van de richtlijnen. Wel is bij het vaststellen van de richtlijnen ‘rekening gehouden’ met meer kwetsbare groepen, zoals kinderen, zieken en ouderen door een veiligheidsfactor van 50 op te nemen. Maar hoeveel waarde heeft deze ‘veiligheidsfactor’ als je alleen uitgaat van thermische effecten en niet van biologische/gezondheidseffecten? En hoe alarmerend is het dat die factor 50 al bijna wordt overschreden door de enorme hoeveelheid aan wireless toepassingen waarmee we nu vele malen langer dan 6 minuten belast worden? In het artikel ‘Planetary electromagnetic pollution: it is time to assess its impact’ (gepubliceerd in The Lancet, december 2018) staat een indrukwekkende grafiek waaruit blijkt dat de hoeveelheid radiofrequente straling binnen 20 jaar exponentieel is gestegen van extreem laag tot bijna de door het ICNIRP gestelde grenswaarde…..
In de huidige leefsituatie ervaren al vele mensen ernstige gezondheidsklachten door de toenemende hoeveelheid straling. En dan is 5G nog niet eens uitgerold.

In het artikel ‘Bellen schaadt cellen’ (in de Groene Amsterdammer, 17 januari 2019) staat dat in 2007 het European Environment Agency (EEA) al waarschuwde voor elektromagnetische straling op basis van het wetenschappelijk onderzoek dat toen bekend was. Gezien de ernst van de mogelijke schade, de miljoenen mensen die er aan blootgesteld waren en de kwetsbaarheid van vooral kinderen vond het EEA het gerechtvaardigd om een vroege waarschuwing rond die radiofrequente straling te lanceren. “Het voorzorgsbeginsel is niet voor de wetenschappers in het leven geroepen, maar voor de beleidsmakers. In de fase van risicoanalyse vragen zij advies aan wetenschappers. Maar vaak houden ze daarna die wetenschappelijke bril op en stellen ze niet de vraag die ze zich als beleidsmakers moeten stellen, namelijk: wat doen we met die vroege aanwijzingen van mogelijke schade en zijn ze ernstig genoeg om voorzorgen te nemen?” En verderop in het artikel: “Sinds die eerste waarschuwingen zijn de wetenschappelijke aanwijzingen voor de schadelijkheid van radiofrequente straling alleen maar toegenomen. Een groep Australische stralingswetenschappers genaamd Orsaa heeft een databank aangelegd met alle peer reviewd studies over straling. Van de 2266 publicaties vond men in 68 procent van de gevallen ‘significante biologische of gezondheidseffecten’.”

Kortom, er is, in tegenstelling tot wat de Rechtbank Midden-Nederland in haar uitspraak van <datum> stelt, heel veel objectieve informatie beschikbaar die leidt tot twijfel aan de conclusies van de Gezondheidsraad. In januari heeft Let’s Talk About Tech een brief met informatie over het 5G Space Appeal aan alle Burgemeester & Wethouders, Gemeenteraadsleden en Kamerleden van Nederland gestuurd. U heeft hierin kunnen lezen hoe het komt dat u zo slecht geïnformeerd wordt over de gezondheidseffecten van straling via de geëigende kanalen (overheidsinstanties, media). Ook bent u geattendeerd op alle wetenschappelijke informatie waarmee het 5G Space Appeal wordt onderbouwd. Ja, u leest het goed, nog een appèl! In dit appèl waarschuwen duizenden wetenschappers, artsen, ingenieurs, (tech-) professionals en milieu-organisaties voor ernstige, permanente schade voor de mens en alle ecosystemen door de uitrol van 5G. Zij geven aan dat onmiddellijke maatregelen nodig zijn om de mensheid en het milieu te beschermen en roepen via dit appèl de VN, WHO, EU, Raad van Europa en regeringen van alle landen op om de uitrol van 5G op aarde en in de ruimte te stoppen. Het appèl is inmiddels door meer dan 40.000 personen en organisaties ondertekend.

Het is geen rooskleurig beeld wat u krijgt als u zich in de materie verdiept. Is al die wireless technologie wel vooruitgang? Of creëren de partijen die er geld, heel veel geld (vele miljarden meer dan dat de Tabaksindustrie en de Olieindustrie ooit verdiend hebben) vooral de illusie van vooruitgang? Hoe veilig, hoe duurzaam en hoe humaan is die digitale technologie eigenlijk? Worden wijzelf, onze kinderen en de daarop volgende generaties wel goed genoeg beschermd? Op deze laatste vraag kunt u volgens mij niet met goed fatsoen ‘ja’ antwoorden.

Ik begrijp dat informatie die in strijd is met de gewenste gedachte dat draadloze technologie veilig is tot op heden sterk onderbelicht blijft. Om deze reden blijf ik juist de aandacht vestigen op informatie waar je als burger recht op hebt en die je als politicus en beleidsmaker nodig hebt om goed onderbouwde verantwoorde keuzes te kunnen maken. Naast de al eerder genoemde bijlagen zit in bijlage 4 informatie over de resolutie van het Europese Parlement d.d. 2 april 2009 over de gezondheidsrisico’s in verband met elektromagnetische straling. En bijlage 5 is het document ‘Gemeenten, gezondheid, zendmasten’. Hierin wordt o.a. ingegaan op de rolverdeling tussen verschillende overheidsinstanties, de verplichtingen en mogelijkheden die een gemeente heeft op basis van de Wet Publieke Gezondheid en de Wet Milieubeheer. Ook worden relevante punten uit resoluties, rapporten en publicaties van instanties, die verantwoordelijk zijn voor het adviseren over en/of opstellen van richtlijnen op het vlak van elektromagnetische velden en straling, belicht. Hier alvast een paar belangrijke delen uitgelicht:

In het rapport ‘Meewegen van de gezondheid in het omgevingsbeleid’ van juli 2016 “concludeert de Gezondheidsraad dat bij milieufactoren vaak juist beneden de normen gezondheidsschade kan optreden en dat het huidige beleid erop gericht is de wettelijke milieunormen niet te overschrijden bij milieufactoren, maar dat deze normen echter niet alleen gebaseerd zijn op gezondheidseffecten, maar ook op economische overwegingen. De vraag of men blindelings kan vertrouwen op de blootstellinglimieten lijkt dus ontkennend te kunnen beantwoord. Zoals professor Paolo Vecchia (voorzitter van de ICNIRP van 2004 tot 2012) in 2008 zei over de blootstellingsrichtlijnen: “What they are not”: “They are not mandatory prescriptions for safety”, “They are not the’ ‘last word’ on the issue”, and “They are not defensive walls for industry or others””
“Dat bewoners betrokken moeten worden bij de plaatsing van een antenne-installatie in hun woon- en werkomgeving vind ook de Gezondheidsraad, zodat problemen voorkomen kunnen worden. En ook stelt de Gezondheidsraad dat klachten altijd serieus genomen moeten worden.
Gemeenten zijn ook niet verplicht mee te werken aan de plaatsing van antennes. “Een eventuele verplichting voor gemeenten om mee te werken aan de plaatsing van zendinstallaties, c.q. de uitvoering van de verleende licenties, is niet opgenomen in de Telecommunicatiewet. Sterker nog, de wet respecteert de gemeentelijke autonomie volledig (..).
Gemeenten worden dus van verschillende kanten opgeroepen om zelf beleid te voeren – met oog voor de betrokken burgers - en maatregelen te nemen om te komen tot een verantwoorde locatiekeuze en dit in overleg met verschillende partijen. Daarbij heeft de gemeente zelf autonomie om mee te werken.”
Wereldwijd zie je steeds meer overheden het voorzorgsprincipe omarmen. Dit blijkt o.a. uit de actuele ‘Compilatie met informatie over maatregelen en adviezen van internationale organisaties en overheden over toepassing van elektromagnetische straling van mobieltjes, snoerloze (DECT) telefoons en Wifi (met hyperlinks naar informatieve en originele publicaties)’ . Daar waar voorlichting en maatregelen achterblijven worden rechtszaken en politieke debatten gevoerd om betere bescherming van burgers voor elkaar te krijgen. Recentelijk is in Denemarken het standpunt van de Deense Gezondheidsraad, die gelijk is aan het standpunt van de Nederlandse Gezondheidsraad, ter discussie gesteld in een ‘hearing’ voor een gezondheidscommissie van het Deens Parlement. De presentaties van wetenschappers Lennart Hardell en Olle Johansson tijdens deze hearing op 18 april 2018 geven een goede weergave van de ontwikkelingen in de loop der tijd en de stand van zaken nu.

Daarnaast staan er steeds meer politici, artsen en wetenschappers op en betogen zij in hoorzittingen, op congressen etc dat de straling van draadloze technologie schadelijk is voor de gezondheid en ons eco-systeem en dat verdere uitrol onverantwoord is. Graag wijs ik ter verdere onderbouwing van mijn bezwaar op de bevlogen toespraken en presentaties (ook die van Hardell en Johansson voor de gezondheidscommissie van het Deense Parlement), die op de pagina Wetenschap van Let’s Talk About Tech (een organisatie die zich hard maakt voor veilige, humane en duurzame technologie) staan.

Eén van de toespraken is van Sharon Goldberg, een arts (o.a. interne geneeskunde en integratieve geneeskunde) met specifieke kennis van dieet, levensstijl en milieuveranderingen in relatie tot complexe chronische ziekte. Dr. Goldberg heeft klinische expertise op het gebied van milieu-intolerantie, waaronder microgolfziekte (elektro-gevoeligheid). Zij begint haar betoog met:

“Wireless radiation has biological effects. Period. This is no longer a subject for debate when you look at PubMed and the peer-review literature. These effects are seen in all life forms; plants, animals, insects, microbes. In humans we have clear evidence of cancer now; there is no question. We have evidence of DNA damage, cardiomyopathy, which is the precursor of congestive heart failure, neuropsychiatric effects.”….

Zij betoogt dat de wetenschappelijke literatuur een duidelijke relatie laat zien tussen de blootstelling aan elektromagnetische velden en de huidige epidemieën aan kanker, diabetes, achteruitgang van de mentale gezondheid en hartfalen.
Ter verduidelijking: PubMed is een via het internet doorzoekbare internationale bibliotheek/databank met vrijwel alle medisch belangrijke publicaties van de laatste tientallen jaren.

Effecten van de straling van zendmasten op gezondheid
Op welke wijze de belangen van mijn gezin en ik geschaad worden door de plaatsing van de antenne-installatie aan de <weg/locatie>, op zo’n 250 meter afstand van ons huis, heb ik in eerdere bezwaarprocedure uitééngezet en de Commissie voor de bezwaarschriften heeft erkend dat de straling van de mast aan de <weg/locatie> schadelijk is voor mij: “De overweging dat de belangen van derden niet geschaad worden behoeft volgens de Commissie aanpassing bij de beslissing op bezwaar nu mevrouw D.B. heeft aangegeven – en de commissie betwijfelt dit niet- dat zij sinds de plaatsing van de tijdelijke mast duidelijk meer gezondheidsklachten ondervindt omdat zij -in tegenstelling tot de meeste mensen- zeer gevoelig is voor straling.”

Ten aanzien van de schadelijkheid van de antenne-installatie voor andere omwonenden nog het volgende. Vòòr 2009 heeft de Stichting advisering Bestuursrechtspraak voor Milieu en Ruimtelijke Ordening in een deskundigenbericht gezet: “wat betreft de lange termijn wordt in de onderzoeken geconcludeerd dat er geen aanwijzingen zijn dat radiofrequente elektromagnetische velden kanker of andere lange termijn effecten kunnen veroorzaken”. Dit bericht wordt in veel in jurisprudentie aangehaald, net als de het rapport ‘Elektromagnetische Velden Jaarbericht 2008’ waarin staat dat “er geen aanwijzingen zijn dat blootstelling aan radiofrequente velden in de woonomgeving leidt tot gezondheidsproblemen”.
De beweringen dat er geen aanwijzingen zijn dat er de straling van radiofrequente velden op lange termijn effecten hebben zijn inmiddels achterhaald: er zijn vele wetenschappelijke onderzoeken en meta-analyses die de gezondheidseffecten van de straling van zendmasten aantonen. Zo blijkt dat mensen die binnen een straal van 500 meter van een mast wonen significant meer gezondheidsklachten krijgen dan mensen die er verder vanaf wonen. O.a. het ‘Overzicht studies Cell tower and antennas- how close is too close’ , het ‘Report on Cell Tower Radiation’ en de ‘Bloemlezing toonaangevende wetenschappelijke publicaties van antenne-installaties’ (bijlage 6) laten hoe desastreus de straling van zendmasten is voor zowel de mens als ons eco-systeem. Voor nog meer studies over de gezondheidseffecten van de straling van zendmasten kunt u ook nog deze lijst met studies raadplegen: www.stopumts.nl/doc.php/Onderzoeken/609/alle_epidemiologische_onderzoeken_naar_de_gezondheidseffecten_van_zendmasten

Site-sharing en alternatieve locaties
Inmiddels heeft Telecomprovider meer dan twee jaar de tijd gehad om een alternatieve locatie te vinden en is “onvoldoende tijd om een permanente vervangende locatie te vinden” geen legitieme reden meer voor het toestaan van de antenne-installatie aan de <weg/locatie>. Bovendien heb ik geen enkel document gezien dat aantoont dat de andere teelcomprovider niet het antenne-opstelpunt op het bedrijventerrein <naam> kan delen. Uit wetstechnische informatie blijkt het volgende:
“In de Telecommunicatiewet is de verplichting tot het delen van antenne-opstelpunten geregeld. Het delen van antenne-opstelpunten wordt site-sharing genoemd. Wil een operator een antenne plaatsen op/aan een bouwwerk dat eigendom is van een van de andere operators, dan moet er onderling op technisch, constructief, financieel en juridisch gebied afstemming gezocht worden. Meestal gaat het bij site-sharing om een antennemast die door de ene operator is gebouwd en waar een andere operator zijn installatie in hangt.
Bij site-sharing zijn mobiele operators in principe verplicht te voldoen aan verzoeken van andere operators tot het medegebruik van antenne-opstelpunten. De eigenaar van het desbetreffende bouwwerk kan het medegebruik in het algemeen alleen weigeren wanneer het op technische bezwaren stuit, zoals storing van de gebruikte frequenties, te weinig beschikbare ruimte of te kort aan draagkracht van de installatie.

De verplichting tot site-sharing is opgenomen in artikel 3.11 lid 1 van de Telecommunicatiewet”
(http://decentrale.regelgeving.overheid.nl/cvdr/XHTMLoutput/Actueel/Berkelland/251692.html)

Ook laten de door Telecomprovider aangeleverde stukken niet zien dat er onvoldoende dekking zou zijn zonder een extra antenne-installatie aan de <weg>. Sinds Telecomprovider halverwege 2017 zenders aan de <weg> heeft geïnstalleerd (via site-sharing!) is het zeer goed mogelijk dat met deze extra zenders en de zenders aan de aan de <weg>, de <weg> en de <weg> de dekking en capaciteit al gegarandeerd zijn/kunnen worden. Als burger mis ik de documenten en de kennis om te kunnen onderbouwen of te kunnen controleren dat er wel degelijk goede dekking op een andere manier mogelijk is. De gemeente heeft zelf de plicht te onderzoeken welke alternatieven er zijn waarmee een gelijkwaardig resultaat kan worden behaald. Zie ook de recente rechtspraak, ECLI:NL:RBOBR:2017:4639, over alternatieven voor een zendmast bij het afwijken van eigen gemeentelijk Antenne beleid. Hieruit blijkt dat het Telecombedrijf dan wel de vergunninghouder (gemeente) zelf conform Art. 7:11 van de Awb moeten onderzoeken en voldoende moeten motiveren of er alternatieven zijn waarmee een gelijkwaardig resultaat kan worden bereikt met aanmerkelijk minder bezwaren. “De rechtbank neemt hierbij in aanmerking dat de verweerder afwijkt van zijn gemeentelijke Antennebeleid ten behoeve van de vergunde locatie. Bovendien beschikken eisers niet over de dekkingsgegevens van de klanten van vergunninghoudster en krijgen zij dit nimmer onderbouwd.”

Verder verbaast het mij dat Telecomprovider in no-time, en zonder dat de vergunning verleend is, in staat is een antenne-installatie aan de <weg/locatie> te plaatsen en dat een andere tijdelijke locatie niet eens wordt overwogen. De tijdelijke antenne-installatie kan in één dag verplaatst worden naar bijvoorbeeld het braakliggend terrein op het bedrijventerrein of naar een locatie verderop aan het spoor, vlakbij het bedrijventerrein Noord.

Ter afsluiting
Al met al getuigt uw werkwijze en besluit op z’n vriendelijkst gezegd van moedwillige onwetendheid en onkunde. De tijd zal het leren, maar mogelijk kunnen we te zijner tijd van ernstige nalatigheid van uw kant spreken. Ik hoop van harte dat de gezondheidseffecten van de straling van antenne-installaties meevallen, dat slechts een enkeling ziek wordt of dood neervalt als gevolg van de straling van zendmasten. Echter, de stand van de wetenschap en het steeds zichtbaarder worden van allerlei belangenverstrengelingen tussen industrie en overheid (ook helder uitééngezet in het al eerder genoemde artikel ‘Bellen schaadt cellen’ in de Groene Amsterdammer ) doen mij, en vele anderen met gezond verstand en toegang tot eerlijke informatie, beseffen dat de toepassing van het voorzorgsprincipe urgent en noodzakelijk is.

De toepassing van dit principe dient naar mijn mening in deze situatie in te houden dat:

1. Primair, de antenne-installatie aan de <weg/locatie> per direct buiten werking wordt gesteld en verwijderd;
2. Subsidiair, de plaatsing alleen bij aantoonbare noodzaak voor voldoende bereikbaarheid wordt verlegd naar een locatie op minimaal 500 meter van woningbouw, scholen en andere kwetsbare instellingen. Daarbij moet aantoonbaar voldaan worden aan het ALARA-principe.

Op grond van het voorgaande verzoek ik u de vergunning in te trekken en z.s.m. een proces van lokale democratie op te starten om te komen tot oplossing die zowel vanuit de bereikbaarheidsgedachte als vanuit de gezondheidsgedachte slim is.

Hoogachtend,

<naam>
<adres>
<Postcode en plaats>
<mailadres>

BIJLAGEN (in 1 pdf)
1. Medisch Appèl Stralingsrisico’s
2. Persbericht EU “Avoiding potential risks of electromagnetic fields”
3. EU-Appeal-5G
4 Info: Resolutie EP over gezondheidsrisico’s
5. Basisinfo Gemeenten, gezondheid en zendmasten
6. Bloemlezing toonaangevende (wetenschappelijke) publicaties

A.d.B.

Voor alle duidelijkheid, bovenstaande is niet door een advocaat opgesteld, dus juridisch gezien zal er nog wel wat te verbeteren zijn.

Zie ook:
stralingsbewust.info/voorbeeld-brieven-posters-en-flyers/ .



Lees verder in de categorie Juridische Informatie | Terug naar homepage | Lees de introductie