Michiel Haas geïnterviewd over EMV

Bron: michielhaas.nl/michiel-haas-geinterviewd-over-emv/ .
19 mei 2013

Onlangs werd ik geïnterviewd door freelance journaliste Jeannine Julen over elektromagnetische velden en de mogelijke schadelijkheid ervan. Het artikel zal gepubliceerd worden op de website www.erasmusjournalisten.nl. De inhoud leek me voldoende interessant om het geheel op te nemen in mijn versie. Jeannine zal, omdat ze ook anderen interviewde, er zeker een ander verhaal van maken.

Vraag: Wat gebeurt er met het menselijk lichaam als het elektromagnetische stralingen absorbeert? (gaan we dan trillen?)

Michiel Haas De mens is een elektromagnetisch wezen en geen zak gevuld met een zoutoplossing. Dat is een belangrijke constatering omdat alle normen gebaseerd zijn op opwarming van het lichaam, dat in dat kader wordt voorgesteld door een zak water met zout en die mag niet meer dan 1 graad opwarmen, anders overschrijden we de normen. Maar uitgaande van het mensbeeld als elektromagnetisch wezen, ziet het er anders uit. Elk onderdeel in ons lichaam, elk atoom of molecuul, elk weefsel en orgaan en alles wat daarvan gemaakt is, krijgt zijn vorm en functioneert op basis van submicroscopische elektromagnetische interacties. Daarbij wordt binnen in elk levend organisme, van mens, dier of plant, een scala aan subtiele elektromagnetische stralingen gebruikt om energie te verplaatsen en om informatie over te brengen. Zo wordt informatie uit een stukje DNA bijvoorbeeld elektromagnetisch overgezonden naar de plaats waar eiwitten worden aangemaakt, een fractie van een millimeter verderop in de cel. Op basis van deze informatie, het bouwplan, worden de afzonderlijke eiwitmoleculen atoom voor atoom opgebouwd, exact volgens de aangegeven specificaties. Toeval speelt daarbij geen enkele rol. Precisie, snelheid en doelgerichtheid zijn bij dit wonderbaarlijke proces de kernwoorden. Cellen herkennen elkaar en andere moleculen via de eigen elektromagnetische frequenties, zoals deze door henzelf worden uitgezonden en ontvangen. En dat alles gebeurt met de snelheid van het licht. Zo herkennen de cellen ook lichaamsvreemd weefsel, wat kan leiden tot afstotingsverschijnselen. Membranen herkennen de al of niet door te laten moleculen op dezelfde manier, via de uitgezonden frequenties. Het feitelijke doorlaten of tegenhouden gebeurt door middel van elektrische aantrekking en afstoting. Zenuwen geven elektrische signalen door. Hormonen zenden hun specifieke frequenties uit, zodat onze cellen weten wat er moet gebeuren. Elektrostress stoort dit elektromagnetisch veld, het grijpt in op de elektromagnetische en biologische processen van het menselijke lichaam.

Zonder elektrische spanning is er geen leven. Ieder van onze vele miljarden cellen verwerken meer dan 100.000 biofysikalische functies per seconde. De zenuwcellen van onze hersenen maken per seconde een biljard elektrische verbindingen. Ons zenuwstelsel bestaat uit zenuwbanen die allemaal achter elkaar gelegd meer dan 1.000 kilometer bedragen. Is het verwonderlijk dat kunstmatige elektromagnetische velden van vergelijkbare frequenties af en toe tot een verkeerd signaaltje leidt? Met soms geringe, maar soms ook ernstige gevolgen. Dat betekent stress voor lichaam en geest, waardoor de eigen herstelkracht van het lichaam wordt aangetast en ziekteverschijnselen kunnen optreden.


Door 15 minuten mobiel bellen warmen de hersenen al zichtbaar op.

Vraag: De overheid houdt de internationale blootstellingslimieten aan. Maar deze zijn vele malen hoger dan de stralingskracht van bepaalde masten. Hoe realistisch zijn de gehanteerde blootstellingslimieten?

Michiel Haas Zoals hierboven al betoogd, onze blootstellingslimieten gaan uit van opwarming als enig mogelijke effect van elektromagnetische straling. De biologische effecten die kunnen optreden worden volstrekt genegeerd. En dat zijn de belangrijkste problemen die optreden. Met andere woorden onze blootstellingslimieten zijn niet gericht op het voorkomen van biologische effecten. Daardoor kan het gebeuren dat de blootstellingslimieten een factor 100.000 te hoog zijn als we de optredende biologische effecten willen voorkomen.

Vraag: De blootstellingslimieten zijn in 1999 door de Raad van de Europese Unie aanbevolen. Dat is nog voordat wifi, draadloze telefonie en andere draadloze apparaten onderdeel uit gingen maken van ons dagelijks leven. Zijn de limieten voldoende aangepast aan de tegenwoordigheid?

Michiel Haas De limieten waren toen niet en zijn nu al helemaal niet passend voor de huidige omvang van de elektromagnetische velden overal om ons heen.

Vraag: Zouden ze aangepast moeten worden?

Michiel Haas Zoals uit bovenstaande blijkt ben ik van mening dat de limieten dringend aangepast moeten worden willen ze de bevolking kunnen beschermen en dat moet het doel van limieten zijn. In Oostenrijk hebben de bedrijfs- en gezondheidsorganisaties een gezamenlijke publicatie uitgegeven over de bouw van zendmasten. Gezondheidsaspecten zijn daarin in acht genomen. Op grond van het voorzorgprincipe dient de stralingsbelasting van alle bronnen opgeteld minder dan 1 mW/m2 (0,6 V/m) te zijn, een factor 10.000 onder de Nederlandse limiet. In veel landen worden de limieten momenteel aangepast, Nederland loopt op dat punt absoluut uit de pas.

Vraag: Op dit moment is wetenschappelijk bewezen dat ons lichaam kan opwarmen van elektromagnetische straling. Volgens de Gezondheidsraad is het zaak dat ons lichaamstemperatuur met niet meer dan 1 graden Celsius toeneemt. Welke gezondheidsklachten kunnen ontstaan als gevolg van opwarming van ons lichaam?

Michiel Haas Onder 1 graad opwarming treden geen effecten op die schadelijk zijn. Maar opwarming van het lichaam kan dodelijk zijn. De eiwitten in ons lichaam mogen niet te veel opwarmen omdat dat schadelijk is. We weten dat bij temperaturen van 42-43 graden dit dodelijk kan zijn voor de mens, daarom moet bij hevige koorts het lichaam gekoeld worden.

Vraag: Vooralsnog is er nog geen wetenschappelijk bewijs voor de relatie tussen gezondheidsklachten die niets met de opwarming van het lichaam te maken hebben en de blootstelling aan elektromagnetische velden. wat is uw visie hierop?

Michiel Haas Groot probleem bij bewijsvoering is dat er een direct verband moet bestaan tussen oorzaak en gevolg en dat het werkingsmechanisme bekend moet zijn. Beide is momenteel nog niet gelukt bij het EMV (elektromagnetische velden) onderzoek. De beïnvloeding is veelal ook pas na langdurige blootstelling. Dat betekent dat bewijs heel lastig te leveren is. Het tegendeel dat het onschadelijk is, is evenmin te bewijzen. We zijn dus aangewezen op aanwijzingen. Er is buitengewoon veel onderzoek gedaan naar invloeden van EMV op de mens en op dieren. In veel onderzoeken worden aanwijzingen gevonden dat schadelijke effecten kunnen optreden en optreden, maar dat is nog geen bewijs. De vraag is, hoeveel aanwijzingen heb je nodig voordat je ingrijpt? Daardoor kunnen we alleen terugkijken naar andere vergelijkbare situaties in het verleden. Asbest is daar zo’n voorbeeld van. Al in begin twintiger jaren van de vorige eeuw werd er al gewaarschuwd voor de asbest problematiek. In Nederland is de eerste waarschuwing van de arbeidsinspectie in 1933 geweest. Toch heeft het tot 1995 geduurd voordat asbest verboden werd. En nog zijn er landen in de wereld waar asbest nog gewoon verkocht wordt. De relatie tussen blootstelling en ziekte openbaart zich bij asbest pas na 30 jaar. Roken is een vergelijkbaar fenomeen geweest.

Vraag: Hoe serieus moeten we de klachten nemen van mensen die elektrogevoelig zijn en ziek worden van straling van wifi, zendmasten en smartphones?

Michiel Haas Zeer serieus. Deze mensen zijn niet voor hun plezier overgevoelig geworden. En ze hebben het zwaar in deze maatschappij. Uiteraard moeten we vaststellen dat er werkelijk sprake is van elektro(over)gevoeligheid, want er zijn overal simulanten bij of mensen die klachten hebben maar waar de oorzaak niet in EMV ligt. Maar de mensen die overgevoelig reageren op blootstelling aan EMV en zodra de bron weg is, geen klachten meer hebben, zijn duidelijk slachtoffer van deze maatschappij die dit (nog) niet als een serieuze ziekte accepteert. In een aantal andere landen is inmiddels elektrohypersensitiviteit als ziekte geaccepteerd, waaronder Zwitserland, Zweden. Deze mensen kunnen veelal niet meer normaal functioneren in een werkomgeving, want waar is geen mobieltje en waar is het Wifi vrij?

Vraag: Volgens het BioInitiative Report kunnen er al bij zeer geringe straling biologische effecten optreden. Deze effecten, zoals zweten, zijn volgens het Kennisplatform Elektromagnetische Velden niet per definitie schadelijk. Wat is uw visie hierop?

Michiel Haas We moeten onderscheid maken tussen het optreden van biologische effecten als zweten en het optreden van schadelijke biologische effecten, zoals het risico op het krijgen van kanker. De schadelijkheid wordt veelal bepaald door de soort blootstelling en de duur. Slapeloosheid is op zich niet schadelijk, maar jaren lange slapeloosheid is schadelijk voor het immuunsysteem en daarmee voor het lichaam. Ik ben zeker niet van mening dat kortdurende blootstelling schadelijk is, het kan wel effecten veroorzaken als zweten, verhoogde bloeddruk en andere effecten. Maar als de effecten weer verdwijnen bij het wegnemen van de bron, is er op dat moment niets aan de hand. Het wordt anders als er een langdurige blootstelling optreedt of als er een overgevoeligheid is ontstaan, dan kunnen optredende effecten toch op den duur schadelijk worden, zoals in het voorbeeld van slapeloosheid en overgevoelige mensen kunnen daarna ook bij kortdurende blootstelling schadelijke effecten ervaren.



Vraag: Hoe beoordeelt u de houding van de overheid en de Gezondheidsraad ten opzichte van elektromagnetische velden? Wordt er voldoende ondernomen?

Michiel Haas In de Gezondheidsraad zitten geen mensen die biologisch naar de effecten kijken, het zijn medici en fysici die alleen het opwarmingseffect als mogelijk schadelijk erkennen. Zij hebben een mechanistisch wereldbeeld, waarin de mens kan worden voorgesteld als een zak met zoutwater. De Gezondheidsraad is het adviesorgaan van de Nederlandse regering, dus zolang de Gezondheidsraad geen ander standpunt inneemt, zal er niet veel veranderen.

Vraag: Heeft u enig idee hoe er om wordt gegaan met wetenschappers die zich kritisch uitlaten over de handelswijze van de overheid en de Gezondheidsraad inzake de aanpak van elektromagnetische straling? Worden die voldoende serieus genomen?

Michiel Haas Er is een formeel standpunt van de overheid, gebaseerd op een volkomen verkeerde interpretatie van verricht wetenschappelijk onderzoek (Cofam onderzoek en Zwitsers onderzoek). Een andere opstelling wordt op dit moment niet serieus genomen, doordat erkende wetenschappers in de Gezondheidsraad een tunnelvisie hebben.

Er is misschien een heel voorzichtige kentering gaande, waarin in het Kennisplatform Elektromagnetische Velden erkend wordt dat we in een interbellum zitten, waarin we niet weten of het wel of niet schadelijk is en dat het nog wel enige tijd kan duren voor daar duidelijkheid over komt. Dan is de vraag wat te doen in de tussenliggende periode? Voorlichting geven over mogelijke schadelijke effecten? Zwijgen over mogelijke schadelijke effecten? Kunnen we ons dat nog wel permitteren?

Meer weten over dit onderwerp? Lees hierover in mijn boek Elektrostress & Gezondheid.

Boek Elektrostress & Gezondheid

Michiel Haas is meer dan 35 jaar bezig met duurzaamheid, gezondheid en spiritualiteit en deelt zijn jarenlange ervaring via het web en blogs.



Lees verder in de categorie Berichten Nederland | Terug naar homepage | Lees de introductie