Geloof en EHS

Naar aanleiding van het vorige verhaal:
Berichten%20Nederland/7394/redir .
hierbij een nieuwe bijdrage

Geloof en EHS.

Opgegroeid met een religie. Het maakt even niet uit welke. Naar de kerk moeten als tiener maar liever niet. Toch heeft dit ervoor gezorgd dat je geloofd. Heeft ervoor gezorgd dat je ging nadenken en boeken ging lezen. Langzaam vorm je je eigen mening over je geloof. Ik geloof in God en in de onvoorwaardelijke liefde van God. God is liefde. Maar dan ga je reageren op de antenne- installaties op de kerktoren gemonteerd, 100 meter verderop.

De impact is langzamerhand erg groot. Nergens meer naar toe kunnen. Juist in deze moeilijke tijden heb ik het geloof zo nodig. Ik blijf geloven ondanks dat ik niet meer religieus ben. Mijn kerk heeft me in de steek gelaten en dat kan natuurlijk niet als vertegenwoordigers van God. Dan klopt er iets niet dat mijn kerk de economie voor de gezondheid laat gaan van de gelovige. Dat is geen liefde en heeft niets met God te maken. Maar mijn geloof is sterk en helpt me bij het leed van alles wat ons overkomt. Veel mensen, veel EHS’ers vinden hier steun en kracht in. Kracht om door te gaan. Kracht om mensen die het niet begrijpen, niets kwalijk te nemen. Kracht in je acceptatieproces en verwerking. Alleen…in een kerk kun je niet wezen. Al die smartphones, draadloze microfoon van de voorganger en hoeveel kerkgebouwen er GSM- en UMTS masten hebben?

Kerkdiensten op TV zijn anders. Het geeft niet het gevoel van samenzijn, samen bidden, samen zingen en samen luisteren naar de voorganger.

En dan een uitnodiging om deel te nemen aan een huiskamerviering. Zoals het vroeger ging wanneer geloof uitdragen, niet mocht. Vroeger waren het heggenbijeenkomsten, nu is het een huiskamerbijeenkomst. Anno 2013 hoort de gelovige EHS’er er niet meer bij. Niet meer samen het geloof belijden in een gebouw waar er geen rekening gehouden wordt met de elektro (over)gevoelige. Maar de EHS’ers zoeken hun eigen weg en vinden elkaar bij een huiskamerviering. Vele religies bij elkaar maar twee dingen die een heel sterk het gevoel van verbondenheid geven: geloof en EHS. De voorganger kent de problemen van de elektrogevoeligen en maakt het heel herkenbaar. Hij maakt er veel werk zodat er besloten is om p.p. elke keer vijf euro in de pot te doen. Voor de voorganger. (Ook rekening houdend met degene die dit wel willen maar niet kunnen betalen.) Van echt heinde en ver komen mensen naar Winterswijk, naar Kees en Elly Spek. Met de beperkte mogelijkheid zelfs om met de camper of caravan te overnachten.

Na een aantal huiskamervieringen mee gemaakt te hebben kan ik zeggen: het geeft me kracht! Kracht om door te gaan. Die kracht die ik zo vaak kwijt ben in de moeilijke weg die de EHS’er moet gaan. Samen voelen we die kracht. Er is meer tussen Hemel en Aarde. Ik ben dankbaar dat ik dit op deze manier mag ervaren. Het maakt alle ellende waar we ongevraagd en ongewild mee van doen hebben zeker draagbaarder. Samen sterk!

Ik vergeef het de heren van mijn ex-religie dat ze ons gezin zo hebben laten zwemmen en hebben laten vallen. Alleen omdat ze verdienen aan de masten op de kerktoren en geen rekening houden met de gelovige. Ik heb het ze kunnen vergeven. Vergeten is wat anders. Daar word ik sinds 2003 dagelijks aan herinnerd.

Naam bij de redactie bekend



Lees verder in de categorie Berichten Nederland | Terug naar homepage | Lees de introductie