Van Geel loog niet alleen over het ''Zwitserse onderzoek''. (Met citaat)

Geplaatst 12 okt. 2011, updated met opm. Stopumts 13 okt. 2011

Gerelateerde berichten:
Artikelen/1168 .

Bron: NOS 12 okt. 2011

'Van Geel loog over Otapan'.

Het met asbest vervuilde schip Otapan Het met asbest vervuilde schip Otapan ANP
Toegevoegd: woensdag 12 okt 2011, 09:19

GroenLinks beschuldigt oud-staatssecretaris Pieter van Geel van leugens. Van Geel zou in 2006 de Tweede Kamer verkeerd hebben geïnformeerd over het asbestschip Otapan. Zijn opvolger, Joop Atsma, moet zich vandaag in de Tweede Kamer verantwoorden over de gang van zaken rond het schip.

De Otapan is een met asbest vervuild schip, dat in 2006 met toestemming van een organisatie van het ministerie van VROM naar Turkije vertrok om daar gesloopt te worden. Het schip werd niet in Turkije toegelaten vanwege de grote hoeveelheid asbest. Officieel had het schip 1 ton asbest aan boord, maar dat bleek 77 ton te zijn.

Volgens Liesbeth van Tongeren, in 2006 directeur van Greenpeace, wist de toenmalige staatssecretaris Van Geel precies wat er aan de hand was. ''Er is gebeld en ge-e-maild met het ministerie zelf dat er meerdere rapporten waren, die VROM ook had en die ook aan van Geel waren gericht, waaruit bleek dat de cijfers niet klopten.''

Fouten gemaakt.
Staatssecretaris Atsma kondigde vorige week aan dat hij onderzoek laat doen naar het gedrag van ambtenaren in de Otapan-affaire. Integriteit van ambtenaren moet boven alle twijfel verheven zijn, zei Atsma.

Na onderzoek concludeerde het Openbaar Ministerie dat er ambtenaren in de fout zijn gegaan. Zo was volgens het OM vanuit de organisatie van VROM invloed uitgeoefend op het onjuist invullen van een formulier. Het OM gaat de ambtenaren niet vervolgen.

Voor het origineel zie:
nos.nl/artikel/303107-van-geel-loog-over-otapan.html .

Voor enkele reportages van de NOS over dit onderwerp zie:
www.radio1.nl/contents/39288-van-geel-loog-over-otapan .

Opm. Stopumts:
Opmerkelijk: staatssecretaris Atsma was toevallig persoonlijk op de hoogte van de ''medisch onverklaarbare'' verschrikkelijke pijn in de bovenbuik bij een van de inzenders van de ervaringsverhalen op Stopumts. Het stralingsslachtoffer werkte op een kantoor op korte afstand van een zendtoren met o.a. digitenne. De heer Atsma heeft toentertijd niets ondernomen. De Otapan brengt klaarblijkelijk meer politiek gewin dan hulp aan stralingsslachtoffers.....

Over het Zwitsers onderzoek citeren wij uit het standaardwerk ''Elektrostress & Gezondheid'' van Haas en Wever als volgt:

Het Zwitsers onderzoek en de onbelemmerde uittrol van UMTSzenders.

Op 6 juni 2006 wist staatssecretaris Van Geel een grote mediaslag te winnen door als eerste, enkele uren voor de afgesproken vrijgave van de onderzoeksresultaten, de resultaten van het Zwitserse onderzoek bekend te maken. Dit Cofam II onderzoek zou een replicatiestudie hebben moeten zijn van het opzienbarende Nederlandse Cofam I onderzoek (het hierboven beschreven TNO onderzoek).
Van Geel meldde dat de Zwitserse wetenschappers wat het welzijn betreft geen statistisch significante verschillen gevonden hadden tussen niet-blootstelling en kortstondige blootstelling aan de straling van een UMTS zender. Van Geel trok hieruit de conclusie dat UMTS volkomen veilig zou zijn, ook op lange termijn, en dat gemeentes hun verzet tegen zenders dan ook moesten staken.

Van Geel meldde niet dat de onderzoekers een heel andere conclusie hadden getrokken.
Zij stelden in een artikel over hun studie, met de titel “UMTS Base Station-like Exposure, Well-Being, and Cognitive Performance”, gepubliceerd in het blad Environmental Health Perspectives: No conclusions can be drawn regarding short-term effects of cell phone exposure or the effects of long-term base station-like exposure on human health.

Maar het kwaad was al geschied. Alle kranten en ook radio en TV namen de conclusies van Van Geel klakkeloos over. De scoop van Van Geel kan een ereplaats krijgen in alle studieboeken voor communicatieadviseurs en spindoctors. De onderzoekers stelden namelijk dat uit dit onderzoek juist geen conclusies te trekken zouden zijn over continue blootstelling aan de straling van UMTS zenders. Er was namelijk slechts onderzocht of er acute klachten optraden gedurende een blootstelling van maar 45 minuten.

Nog merkwaardiger was dat het RIVM (het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu) en de Gezondheidsraad in verdere publicaties de goede opzet en gedegenheid van het Zwitsers onderzoek bevestigden terwijl later bleek dat beide instellingen niet beschikten over het volledige verslag. Dat verslag is in tegenstelling tot het Nederlandse Cofam I onderzoek ook nooit gepubliceerd. Maar er speelden dan ook grote financiële belangen mee bij dit Zwitserse onderzoek dat voor 60% werd bekostigd door de overheid (Zwitserland en Nederland) en voor 40 % door de providers (Swisscom, Mobile, Orange und Sunrise). (Dus voor 100% door belanghebbende partijen - red. Stopumts). De financiële afwikkeling van het onderzoek werd gedaan door een aan de providers gelieerde stichting (de Forschungsstiftung Mobilkommunikation) met kantoor bij de ETH (de Eidgenossische Technische Hochschule) te Zürich.

Het Zwitsers onderzoek was ook helemaal geen replicastudie. Mogelijke effecten bij GSM werden niet onderzocht terwijl uit het verslag niet duidelijk is of er wel een echt UMTS signaal gebruikt werd. Bovendien mochten mensen met een zwakke gezondheid en kinderen en ouderen boven de 60 niet meedoen. Van de 117 proefpersonen werden er slechts 44 in het eindverslag opgenomen.

De Zwitserse Vereniging van Stralingsslachtoffers Gigaherz deed daarop een oproep aan haar leden om te melden wie meegedaan had aan het onderzoek. Vier deelnemers melden zich. Zij waren allen zo ziek geworden tijdens de proeven dat zij de verdere deelname moesten staken. Men moet concluderen dat van deze personen de resultaten niet zijn meegenomen, zij waren immers niet meer in staat om de enquêteformulieren in te vullen.

Een van de vier genoemde deelnemers, Roger Meier uit Ausserberg, deed verslag in de Regionale Zeitung Oberwallis. Hij werd tijdens de derde zitting onwel en was nauwelijks nog in staat om de test af te maken. De dagen erna had hij ernstige hoofdpijn, normaal nooit. Een andere deelnemer was de meubelmaker Armin Furrer uit Visp. Vanwege EHS was hij eerder verhuisd naar een dorp zonder zenders en daar voelde hij zich goed. Maar tijdens een van de zittingen in Zürich kreeg hij spierkrampen en een bloederige tong.

Maar het ergste feit moest nog boven water komen en wel dankzij de vasthoudendheid van het Haaksbergse juridische kantoor Bawa, dat veel rechtszaken voert namens Nederlandse stralingsslachtoffers en omwonenden van zendmasten. In de studie wordt gesproken over een statistische correctie. De Gezondheidsraad had hierover al in haar Jaarbericht 2006 milde kritiek geleverd. Maar met een beroep op de Wet Openbaarheid van Bestuur werd pas duidelijk dat maar liefst 3,7 tot 6.5 % van de deelnemers statistisch was geëlimineerd.
Door gebruik te maken van zulke statistische correcties kan men 100 deelnemers een boterham pindakaas laten eten en aantonen dat pinda-allergie niet bestaat, ook al laat een van de deelnemers daarbij het leven.

Deze zogenaamde outlierkwestie stond helemaal niet in het verslag en daarmee was het Zwitserse onderzoek in wetenschappelijk opzicht gediskwalificeerd. De hoge maatstaven die de Gezondheidsraad oplegt aan telecomkritische onderzoeken waren klaarblijkelijk niet van toepassing voor het Zwitserse onderzoek dat toch een beslissende rol heeft gespeeld in de politieke acceptatie van de UMTS uitrol en nog steeds bij de jurisprudentie daarover.

Voor het originele citaat zie pag. 69 van ''Elektrostress & Gezondheid''.

Lees verder in de categorie Berichten Nederland | Terug naar homepage | Lees de introductie