Zaandam: Artikel over electro-sensibiliteit.

Bro'': De Zaankanter 3 juni 2009

Electro-sensibiliteit
Hobbema - 3 juni

Electro-sensibiliteit vraagt snel doelmatig en humaan beleid Zaans Peil door Nico van den Broek

Mijn artikel over straling heeft een grote hoeveelheid reacties opgeleverd. Hieruit kan worden geconcludeerd dat het onderwerp onder een grote groep mensen leeft en dat er een brede bezorgdheid is voor de volksgezondheid.
Aandacht van het gemeentebestuur is hier beslist op zijn plaats. Dit onderwerp kan zeker niet worden genegeerd in een stad die meer dan vele andere te maken heeft met milieuproblemen die ook niet of nauwelijks worden opgelost. In de discussies daaromheen krijg ik ook niet het gevoel dat het de aandacht heeft die het verdient.
(....)
terug naar de straling. De volgende mail ontving ik van Marjan Luiken.
Beste Nico,
Ook ik maak mij ernstig zorgen om de gevolgen van m.n. hoogspanningsmasten/kabels voor de gezondheid. Ik woon op korte afstand (< 100m) van hoogspanningsmasten. De spanning van deze masten is vorig jaar, zonder aankondiging, verhoogd van 150 KV naar 380 KV; dus meer dan verdubbeld! Onze huizen zijn niet opgeschoven, dus het Electro-Magnetisch veld is verhoogd zonder ons daarvan op de hoogte te stellen, laat staan dat er een inspraakprocedure o.i.d. is geweest. Dit kan en mag toch niet zomaar gebeuren! Maar het gebeurt wel! Er is nu bewijs voor toename van leukemie bij kinderen en Alzheimer bij volwassenen a.g.v. wonen in de nabijheid van hoogspanningsmasten, en het verhogen van de spanning wordt stil gezwegen...
Wij merkten dat de spanning verhoogd was, omdat de kabels bij vochtig weer enorm ''knetteren''. Ik ben natuurlijk niet de enige die hiervan last heeft en zich afvraagt wat de gevolgen voor onze gezondheid is. In mijn wijk staan vele huizen in de directe nabijheid van hoogspanningsmasten - en kabels. En in heel Zaanstad gaat het om enorme aantallen huizen. Ik ben dan ook zeer benieuwd naar het onderzoek naar de veldsterkte van de hoogspannningskabels, zoals gevraagd is door de gemeente Oostzaan . De vraag is of de gemeente Zaanstad daaraan wil meewerken. Ik vind dat ze daartoe verplicht zijn ( grondwet: bescherming gezondheid ) en hoop dat het onderzoek eindelijk duidelijkheid kan verschaffen. Nergens is namelijk terug te vinden op welke afstand men van hoogspanningsmasten mag wonen en wat de gevolgen zijn als de spanning verhoogd wordt. De spanning neem namelijk quadratisch met de afstand af, maar als de spanning meer dan verdubbeld is, is het Electro-Magnetisch ook verdubbeld!! Vele vragen en geen antwoorden. Ik hoop dat veel mensen van zich laten horen tegen deze dictatuur van overheid en gemeente!
Met vriendelijke groet, Marjan Luiken.

Ik heb ook een aanvullende brief ontvangen van mevrouw Maria van Tongeren uit Krommenie die mij een paar weken geleden attent maakte op het onderwerp. Zij schrijft:
'U ziet dat niemand verantwoordelijkheid neemt voor slachtoffers. Iedereen verwijst naar de Gezondheidsraad (G.R.). Deze G.R hanteert verkeerde normen. Er zitten twee leden in met belangenverstrengeling (zie www.stop umts.nl en www.stralingsarm.nederland.nl). Geld is de oorzaak dat men ons opoffert aan de economie. De VOC-mentaliteit draait op volle toeren. De oplossingen van de werkgroep electro-allergie kan ik niet betalen. Een meting is al € 350 en dan begint het pas. We zullen net als al in Zweden het geval is, erkend moeten worden als ''electro-gehandicapt'' en als zodanig geholpen moeten worden. Er zijn al slachtoffers erkend die zich uit wanhoop opgehangen hebben. Degenen die aan de bel trekken zoals bij de gemeente Zaanstad worden niet vermeld in gemeentelijke documenten(reader) of genoemd in vergaderingen. Men negeert hen. Hun informatie moet onder de pet worden gehouden. Maar de scheuren in het bolwerk worden groter. Om te overleven moeten we ons wel weer eens laten horen. Ik wil gewoon leven,' aldus mevrouw Van Tongeren, die door de gemeente Zaanstad is doorverwezen naar het ministerie van VROM in verband met klachten van electro-sensibiliteit. Dat is een bijzonder vervelend verschijnsel.

Ik lees hier over in een brief die ik ook naar aanleiding van mijn artikel heb ontvangen. Daarin staat het volgende. 'Na plaatsing van 8 zendmasten schuin tegenover mijn woning in Amsterdam werd ik een half jaar later in augustus 2003 electro-sensibel. Ik woonde al dertig jaar in de woning en had nog nooit ergens last van gehad. Maar in 2003 werd ik een lopende antenne, kreeg vreselijke hart- en buikkloppingen, oorsuizingen, druk op mijn hoofd, zenuwpijnen en trillingen in mijn hele lijf. Ik wit niet meer waar ik het zoeken moest, kon slecht tegen de witte TL-verlichting in gebouwen en op straat en 's-ochtends werd ik om 6 uur met een knal voor mijn kop wakker(ik weet nu dat de wekkerradio van mijn benedenburen daar debet aan was)Zenuwpijnen kreeg ik van wasmachines, hart- buikkloppingen van DECT-telefoons, zenuwvibraties van spaarlampen en audioapparatuur, vreselijke zenuwpijnen van draadloze computers. De GGD had nooit ergens van gehoord. De hartspecialist kon niets vinden, ik vluchtte regelmatig de straat op, ook 's-nachts. Uit wanhoop schreef ik burgemeester Cohen. Ik moest verhuizen, had gen geld, viel buiten de regels. Cohen kon mij niet helpen. Voor geld moet ik maar naar de postcodeloterij of naar de kerken gaan. Wat zendmasten betreft, kon Cohen als staatssecretaris met de andere ministers al niets doen. Ik ben uit wanhoop gaan verhuizen naar Zaanstad. Ik dacht de omgeving daar goed gescreend te hebben, maar er bleken zendmasten in een kerktoren verborgen te zitten op 180 meter van mijn woning. De buren namen drie DECT-telefoons en de andere buren twee. Ook hier kan ik niet wonen. In mijn bed kan ik niet slapen. Soms slaap ik op straat. Meestal ben ik weg. Ik logeer bij vrienden of mijn zus. Maar ook bij haar is het nu na de verdere uitrol van de zendmasten en de toename van DECT-telefoons niet meer uit te houden. Bijna alle huizen in Amsterdam (die ik gemeten heb) worden behoorlijk bestraald door DECT-telefoons, wifi, UMTS. Ik ben een electrovluchteling, krijg nergens hulp. Ministeries dekken zich in en nemen geen verantwoordelijkheid. De heer Balkenende poeiert me af met een geldverslindend kennisbureau. Woningcorporaties laten je creperen. Ziekenfondsen geven geen vergoeding. De gezondheidsraad hanteert verkeerde normen. Slachtoffers worden genegeerd. Wie neemt de verantwoordelijkheid op zich? Ik hou dit niet lang meer uit. Electro-sensibel zijn, betekent in deze maatschappij gemarteld worden.' Schrijver van deze brief is met naam en adres bij de redactie bekend.

Ik kan me voorstellen dat deze ontboezeming extreem overkomt. Ik ben echter meer dergelijke voorbeelden tegengekomen bij de bestudering van dit onderwerp. Het is voor mij wel duidelijk. Deze zaken moeten zorgvuldig en tot de bodem worden uitgezocht. Kinderen moeten hier tegen beschermd worden en voor slachtoffers moeten oplossingen gevonden worden. Ik denk dat ook hier het uitgangspunt ''de vervuiler betaalt'' gehanteerd moet worden. Verder moet onze overheid in haar besluitvorming de volksgezondheid een belangrijkere plaats geven.

Voor het origineel zie:
www.echo.nl/zk-za/buurt/lees/877109/electro.sensibiliteit/ .



Lees verder in de categorie Berichten Nederland | Terug naar homepage | Lees de introductie