Kindervraagstuk van de NRC: Mobieltje in de braadpan. (Upd +ext: De oplossing van Dr Zeepaard))

Eerst het op 29 febr gepubliceerde vraagstuk, vervolgens de tip van Stopumts en daaronder de oplossing van Dr. Zeepaard.

Bron: NRC 28 februari 2009

Auteur: Margriet van der Heijden

Mobieltje in de braadpan

Bij de post vond Dr. Zeepaard deze week een heel goed raadsel. Over een mobieltje, en hoe je dat zomaar onbereikbaar kan maken. Han Bloem stuurde het op. Het gaat zo:

Hoe kan je een mobieltje dat aanstaat, het beste verbergen voor binnenkomende gesprekken? Door het:

1. in een pan van roestvrij staal te verstoppen (met het deksel erop).
2. in aluminiumfolie te wikkelen.
3. in een zware gietijzeren braadpan met deksel te leggen.

Weet jij de oplossing?
Stuur die dan naar Dr. Zeepaard, NRC Handelsblad, Postbus 8987, 3009 TH Rotterdam.
Of mail naar: zeepaard@nrc.nl Onder de goede inzenders verloot Dr. Zeepaard een prijs.

TIP
Je kunt de oplossing vinden (horen) door met een andere telefoon naar het verborgen mobieltje te bellen.

Voor het origineel zie: weblogs3.nrc.nl/kleine_wetenschap/

---------------

Tip van Stopumts:

Jaren geleden testte een van de medewerkers van Stopumts eens de ontvangst van mobiele telefonie in een stalen schip: prima ontvangst.
Onder in de machinekamer van dat stalen schip: nog steeds prima ontvangst.
In de bunkertank onderin de machinekamer van dat schip: idem
Met het tankdeksel op een kiertje: geen probleem.
Met de bouten van de tankdeksel stevig aangedraaid: eindelijk geen ontvangst.
Inderdaad is de mobiele telefoon een wonder van techniek en functioneert zij ook op een fractie van de toegestane emissienormen!

----------------------------------

Nu de oplossing volgens Dr. Zeepaard:

Bron: NRC 14 maart 2009

Auteur: Margriet van der Heijden

De pan van Faraday

Twee weken geleden zette Dr. Zeepaard een raadsel in de krant. Hoe kun je een mobieltje dat gewoon aanstaat toch onbereikbaar maken? Zodat het niet rinkelt wanneer je er met een andere telefoon naartoe belt?

Voor het antwoord kon je kiezen uit:
A) het mobieltje in een roestvrijstalen pan leggen met het deksel erop.
B) Het in een gietijzeren braadpan leggen.
C) Het in aluminiumfolie wikkelen.

Waarom juist die dingen? En niet bijvoorbeeld:
A) het in papier rollen,
B) in een bloempot leggen
C) in een schoenendoos?

Dan moet je een beetje begrijpen hoe een mobieltje werkt. En hoe het signalen verstuurt naar andere telefoons.

Mobieltjes ‘praten’ met elkaar door lichtgolven over te sturen. Niet de lichtgolven die jij en ik met onze ogen zien, maar onzichtbare lichtgolven. Met een moeilijke naam: ‘elektromagnetische golven’.

Een groepje van die golven is als een verzameling pakketjes. En in die pakketjes kun je informatie verstoppen. Zoals de woorden die je in de mobiel inspreekt, maar dan in codetaal verpakt. Omdat lichtgolven snel als het licht gaan, kunnen die ingepakte woorden vliegensvlug naar andere mobieltjes reizen.

Behalve natuurlijk, als je de golven kunt tegenhouden. En lang voordat er mobieltjes waren, in 1831, ontdekte de Engelse onderzoeker Michael Faraday hoe je dat kan doen.

Hij bouwde een kooi van ijzer. En hij kon laten zien dat elektrische vonken én elektromagnetische golven stuklopen op het ijzer (of aluminium of een ander metaal). Het is alsof er elektriciteit (energie) uit de vonken of de golven slaat, en over de buitenkant van de kooi wordt uitgesmeerd. Zo kunnen ze niet meer in de kooi doordringen.

Hetzelfde gebeurt als hoog in de lucht de bliksem inslaat in een vliegtuig. Gelukkig maar voor de passagiers, want zo zitten zij binnen veilig.

En zoiets gebeurt in het klein in een pakje van aluminiumfolie. De signalen van een mobieltje komen daar niet doorheen. Terwijl de onzichtbare lichtgolven zich van papier of een tas toch niks aantrekken.

Is een pan ook een goede kooi? Niet altijd, zag Dr. Zeepaard. Want soms zitten er kiertjes tussen de pan en het deksel. Of gaatjes waarin handvatten zijn vastgeschroefd. De onzichtbare lichtgolven van mobieltjes zijn zo klein dat ze daar wél doorheen piepen. Anders dus dan bij de bliksem in het vliegtuig, die gelukkig niet door de raampjes past.

Dus uh, Dr. Zeepaard rekende de antwoorden goed met in elk geval aluminiumfolie erin.

Dr. Zeepaard heeft uit alle goede inzenders drie winnaars geloot:

Angeniet Helwig (12 jaar) die een mail stuurde en onder andere schreef ‘we hebben de mobiel van mijn broer in pannen gedaan’.
Thijs Visscher, die schreef dat hij zelfs de magnetron heeft geprobeerd (zijn mobiel rinkelde).
Marieke Buuts (11 jaar) die thuis hele goede pannen had.

Zij krijgen een T-shirt van Dr. Zeepaard toegestuurd.

Voor het originele bericht zie:
weblogs3.nrc.nl/kleine_wetenschap/ .



Lees verder in de categorie Berichten Nederland | Terug naar homepage | Lees de introductie