Nanny uit Geldrop zoekt met spoed een plek waar geen mobiel bereik is: Ze wordt ziek van straling

vrijdag, 03 mei 2019 - Categorie: Berichten Nederland

Bron: www.ed.nl/de-peel/nanny-uit-geldrop-zoekt-met-spoed-een-plek-waar-geen-mobiel-bereik-is-ze-wordt-ziek-van-straling~adf8f17e/
3 mei 2019

GELDROP/DEURNE - Nanny van Hese uit Geldrop is overgevoelig voor straling. Ze heeft elektrohypersensitiviteit (EHS) en probeert 24 uur per dag te ontkomen aan de straling van bijvoorbeeld draadloos internet. Onlangs stuurde ze een brief naar burgemeester Hilko Mak van Deurne. In het buitengebied van die gemeente zijn volgens haar goede omstandigheden om stralingsarm te wonen.

In de tuin van Nanny van Hese staat een caravan. Tot voor kort kon ze daarheen vluchten als het haar te veel werd. Als de straling binnen in huis haar te veel werd, om precies te zijn. Nu is het vaak ook in de caravan niet meer uit te houden, vertelt ze.

Van Hese (55) heeft electrohypersensitiviteit, kortweg EHS. De aandoening wordt in Nederland niet erkend als ziekte. Volgens de gezondheidsraad zijn mogelijk schadelijke gevolgen van straling niet wetenschappelijk aangetoond. Inmiddels heeft Van Hese wel een internationaal geldend document waarop verklaard wordt dat ze ziek wordt van straling. Niet dat ze iets aan het document heeft. ,,De straling kan ik niet ontlopen. Het is er altijd en ook bijna overal en het wordt steeds erger.”
Van Hese werd voor het eerst overvallen door EHS in 2015. Haar man, een techneut met een voorliefde voor technische snufjes, installeerde een nieuwe router. ,,Plotseling kreeg ik een heel akelig gevoel. Alsof ik achteruit in een achtbaan zat en naar beneden viel. Ik dacht: jee, wat heb ik nou? Na heel veel onderzoeken zei mijn man: je kreeg het toen ik die router aanzette. Zal ik die eens uitzetten?” De klachten werden minder, maar verdwenen niet meer. Van straling krijgt ze heel erge stress, hoofdpijn en hartkloppingen, vertelt ze.

Buitengebied Deurne

Vandaar dat ze op zoek is naar een plek waar gemiddeld weinig straling is. Niet alleen voor zichzelf, maar ook voor lotgenoten uit het hele land. In haar speurtocht stuitte ze op het buitengebied van Deurne. ,,Daar zijn veel plekken waar geen mobiel bereik is. Vrijkomende boerderijen zouden ideaal zijn als opvangplek voor mensen die tot rust moeten komen.” Ook het leegstaande bospark De Bikkels kwam in haar op als mogelijke opvanglocatie.
Vandaar dat ze burgemeester Hilko Mak donderdag een brief stuurde waarin ze de situatie uitlegt en hem vraagt om mee te denken of er in de gemeente ruimte is voor een aantal stralingsarme opvangplekken. Daarnaast zoekt ze bouwlocaties voor woningen die door bouwkundestudenten van de TU/e voor stralingsgevoelige mensen worden ontworpen.
Hoe ze daar aan komt? ,,Ik heb op de TU/e overal rondgevraagd of er studenten waren die met ons mee kunnen denken in oplossingen. Want het is niet zo dat wij in een slachtofferrol kruipen. We willen oplossingen bedenken en vooral met iedereen in gesprek blijven. Het is ook niet zo dat we tégen vooruitgang zijn. We denken juist dat de technologie ons zal helpen.”

5G

Ze somt wat voorbeelden op. ,,Waarom moet wifi beschikbaar zijn als je het niet gebruikt? Waarom kan er in je mobiel bijvoorbeeld geen schakelaar om als er geen gebruik van wordt gemaakt?”
Samen met andere stralingsgevoeligen vormt Van Hese de beweging 'Let's talk about tech’ om anderen bewust te maken van de gevolgen van straling, maar ook om kennis te vergaren en tot oplossingen te komen.
,,Voor ons moet er echt iets gebeuren, helemaal als er dadelijk 5G komt. Ze zijn van plan om 200.000 satellieten de lucht in te schieten die samen de hele aarde gaan bestralen.” Nu kan ze al niet normaal over straat, vertelt ze terwijl ze een jas aantrekt. ,,Deze jas heb ik nodig. Hij is van heel dun metaal. Gemaakt voor het leger. Die moet ik echt aan, anders word ik heel erg ziek.”

Naast de jas heeft ze ook nog een metalen gezichtskapje. ,,Die doe ik niet vaak op, anders denken mensen dat ik een alien ben.” Ze glimlacht. ,,Ze denken toch al vaak dat ik niet helemaal fris ben. En dat kan ik me ook voorstellen. Als ik zeg dat ik ziek word van straling, snappen ze het niet. Ze denken dat ik het me inbeeld. Ik kan het ook moeilijk uitleggen, hoe het voelt.”
Haar man en kinderen proberen haar waar mogelijk te ondersteunen. Het huis is grotendeels aangepast om de straling buiten te houden. Maar alles bij elkaar opgeteld valt het haar zwaar. In de brief naar de burgemeester schrijft ze hoe zwaar. ,,Aan mijn man vroeg ik wat zijn wens was voor het nieuwe jaar. ‘Mijn eigen vrouw terug, dat is wat ik het liefste wens’. Door dit antwoord was ik diep onder de indruk. Dit is ook wat ik het liefste wil. De vrouw voor mijn man kunnen zijn die ik wil en ben. De moeder van mijn kinderen kunnen zijn die ik ben.’



Lees verder in de categorie Berichten Nederland | Terug naar homepage | Lees de introductie