Lezersbrief Werkgroep Beperk de Straling in Humo + Reactie

Lezersbrief BdS in Humo + Reactie

Bron: Humo nr. 3699 van 26 juli 2011

Anonieme strandcabines

Wie opmerkzaam is, stelt vast dat er een zestigtal nieuwe anonieme strandcabines zijn geplaatst op het strand van Blankenberge, Middelkerke en Westende.

In werkelijkheid betreft het hier handig als strandcabine vermomde wifi-accespoints, eigendom van de Brugse privéoperator Citymesh. Dat betekent meteen dat ook het strand - nochtans een publiek domein van sport, spel en recreatie - tot één grote wifi-hotspot is omgevormd, waardoor alle strandbezoekers en vooral kleine kinderen onvrijwillig aan gepulste microgolfstraling worden blootgesteld.

Citymesh en de gemeentebesturen schenden ons grondrecht te leven in een gezond leefmilieu, zoals onderschreven in artikel 23 van de grondwet: ze schenden het voorzorgsprincipe met betrekking tot het zo weinig mogelijk blootstellen van de bevolking aan microgolfstraling, en ze schenden vooral de informatieplicht, die ervoor moet zorgen dat mensen de blootstelling aan straling kunnen vermijden.

Citymesh weigert uitdrukkelijk om hun anonieme strandcabines te voorzien van een informatieve sticker: die weigering werd nogmaals herhaald via de audiovisuele media, nadat de werkgroep Beperk de Straling enkele informatieve stickers had aangebracht tijdens een actie op het strand van Westende. De operator onttrekt zich daardoor uitdrukkelijk van zijn plicht de strandbezoekers te informeren dat ze zich in de buurt van krachtige antennes bevinden.

Een gemeentebestuur dat dergelijke praktijken toelaat ten nadele van de volksgezondheid moet met de vinger gewezen worden. Het heeft de plicht de bevolking te beschermen, en zou het project met directe ingang moeten verbieden.
Jan Allein
Werkgroep Beperk de Straling

Reactie doorgestuurd op 2 aug.:

Anonieme strandcabines.

Graag wil ik reageren op de lezersbrief van Johannes Laveyne die mijn argumenten inzake de gezondheidsrisico’s van wifi-hotspots aan zee als onzin bestempelt.

Briefschrijver Laveye argumenteert vanuit zijn elektrotechnische kennis ,waarvoor respect, maar zijn schrijven getuigt van weinig of onvoldoende medische en biologische kennis inzake de biologische invloeden van gepulste microgolfstraling op het lichaam.

Bewijs hiervan is de onjuiste vergelijking van kunstmatige, door de mens geproduceerde microgolfstraling met de natuurlijke straling van de zon. Het leven is ontstaan in de soep van de natuurlijke straling, is er aan aangepast, maakt er gebruik van en heeft er beschermingsprocessen tegen ingebouwd. UV B straling zorgt voor de productie van Vit D, een levensnoodzakelijke stof voor de aanmaak van ons bot en de huid maakt melanine (pigment) aan om ons te beschermen tegen het zonlicht. Deze processen kun je niet uitleggen met de elektrotechnische theorie, wel met de biologische en biochemische.

De explosieve toename van gepulste microgolfstraling in ons milieu met een factor 10 miljoen zorgt er echter voor dat levende wezens worden blootgesteld aan straling waartegen ze geen ‘natuurlijke’ afweermechanismen hebben ingebouwd. Tegenover die bijkomende cumulatieve stralingsbelasting hebben wij geen aanpassingsvermogen. Het argument van briefschrijver Laveye is dus onzin.

Blootstelling aan dergelijke microgolfstraling zorgt voor wetenschappelijke bewezen oxidatieve celstress en activering van bepaalde cytokine cascades die verantwoordelijk zijn voor het ontstaan van kanker.Dit heeft dus geenszins te maken met de opwarmingseffecten van microgolfstraling waarmee schrijver Laveye poneert de waarheid in pacht te hebben. Laveye refereert naar de ICNIRP normen die enkel betrekking hebben tot de opwarmingseffecten van microgolfstraling op artificïele water modellen bij een blootstellingsduur van amper 6 minuten , nadien geëxtrapoleerd naar gezonde volwassen personen.

Het is dus wetenschappelijk onverantwoord deze ICNIRP norm te vergelijken met urenlange of permanente blootstelling van kleine kinderen aan Wifi-straling op het strand.

Het is ook onjuist om de straling van wifi-antennes met een gsm-toestel te vergelijken. De wifi-antennes stralen permanent en de blootstelling is onvrijwillig terwijl je de blootstelling aan straling van het gsm-toestel kunt beperken door hem verstandig te gebruiken.

Het argument dat wifi-straling zwakker is dan gsm-straling is geen geldige reden om publieke hotspots toe te laten aangezien het een bijkomende stralingsbelasting is bovenop de reeds aanwezig straling van de andere mobiele operatoren.

Het is ook zonneklaar dat dergelijke in strandcabines verscholen wifi-accespoints de ethische codes zoals onderschreven in de code van Nuerenberg, Helsinki en de Conventie van de Rechten van de Mens schenden. De wifi-hotspot aan het strand werd geïnstalleerd zonder enige vorm van informatie (Informed) en akkoord (Consent) van de plaatselijke bevolking, noch de strandbezoeker. De weigering om de strandcabines te voorzien van een informatieve sticker versterkt dit nog.

De Wifi-hotspot is er enkel geïnstalleerd ten gunste van enkele ‘verslaafde’ internetsurfers die het noodzakelijk vinden om ook tijdens hun verlof Facebook, Netlog en (werk) mails dwangmatig na te checken en uiteraard private operator Citymesh en dit alles ten nadele van de vele gezinnen met kinderen die dan maar ongewild en onvrijwillig gedwongen blootgesteld worden aan deze bijkomende kunstmatige straling.

Draadloos is een fetisj geworden en moet zogezegd overal mogelijk zijn, gebruiker of niet. Vorige maand werd een resolutie ingediend in het Federale Parlement ter erkenning van elektrogevoeligheid. Een belangrijk voorstel is het voorzien van stralingsvrije zone’s (Zones Blanches) om elektrogevoelige personen , kinderen en zwakke personen de mogelijkheid te bieden te leven in een stralingsvrij gebied.

Tenslotte is een degelijk onafhankelijk onderzoek naar de mobiele en internetverslaving ( MAIDS= Mobile and Internet Dependency Syndrome) broodnodig.

Jan Allein
Coördinator
Werkgroep Beperk De Straling



Lees verder in de categorie Berichten Belgie | Terug naar homepage | Lees de introductie