Paris Match: Draagbare telefoons, nu al een schokgolf

Bron: www.parismatch.com/Actu/Environnement-et-sciences/Deja-l-onde-de-choc-personnes-electrosensibles-aux-ondes-des-portables-d-Internet-de-Bluethooth-707892
Een artikel door Daphné Mongibeaux in het tijdschrift Paris Match van februari 2015

In het Nederlands vertaald door Elaine van Loon, met dank.

Voor het eerst is er in Frankrijk een wet aangenomen met betrekking tot het beperken van de blootstelling aan elektromagnetische golven. Het is het begin van de erkenning van het gevaar van radiofrequenties voor de gezondheid. Onder recent gepubliceerde studies bevestigt dat van Inserm duidelijk het verband tussen het intensief gebruik van de mobiele telefoon en het optreden van hersentumoren. Maar wanneer is er sprake van “intensief gebruik”? Het antwoord hierop is verontrustend.

Een gevaar dat mogelijk miljarden mensen bedreigt, nog erger dan astbest.

Sinds januari 2013 heeft Camille 1433 uren met haar mobiel gebeld. Met haar 31 jaar zou zij daarmee het risico lopen op een hersentumor.
Dit “positieve verband” tussen mobiel telefoongebruik en de ontwikkeling van hersentumoren blijkt uit een studie die door l’Únité Inserm 897 van Bordeaux in mei 2014 is gepubliceerd, een van de laatste – en zeldzame – studies die over dit onderwerp verschenen. Het werk toont aan dat het “op grote schaal gebruiken van de mobiele telefoon, 896 of meer uren bellen in je leven, mogelijk verband houdt met de ontwikkeling van hersentumoren. Onder deze mensen is het risico op een positief verband tussen het gebruik van de mobiele telefoon en de ontwikkeling van hersentumoren groter voor diegenen die meer dan 15 uur per maand bellen.” Deze verbazingwekkend exacte getallen scharen Camille onder de “intensieve” gebruikers van de mobiele telefoon, iets wat zij zich nauwelijks kan voorstellen met de 16 uur en 33 minuten die zij de afgelopen maand heeft gebeld.
In twaalf jaar tijd heeft Camille vijf keer een nieuwe mobiele telefoon. Niemand heeft haar verteld dat zij haar gesprekken moet beperken, bij voorkeur met een oortje moet bellen en om niet te bellen in gebieden met een slechte ontvangst. Integendeel, zij wordt aangemoedigd om te profiteren van nieuwe aanbiedingen zonder bellimiet.
Volgens de Autorité de regulation des communications electroniques et des postes (Arcep), de Franse Autoriteit regulering elektronische communicatie en post, bellen 67 miljoen Franse Simkaarthouders gemiddeld 3 uur en 4 minuten per maand. Zoals blijkt uit de conclusies van Inserm, zou het risico om een tumor te ontwikkelen na 24 jaar gebruik kunnen optreden, dat wil zeggen over iets minder dan tien jaar voor diegenen die sinds 2000 in het bezit van een mobiele telefoon zijn. Maar het risico is vooral veel groter voor jongeren, als je kijkt naar een studie die eind 2012 is uitgevoerd door de Association santé environnement France (Asef), de Franse Autoriteit gezondheid van de leefomgeving, bij de leerlingen van 12 lycea in de regio Paca: er wordt aangetoond dat bijna de helft van de leerlingen meer dan een half uur per dag belt, 20% van hen belt meer dan 2 uur.

Bijschrift foto zendmast: Op 1 juni 2015 waren 18699 zendmasten voor 4G in Frankrijk goedgekeurd tegen 12525 het jaar daarvoor.

Toen de World Health Organisation (WHO) in 2009 stelde dat het gebruik van de mobiele telefoon “mogelijkerwijs” carcinogeen was, is het aantal studies en studies die hier tegenin gingen in Europa en de VS over dit onderwerp sterk gestegen, deze studies tonen meer of minder nuances in hun conclusies. In 2013 concludeerde de Agence nationale de sécurité sanitaire de l’alimentation, de l’environnement et du travail (Anses), het Agentschap voor voedselveiligheid, veiligheid van de leefomgeving en veiligheid op het werk, in haar rapport “Radiogolven en gezondheid” dat het gebruik van de mobiele telefoon geen “bewezen risico” vormde maar dat er meer onderzoek nodig was. Jean-Pierre Marc-Vergnes, neuropsychiater en deskundige bij Anses, geeft toe dat “de directie van het agentschap soms zijn conclusies aanpast op basis van wat er door de overheid is geformuleerd”. Een houding die Franse verenigingen zoals “Priartem”, “Robin des toits” of “Une terre pour les EHS” (elektrogevoelige mensen) verontrust en zij stellen het botsen van belangen aan de kaak die door de economische crisis wordt verergerd. De wetenschappelijke gemeenschap constateert elke dag wat meer dat wat geldt voor de wetenschap niet geldt voor industriëlen.
Achter zijn bureau vol stencils en wetenschappelijke rapporten doet professor Dominique Belpomme, kankerdeskundige en voorzitter van de Association pour la recherche thérapeutiqe anticancéreuse (Artac), de Vereniging voor therapeutisch antikanker onderzoek, alleen met zijn kleine groep onderzoek naar elektrohypersensitiviteit. Vanaf 2008 zegt hij 1200 “zieken” te hebben onderzocht, het grootste aantal ter wereld. Hij spreekt van een “wetenschappelijke ontkenning”in het zicht van een toekomstige “gezondheidscatastrofe”, “van een schandaal dat duizendmaal belangrijker is dan dat van asbest, want het gaat om miljarden individuen die de mobiele telefoon verkeerd gebruiken”. Toch weigert hij zijn resultaten te publiceren en bedankt voor de uitnodigingen voor de hoorzittingen van Anses. Waarom? Omdat het agentschap heeft geweigerd zijn studies te financieren. “Ik was genoodzaakt om voor mijn onderzoek geld te vinden in de VS, in Canada en in Zweden. Mijn resultaten behoren dus niet aan Frankrijk toe, en ik wacht nu op toestemming van die landen om ze te publiceren”, is zijn rechtvaardiging.
Deze 71-jarige man stelt met overtuiging dat het verkeerd gebruiken van de mobiele telefoon (volgens hem is dat meer dan 20 minuten per dag) op de lange termijn de ziekte van Alzheimer uitlokt. “Het grote risico van tegenwoordig is niet kanker maar de vernietiging van hersencellen die de ziekte van Alzheimer uitlokt. De jongeren zijn er het meest aan blootgesteld omdat zij de grootste gebruikers van de mobiele telefoon zijn en hun hersenen voor het vijftiende jaar nog niet volgroeid zijn. Ik zie tegenwoordig steeds meer mensen in mijn praktijk, waaronder jongeren, met symptomen van mentale verwarring van het pré-Alzheimer type die zich mogelijk in de richting van dementie ontwikkelen: verlies van korte termijn geheugen, van concentratie, desoriëntatie in tijd en ruimte. Het gebruik van mobiele telefoons zou net als in Groot-Brittannië afgeraden moeten worden voor kinderen onder de 15 en er zou aan zwangere vrouwen en jonge moeders gevraagd moeten worden om de telefoon zo ver mogelijk bij hun baby’s weg te houden. Ik constateer overigens dat vrouwen veel gevoeliger zijn voor elektromagnetische velden want zij vormen tweederde van mijn zieken”, stelt hij.
De tests die Professor Belpomme heeft opgezet tonen aan dat blootstelling aan elektromagnetische golven bij bepaalde personen een probleem met de zuurstofvoorziening in de hersenen veroorzaakt die, in het slechtste geval, een “intolerantie” voor elektromagnetische velden veroorzaakt, zelfs met inbegrip van de normale elektrische stroom. Volgens zijn onderzoek spelen genetische factoren een rol bij deze hypersensibiliteit. Bepaalde mensen moeten om normaal te kunnen leven hun huis afschermen met speciale materialen, zien dat ze zich ver van de stad kunnen terugtrekken.
Deze zieken, die elektrohypergevoelig (EHS) worden genoemd, zijn moeilijk in cijfers uit te drukken, maar vertegenwoordigen 1% tot 10% van de bevolking. Men spreekt van 25% aan het eind van deze eeuw. De pijnen waarover zij klagen zijn verschillend van aard. Toch lijden ze in het algemeen aan migraine, spijsverteringsproblemen, gewrichtspijnen, chronische vermoeidheid of zelfs huidprikkelingen. Zij hebben de bijzondere belangstelling van de overheid, die aan Anses de opdracht hebben gegeven voor een specifieke studie van dit probleem dat eind dit jaar gepubliceerd zou moeten worden.
Jean-Pierre Marc-Vergnes werkt sinds 2010 juist aan deze kwestie en verklaart “erg voorzichtig” te willen blijven over dit onderwerp die “een politieke en polemische” wending heeft genomen. Hij presenteert zich als 80-jarige als “een oude afgeschreven onderzoeker die niets meer te verwachten heeft van een wetenschappelijke loopbaan” en zich dus kan wijden aan het werken aan dit netelige probleem “waarbij voor alle betrokken klappen zullen vallen”. Hij start dit jaar een onderzoek naar elektromagnetische hypergevoeligheid dat door Anses wordt gefinancierd, in de loop waarvan 60 personen zullen worden geobserveerd: de gewaarwordingen in de huid en de reactiviteit van het pijncircuit. Het doel is om een mogelijk verband vast te stellen tussen de ziekteverschijnselen van elektrogevoelige mensen en die van chemisch gevoelige mensen (die intolerant zijn voor chemische producten en geuren). Voor dr. Marc-Vergnes geldt dat “als de medische wereld zich er geen raad mee weet, dat is omdat zij niet begrijpt wat deze mensen in nood mankeert. Bepaalde artsen spreken van geestelijke aandoeningen, maar ik geloof dat zij de plank enigszins misslaan. Ik heb voldoende EHS-ers ontmoet om te kunnen zeggen dat zij beslist normaal zijn”. Hij houdt zich erg op de vlakte wat betreft de conclusies van zijn toekomstige rapport, toch licht hij een tipje van de sluier op over een onderdeel dat afkomstig is uit zijn persoonlijke ervaring: “Ik geloof dat mensen die vroeger als spastisch gekwalificeerd werden tegenwoordig de diagnose EHS zouden krijgen”.

Bijschrift foto professor Belpomme: “Biologische tests laten geen enkele twijfel” Professor Belpomme, kankerdeskundige.

Professor Belpomme (op de foto gezeten te midden van zijn team), kankerdeskundige, voert proeven uit op zijn patiënten die hem in staat stellen om hun hypergevoeligheid te bewijzen. Een gepulseerde doppler echo van de hersenen toont bijvoorbeeld bij personen die zeggen elektrogevoelig te zijn een verminderd aantal bloedvaten in de hersenen aan (hetgeen een gebrek aan zuurstof veroorzaakt), in het bijzonder in het gebied van het limbisch systeem. De arts constateert eveneens biologische anomalieën in het bloed: een verhoogd gehalte aan histamine (hetgeen in verband staat met het immuunsysteem en allergieën), de abnormale aanwezigheid van het S100B proteïne (dat helpt calcium vast te leggen en de toename van cellen ondersteunt) en, in een derde van de gevallen, een verlaging van de hoeveelheid melatonine (het slaaphormoon) in de urine. Over het experimentele plan zegt hij een twaalftal zieken te hebben blootgesteld aan elektromagnetische velden en een rechtstreeks verband te hebben vastgesteld met de biologische anomalieën (net als bij ratten die aan dezelfde tests zijn onderworpen).
Als de diagnose is gesteld – hetgeen het geval was bij 90% van de 1200 personen die sinds 2008 zijn onderzocht - , behandelt professor Belpomme ze met antihistaminica, antioxidanten, natuurlijke ontstekingsremmers en een intensieve vitaminetherapie om de aderen in de hersenen weer te laten herstellen. Dat kan “het dagelijks leven draagbaar maken”, maar hij beveelt aan om vooral niet meer dan twintig minuten per dag gebruik te maken van de mobiele telefoon in niet meer dan zes minuten per keer om de ontwikkeling van de ziekte van Alzheimer te vermijden. De ernstigste gevallen raadt hij aan om zich tijdelijk maar snel terug te trekken van alle bronnen van elektromagnetische velden, als dat tenminste mogelijk is.

Hoewel de exacte oorzaak van deze kwalen nog een mysterie blijft, zou hun studie ons meer kunnen vertellen over de grootte van de invloed van de golven om ons heen waaraan we blootgesteld zijn.

We leven eigenlijk – met name in de steden – in een samengestelde mist die “smog” genoemd wordt die bestaat uit golven van mobiele telefoons, WiFi, Wimax, Bluetooth, 2G, 3G en nu 4G. Wij kennen de precieze effecten niet van het een en ander op onze organismen, noch van het een op het ander. Een woordvoerder van de Fédération Française des télécoms (FFT), die liever anoniem blijft, wil ons geruststellen met zijn mobiele telefoon aan het oor geplakt (want “hij heeft geen bedenkingen” ondanks de aanbevelingen van zijn eigen federatie om een oortje te gebruiken) terwijl hij verduidelijkt dat “de blootstelling aan 3G en aan 4G duizend keer minder is dan aan 2G”. Volgens hem “zijn de risico’s van blootstelling aan elektromagnetische golven niet bewezen, zoals Anses in zijn rapport van 2013 aangeeft, en dat de bovengrens die al twintig jaar door de providers gebruikt wordt de gezondheid,de leefomgeving niet geschaad en een goede ontvangstkwaliteit verzekerd”, waarna hij eraan toevoegt dat het publiek zich realiseert dat “deze diensten haar van nut zijn … en dat de staat toch erg aardig is tegen de antistralingsverenigingen.” Want, voor hem, zijn hun beweringen zonder grond. De verenigingen willen desondanks de thermische drempel verlagen tot 0,6 volt per meter (een niveau dat in 2011 is aangeraden door de Raad van Europa) in plaats van 41 tot 61 volt per meter, de thermische drempel die per decreet is vastgesteld in 2002. “Ik kom net terug uit Florence, in Italië, waar ongerustheid heerst rond elektromagnetische straling. De grenswaarden zijn verlaagd naar 0,6. Dus zij er overal antennes opgericht. Dat maakt het landschap heel veel lelijker, en dat is jammer”, betreurt hij.


Veel Europese landen zijn ongerust en nemen maatregelen.

In Europa hebben andere landen zoals Oostenrijk, België, Luxemburg, Polen en Griekenland hun bovengrens verlaagd tot 0,3 of 0,6 volt per meter. China, Rusland en India hebben eveneens die keuze gemaakt, daarmee de providers verplichtend tot het uitbreiden van het aantal zendmasten en ze te vervangen voor minder krachtige. Voor de woordvoerder van de FFT heerst er een “psychose” in India, waar “al zoveel problemen zijn; waarom dus geen niet-bestaand probleem ter afleiding zoeken?” Een “niet-bestaand” probleem dat desondanks echte vragen oproept.

Bijschrift foto Jonathan: Jonathan, 32 jaar bij zijn osteopaat met zijn anti-stralings bescherming, een katoenen doek met metaalvezels. Hij is de eerste die in aanmerking kwam voor steun van het departement voor de aanschaf van afscherming, hij heeft altijd een stralingsdetector bij zich. Hij is verhuisd naar een geïsoleerd dorp in de Essonne.

“Het creëren van een stralingsvrije zone”. Michèle Rivasi, Europees afgevaardigde van Europe Ecologie Les Verts (de Groenen)

Paris Match.
Waarom wilt U in Frankrijk een witte zone creëren?
Michèle Rivasi.
Om hulp te bieden maar ook om begrip te krijgen voor elektrogevoelige mensen die in stilte lijden en vaak in de marge van de samenleving leven. In 2008 werd ik benaderd door de vereniging Une terre pour les EHS die in mijn regio, de Drôme, een plek zonder elektromagnetische straling zocht. De voormalige burgemeester van Saint-Julien-en Beauchêne, die twee vrouwen met EHS heeft geholpen die in een grot woonden, heeft meteen voorgesteld om een vakantiepark in zijn dorp op te richten zonder mobiele telefoons. Verder willen wij van deze geïsoleerde plek een rustplaats maken waar EHS-ers gedurende 6 maanden kunnen herstellen, maar ook een plek waar onderzoek naar elektrohypersensibiliteit wordt gedaan.
Waarover zal het onderzoek gaan?
Wij hopen een wetenschappelijk team van Anses aan dit project te verbinden, dat de verschillende symptomen waar deze personen onder lijden kan onderzoeken. De afwezigheid van elektromagnetisme stelt ons in staat om beter te begrijpen welke effecten wel en niet in verband staan met bijvoorbeeld het telefoonnet, Internet of Bluetooth. Deze mensen zouden bij aankomst een vragenlijst moeten invullen. Dat zou in Europa een primeur zijn.
Hoe verhoudt Frankrijk zich met betrekking tot deze vraag in relatie met zijn Europese buurlanden?
In Frankrijk is men erg rationalistisch, men wil alles begrijpen voordat er maatregelen genomen worden. De Zweden stellen minder vragen: als iemand gebreken vertoont, lijdt, dan wordt die gezien als een gehandicapte en krijgt hulp. In Zweden, waar de mobiele telefoon erg vroeg is verschenen, zijn de EHS-ers niet zo gemarginaliseerd, zij kunnen opgenomen worden in herstellingsoorden. Hetzelfde geldt voor Duitsland, elektrogevoeligheid wordt daar erkend als beroepsziekte. In Oostenrijk werd eind 2013 een toevluchtsoord voor EHS-ers en voor lijders aan multi-chemische overgevoeligheid (MCS) geopend in Zurich met steun van de stad. Ons project is het meest ambitieuze en zou voor veel Europeanen interessant moeten zijn.



Lees verder in de categorie Artikelen | Terug naar homepage | Lees de introductie