Laat de wetenschap spreken (4): Allan Frey en de doorlaatbaarheid van de Bloed-Hersenbarriere.

Voorgaande artikelen in deze serie:
1. Artikelen/4557
2. Artikelen/4594
3. Artikelen/4694

Gerelateerd artikel: Berichten%20Internationaal/4492

Allan Frey en de ongemakkelijke waarheid over radiofrequente straling.

In 1960 werd de neurowetenschapper Allan Frey, toentertijd verbonden aan Cornell University's General Electric Advanced Electronics Center, nieuwsgierig naar de effecten van elektromagnetische straling op het zenuwstelsel. Lang voordat mobiele telefonie commercieel gebruikt werd zou zijn onderzoek uiteindelijk bewijzen dat RF straling een meetbaar effect op de hersenen heeft met als gevolg dat gevestigde belangen probeerden zijn werk op dezelfde manier te onderdrukken als dat op dit moment met vergelijkbare studies door de telecomindustrie wordt gedaan

Een van de voornaamste ontdekkingen van Frey was dat bij de draaggolf van 1900 MHz, precies de frequentie die door vele mobieltjes benut wordt, significante biologische effecten optraden.

Injecteer een muis met een fluorescerende vloeistof in de bloedsomloop en alle organen laten een fluorescerende reactie zien, behalve de hersenen. Onderzoek uit de jaren twintig had aangetoond waarom. De hersenen worden beschermd tegen vergif en vervuilende stoffen door de zgn. bloed-hersenbarrière.

Maar Frey vond iets interessants. Hij toonde aan dat zwakke radiofrequente signalen, precies zoals in gebruik bij de hedendaagse mobieltjes, in staat waren om deze onder normale omstandigheden gesloten bloed-hersenbarrière te openen. Frey injecteerde ratten met de fluorescerende vloeistof en stelde hen daarna bloot aan zeer zwakke gepulste microgolfstraling. Binnen enkele minuten begonnen de hersenen van de ratten te fluoresceren, een signaal dat de bloed-hersenbarrière doorbroken was.
De studie van Frey's werd in 1975 gepubliceerd in de Annals of the New York Academy of Sciences. De resultaten werden door twee andere laboratoria kort daarna bevestigd.

Maar defensie en de industrie wilden niet accepteren dat zulke straling biologische effecten had. Sommige critici lieten relevante informatie volledig buiten beschouwing.
Frey zelf herinnert zich die falsificaties maar al te goed: ''Een onderzoeksgroep claimde niets gevonden te hebben bij een replica-studie. Maar in plaats van de vloeistof in de hartader te spuiten, zodat het binnen enkele seconden via het hart de hersenen zou bereiken, spoten ze de vloeistof in de ingewanden in de onderbuik. Binnen enkele minuten doodden ze de dieren en rapporteerden dat zij geen vloeistof aantroffen in de hersenen. Natuurlijk niet!''

In latere jaren merkte Frey dat politieke druk gedurende de koude oorlog wetenschappers weerhield van studies die zouden duiden op biologische invloeden van zwakke radiofrequente straling. Meer dan drie decennia later, terwijl hij zich de pogingen herinnert om hem in diskrediet te brengen zegt Frey: ''Wat toen gebeurde was grof machtsmisbruik om fundamenteel wetenschappelijk werk in diskrediet te brengen omdat het onwelgevallig was bij sommige mensen bij defensie en de industrie''.

Hedendaagse wetenschappers vechten nog steeds de strijd die Frey al voerde in de jaren zeventig.

Vertaling door de redactie van Stopumts van een artikel op www.environmentalhealthtrust.org/content/newsletter-allan-frey-and-inconvenient-truth-about-radio-frequency-radiation .



Lees verder in de categorie Artikelen | Terug naar homepage | Lees de introductie