Commentaar op de uitspraak van staatsraad Simons-Vinckx:

Commentaar op de uitspraak van staatsraad Simons-Vinckx:

'Staatsraad M. Simons-Vinckx kon hem weinig hoop geven. ''Een milieuvergunning is gemaakt om de gemiddelde burger te beschermen en niet de zeer gevoelige burger. Als we honderd procent bewijs willen dat iets honderd procent onschadelijk is, kunnen we niet meer leven,'' zei de staatsraad.'

Dat meldt stopumts.nl onder 'Juridische informatie' op 4 december 2008. Juridische%20Informatie/3099 .
Ik neem aan dat het citaat correct is, want de bron, Cerberus, is betrouwbaar. Het gaat om een verslag van een zitting van de Raad van State.

Dat staatsraad Simons-Vinckx zich als jurist moet buigen over de rechtmatigheid van de milieuvergunning, kan ik begrijpen. Dat hij kennelijk vindt dat de burger die ziek of gehandicapt is door klachten door elektromagnetische velden geen bescherming behoeft, ‘omdat we dan niet meer kunnen leven’, is ronduit schandalig.

Een milieuvergunning is gebaseerd op de wetgeving. Nergens in de wetgeving vind ik terug dat ‘een milieuvergunning is gemaakt om de gemiddelde burger te beschermen.’ Het is onzin. Een milieuvergunning is bedoeld om het milieu te beschermen en om negatieve gevolgen te voorkomen.

Als ik de Wet milieubeheer (Wm) (volledig te vinden op www.st-ab.nl) lees, dan worden onder gevolgen voor het milieu in ieder geval verstaan gevolgen voor het fysieke milieu, gezien vanuit het belang van de bescherming van mensen, dieren, planten. Bestuursorganen geven daartoe beschikkingen.

Artikel 1.1a1 van de Mw: 1. Een ieder neemt voldoende zorg voor het milieu in acht. 2. De zorg, bedoeld in het eerste lid, houdt in ieder geval in dat een ieder die weet of redelijkerwijs kan vermoeden dat door zijn handelen of nalaten nadelige gevolgen voor het milieu kunnen worden veroorzaakt, verplicht is dergelijk handelen achterwege te laten voor zover zulks in redelijkheid kan worden gevergd, dan wel alle maatregelen te nemen die redelijkerwijs van hem kunnen worden gevergd teneinde die gevolgen te voorkomen of, voor zover die gevolgen niet kunnen worden voorkomen, deze zoveel mogelijk te beperken of ongedaan te maken.

De redelijkheid en proportionaliteit speelt in de wetgeving wel een rol, maar dat de bescherming de ‘gemiddelde burger’ zou betreffen komt in de wetgeving niet voor. Kennelijk wel in het hoofd van de staatsraad.

Staatsraad Simons-Vinckx vergist zich verschrikkelijk. Alle burgers maken aanspraak op bescherming tegen negatieve gevolgen van milieufactoren, niet slechts de bovengemiddelde helft van de burgers. Het zou een mooie boel worden. Dan zou alles waarbij minder dan de helft van de burgers ziek wordt, toegestaan zijn.

Redelijk, billijkheid, afweging van risico's en kosten van maatregelen voor de zorg voor slachtoffers, dat is allemaal nog aanvaardbaar. Absolute zekerheid bestaat niet. Maar de mededeling dat de 'zeer gevoelige burger' geen bescherming behoeft, is onverantwoord. De staatsraad zou zijn woorden moeten terugnemen.

Frans van Velden



Lees verder in de categorie Artikelen | Terug naar homepage | Lees de introductie