Deelnemers aan Zwitserse onderzoek werden wél onwel

Deelnemers aan Zwitserse onderzoek werden wél onwel

Gigaherz is een Zwitserse vereniging van 'elektrogevoeligen'. Zij heeft een oproep gedaan aan de 'elektrogevoelige' deelnemers van het Zwitserse onderzoek om van zich te laten horen. Vier hebben hun verhaal verteld, waarin duidelijk sprake is van onwelzijn. Twee daarvan reeds eerder, zie Artikelen/923
De derde is een advocate, zie het verhaal hieronder. De vierde wil niet bekend worden uit angst voor repercussies, maar inhoudelijk heeft zijn verhaal dezelfde strekking.

De andere 'elektrogevoelige' deelnemers zijn niet bekend bij Gigaherz, hoewel het de grootste vereniging van 'elektrogevoeligen' is. Dat is vreemd. Het roept de vraag op wie de overige deelnemers geweest zijn. De onderzoekers van het ETH hebben niet gecontroleerd of de deelnemers daadwerkelijk 'elektrogevoelig' waren. Iedereen die op een formulier verklaarde 'elektrogevoelig' te zijn, kon zich aanmelden. Gigaherz vermoedt dat een deel van de aanmeldingen afkomstig was van de mobiele telefoon providers.

Het verhaal van de 'elektrogevoelige' advocate die aan het onderzoek heeft deelgenomen (vertaling uit het Duits):

''Ik heb na de tweede test aan de assistente mondeling bij de laatste zitting gemeld, dat ik zeer sterk op de 10 V/m heb gereageerd. Ook heb ik in het laatste formulier dat nog eens aan de orde gesteld. Ik vraag me nu af, in welke vorm met deze meldingen rekening is gehouden. Na de individuele resultaten heb ik het vermoeden, dat deze meldingen helemaal niet verwerkt zijn, of in het hoofdstuk 'zwakke reacties, die geen verband houden met de elektromagnetische velden'. Ik zou graag willen weten, hoe mijn ervaring, die ik bij de veldsterkte van 10 V/m met een factor 2 heb aangegeven, terwijl een week later bij een dichtheid van 1 V/m een factor 20 is aangegeven, is verwerkt. Ik vond het moeilijk om de vragen op het formulier goed te beantwoorden. Dat het een gevalideerd formulier was, verandert daar niets aan. Het is zeer waarschijnlijk, dat wat de proefpersonen ingevuld hebben verkeerd is. Daar komt nog bij, dat wie niet meer of slechts nog met grote wilskracht kan reageren, of wie zich los van de vloer voelt (na de blootstelling aan 10 V/m), nauwelijks kan zeggen dat hij of zij zich beroerd voelt. Als advocate ben ik erin getraind om het uiterste te geven, waar anderen allang opgegeven zouden hebben. Terugkijkend moet ik zeggen, dat ik de blootstelling aan 10 V/m voelde, want het voelde als een klap toen de antenne werd aangezet. Ik hield echter vol en na 45 minuten was ik er zo slecht aan toe, dat ik slechts nog als in trance kon antwoorden. Ik heb me natuurlijk niet meer gerealiseerd dat ik blootgesteld was en hoe. Als je het zo bekijkt was het formulier waardeloos, dat kon slechts met ja of nee ingevuld worden, met steeds dezelfde subtiele nuances. Het was niet mogelijk zelf de ervaring te omschrijven.''

Aan de telefoon zei de advocate, dat ze tot 24 uur na de blootstelling aan 10 V/m niet in staat was, deel te nemen aan een congres. En dat ze nog een week lang moeite had om haar werk te doen. Ze voelde zich als na en LSD-trip, die zij als 16-jarige eens heeft meegemaakt.

Bron: www.milieuziektes.nl .



Lees verder in de categorie Artikelen | Terug naar homepage | Lees de introductie