Blootstellingslimieten Salzburg (en Zwitserland)

Bron: e-mail van een in Zwitserland wonende lezer van StopUMTS
11 nov. 2017

Blootstellingslimieten Salzburg (en Zwitserland)

Wanneer het over blootstellingslimieten voor telecomzendmasten gaat
valt vaak het woord ''Salzburg''. Over deze blootstellingslimieten voor
telecomzendmasten van Salzburg bestaan helaas echter nogal wat
misverstanden. Zo ook in het onlangs verschenen boek ''De draadloze
kooi'' van Chantal Hermans. Op bladzijde 22 staat nl.:

''Los van het aantal zendmasten kan je ook kijken naar het
zendvermogen. Daar heeft ieder land afzonderlijk afspraken over
gemaakt. Veel landen zoals Italië, China, Rusland en Zwitserland
zitten rond de 10.000 à 100.000 μW/m2. De Oostenrijkse stad Salzburg
zit hier ruim onder met een norm van 1.000 μW/m2 terwijl Nederland
doorschiet naar de andere kant door de richtlijn van de International
Commission on Non-Ionizing Radiation Protection (ICNIRP) te volgen met
10.000.000 μW/m2. Dit betekent dat een zendmast in Nederland een
factor 10.000 (!!!) harder mag stralen dan in Salzburg.''

Met alle waardering voor het boek, maar hier wordt nogal wat door
elkaar gehaald. Hier worden appels met peren vergeleken. Zendvermogen
en stralingsintensiteit worden verwisseld. En de
blootstellingslimieten worden onderling vergeleken, maar ze gelden
onder verschillende voorwaarden en op verschillende plaatsen. En de
limiet van Salzburg was alleen een aanbeveling (of dringend verzoek)
van artsen. Door de voortdurend sterkere bestraling werd deze limiet
al in 2005 door de telecomindustrie voor onhaalbaar verklaard en
sindsdien praktisch genegeerd.

1. De norm van Salzburg, en overigens ook de genoemde Zwitserse limiet
van 100.000 μW/m2 (het boek zegt: ''rond de 10.000 à 100.000 μW/m2''),
is een blootstellingslimiet (''Immissionsgrenzwert''), géén limiet voor
het zendvermogen. Er wordt niet gekeken naar wat een zender
uitstraalt, want dat is het zendvermogen (Effective Radiation Power,
ERP, in Watt), maar naar wat aankomt op plekken in de omgeving van de
zender, de blootstellingswaarde (''Immissionswert''). Deze wordt
aangegeven in V/m (elektrische veldsterkte) of W/m2 (vermogensflux).
In vele landen van Europa geldt daarvoor de
ICNIRP-blootstellingslimiet (''Immissionsgrenzwert'') van 10.000.000
μW/m2, oftewel 10 W/m2, en wel overal waar zich mensen kunnen
bevinden. (Deze blootstellingslimiet houdt veel meer rekening met de
belangen van de industrie dan met de gezondheid van de mensen en is
eigenlijk ook nog afhankelijk van de zendfrequentie, maar voor het
gemak blijven we bij 10.000.000 μW/m2).

Op plaatsen waar geen mensen kunnen komen mag de algemene
ICNIRP-blootstellingslimiet van 10.000.000 μW/m2 overschreden worden.
Dit is gewoonlijk dicht bij de antenne. Zonodig wordt er, tenminste in
Zwitserland, een afzetting gebouwd, opdat de zg. ''Sicherheitsabstand'',
de zone waarbinnen de waarde van 10.000.000 μW/m2 overschreden wordt,
niet betreden kan worden. Althans niet door mensen zonder beschermende
kleding.

De ICNIRP-blootstellingslimiet is ook in Oostenrijk (en Zwitserland)
overal van kracht waar zich mensen kunnen bevinden. Hoe verder weg van
de zender, hoe lager de bestralingssterkte. Maar ook onder de antenne
is de stralingswaarde vaak veel geringer, de zendstraal is nl. sterk
gebundeld. (Uitzondering: er zijn ook onder de antenne plaatsen
(pieken) met sterke straling!).

De artsen van Salzburg (Gerd Oberfeld e.a.) hebben al in het jaar 1998
empirisch (terecht) vastgesteld dat die ICNIRP-limieten veel te hoog
zijn. Voor plaatsen waar mensen wonen hebben zij limieten vastgelegd,
waaronder in het algemeen geen gezondheidsklachten meer optreden: het
zg. ''Salzburger Modell''. Dit model houdt dat de totale invallende
straling van alle omliggende telecomzenders, gemeten aan de gevel van
woonhuizen, niet sterker mag zijn dan 1.000 μW/m2:
www.ralf-woelfle.de/elektrosmog/redir.htm?http://www.ralf-woelfle.de/elektrosmog/allgemein/salzburg.htm

(Wees op uw hoede bij informaties versterkt door het
''Informationszentrum gegen Mobilfunk (IZgMF)'', ondanks de misleidende
naam is dit een mobbingcentrum tegen de critici van de draadloze
communicatie. En het ''Forum Mobilkommunikation'' is een organisatie van
de telecomindustrie).

Deze blootstellingslimiet van Salzburg is dus een (inderdaad strenge)
aanvullende limiet voor woonhuizen, een extra beperking van de
ICNIRP-limiet. Door een afwijkende zendrichting van de zenders, de
afstand tot de zenders en afscherming door gebouwen is de invallende
straling van de zenders in woonhuizen echter meestal al automatisch
een factor 100 lager dan de waarden gemeten in de omgeving van de
antennes, waarvoor zoals overal in Oostenrijk (en Zwitserland) de
ICNIRP-limiet van 10.000.000 μW/m2 geldt.

Het is dus niet juist algemeen te beweren dat in Salzburg een 10.000
keer strengere blootstellingslimiet geldt. In de praktijk varieert
overigens de zendsterkte gedurende de dag en de nacht en ook wordt die
limiet van 10.000.000 μW/m2 voor zover mij bekend meestal niet vol
uitgebuit.

2. Die Salzburg-blootstellingslimiet heeft bovendien nooit
rechtskracht gehad. Het was een aanbeveling of een verzoek. Gebaseerd
op vrijwilligheid. Hij stamt uit de tijd rond het jaar 2000, toen de
uitrol van 3G (UMTS) begon. De benodigde zendsterkte nam enorm toe en
de Salzburg-limiet bleek niet haalbaar. Hier en daar werd hij al met
een factor 600 overschreden

De toenmalige wethouder Padutsch heeft zich destijds enorm ingezet
voor de gezondheid van de bevolking en geprobeerd de Salzburg-limiet
in het bouwreglement vast te leggen. En werd prompt in 2002 door de
telecomindustrie wegens ambtsmisbruik voor de rechter gedaagd.

In feite is de Salzburg-advieslimiet van 1.000 μW/m2 (ofschoon vanuit
gezondheidsoogpunt nog altijd van belang) al in 2005 ondergegaan, maar
wordt altijd weer genoemd alsof het op dit moment in Salzburg de
wettelijke blootstellingslimiet zou zijn. Dit laatste is volledige
fantasie.

3. Ook de Zwitserse limiet (100.000 μW/m2) is een blootstellingslimiet
(''Immissionsgrenzwert'') en moet op woon- en werkplekken een extra
bescherming (als aanvulling op de ICNIRP-waarden) bieden. Deze
(royale, en uit gezondheidsoogpunt veel te hoge) binnenshuislimiet is
in tegenstelling tot de vroegere Salzburg-advieslimiet wél wettelijk
vastgelegd, heeft echter de industrie tot nu toe niet al te veel
gehinderd en de bevolking ook niet zo veel beter tegen de straling
beschermd. Bovendien geldt de limiet voor één zendinstallatie
gelijktijdig (vandaar de naam ''Anlagegrenzwert''). Meerdere zendmasten
mogen de limiet gezamenlijk overschrijden.

In het buitenland bestaat deze extra-binnenshuislimiet niet, de
Zwitserse limietwaarde (100.000 μW/m2) wordt echter om de onder (1.)
genoemde redenen (verzwakking van het zendersignaal) ook in de
buitenlandse woon- en slaapkamers zelden overschreden. De gemeten
waarden binnenshuis in Nederland en België waren tot dusver in de
praktijk vergelijkbaar met die in Zwitserland.

Het sprookje van de honderd keer strengere Zwitserse
blootstellingslimieten t.o.v. het buitenland (honderd keer in μW/m2,
tien keer in V/m) wordt echter altijd maar weer herhaald. Er wordt
niet bijgezegd dat de eerste (100.000 μW/m2) binnenshuis gelden (met
automatisch zwakkere stralingswaarden) en die in het buitenland
(ICNIRP 10.000.000 μW/m2) bij de zender(-antenne). Die ICNIRP-limiet
geldt weliswaar overal waar mensen kunnen verblijven, maar gemeten en
getest wordt uiteraard daar waar de straling het sterkste is. Dat is
normaal gesproken bij de antenne en in de stralenbundel.

In feite bestaan in Zwitserland m.b.t. tot de blootstellingslimieten
rond een zendinstallatie drie zones:
- Sicherheitsabstand
Zone waarbinnen de ICNIRP-blootstellingslimiet van 10.000.000 μW/m2
overschreden mag worden. Verboden voor het publiek.
- OKA = Orte für den kurzfristigen Aufenthalt
De zone waarbinnen de ICNIRP-blootstellingslimiet van 10.000.000 μW/m2
niet overschreden mag worden en waar mensen (voor korte, maar ook
lange tijd) kunnen verblijven. Voorbeelden: balkons, dakterassen,
niet-permanente werkplekken, trappenhuizen, openbare ruimtes, kerken,
concertzalen, openbaar vervoer, enz.
Hier geldt de ICNIRP-blootstellingslimiet van 10.000.000 μW/m2 voor
alle zenders gezamenlijk. Zonodig moet het zendervermogen
teruggeschroefd worden.
- OMEN = Orte mit empfindlicher Nutzung
De zone waar mensen voor langere tijd moeten verblijven, omdat ze daar
wonen of werken. Voorbeelden: woningen, scholen, ziekenhuizen,
kantoren, maar ook officiële kinderspeelplaatsen.
Hier geldt de blootstellingslimiet van 100.000 μW/m2 voor binnenshuis.
Hieruit wordt het toegestane gezamenlijke zendvermogen van de
zenderantennes (van één zendmast) afgeleid. Dit kan eventueel een
extra beperking van het zendvermogen inhouden.

Nu, met 5G, en de gigantische groei van het dataverkeer, begint die
Zwitserse binnenshuislimiet langzamerhand echter wél een belemmering
te vormen voor de telecomindustrie en zetten de industrie en de
regering alles op alles om ervan af te komen. Dagelijks wordt in de
Zwitserse pers en op radio en t.v. beweerd dat door die ''strenge''
blootstellingslimieten Zwitserland technologisch en economisch t.o.v.
het buitenland een achterstand oploopt, een ontwikkelingsland dreigt
te worden. (I.p.v. 10.000.000 μW/m2 en 100.000 μW/m2 spreekt men in
Zwitserland van 61 V/m resp. 6 V/m).
www.gigaherz.ch/lockerung-der-strahlungsgrenzwerte-eine-wahnsinnsidee-des-bundesrates/

P.N.



Lees verder in de categorie Artikelen | Terug naar homepage | Lees de introductie